نویسنده: تابش ارین
تا زمانی که قدرت در دست مخالفین بود و نام جمهوریت روی ادارات افغانستان نوشته می‌شد، تمام گروه‌های سودجو و منفعت‌طلب برای حفظ مقام و منصب خودشان و خالی‌کردن اراضی کشور از سرمایه‌های داخلی، ناچارانه تاپهٔ سکوت به دهان‌شان زده بودند و هر کسی به کار و دزدی خودش مشغول بود و در پی افشای مفاسد این و آن نمی‌رفت و خودش و آینده و وظیفه‌اش را به خطر نمی‌انداخت.
همچنین برخی که دل‌شان درد می‌کرد و وجدان‌شان معذب‌شان کرده بود و از اوضاع حاکم ناراضی بودند و همچنین قدرت کافی نداشتند تا دست به مخالفت بزنند و دست مفسدین را کوتاه کنند، مجبور بودند منتظر فرصت مناسب باشند تا بتوانند با گفتن حقایق و افشاکردن دسیسه‌های مخالفین، وجدان‌شان را از قید عذاب روحی برهانند.
از همین رو تا فراهم‌شدن فرصت و موقعیت مطمئن، مجبور بودند یا با جماعت انبوه اختلاس‌گران و زورگویان و مفسدین نگاه عاقل اندر سفیه داشته باشند و به‌ظاهر همراه شوند یا حداقل شاهد وقایع باشند اما سخنی بر زبان نیاورند و پیش از دیدن آب، پایشان را از موزه نکشند.
چون احتمال قوی وجود داشت که به یک بهانه و نیرنگی کشته شوند یا جان خودشان و فامیل‌شان تهدید شود و رازهای سربستهٔ مخالفین را برای همیشه با خودشان به قبر ببرند.
پس جانب مصلحت را گرفته و زمان را روی شمارش معکوس تنظیم کردند و دنبال فضا و زمان مناسب در کمین نشستند.
لذا اکنون که پای مخالفین از افغانستان کوتاه شده است و شأن و شوکت‌شان از بین رفته است، همان عده‌ای که درددل‌های پنهانِ بسیار داشتند، فرصت پیدا کرده‌اند که از واقعیت‌های تلخ جامعهٔ افغانستان توسط مخالفین و گروهک‌های تخریب‌گر افشاسازی کنند و از آنچه در جریانش بودند یا شواهد کافی برای اثباتش داشتند و دارند، سخن بگویند و از افراد خاص نام ببرند و مفاسدشان را برملا کنند.
زیرا تا این دم وجدان‌شان راحت نیست و خوابشان آشفته است؛ از همین‌رو، فرصت «اکنون» را غنیمت شمرده و حداقل می‌خواهند دانسته‌های وحشتناک خودشان را از مخالفین با مردم شریک بسازند و گوشه‌ای از تاریخ کهنهٔ جمهوریت را واضح و آشکار برای ملت تعریف کنند.
همچنین شمار کثیری از خود مخالفین در سطوح بالا با به‌هم‌خوردن اتحاد و وحدت منافع‌شان، به پای همدیگر چسبیده‌اند و برای پاک نشان‌دادن خودشان و پنهان نگه‌داشتن جرایم‌شان، دست به افشاسازی واقعیت گروه‌های دیگر نموده‌اند.
غافل از آن که هر کدام با هر بار نشان‌دادن وخامت اوضاع همدیگر، بیشتر تبر به ریشهٔ فاسد خودشان می‌زنند و آن روی سیاه و تاریک چهره‌شان را بیشتر نشان می‌دهند.
در این میان، ملت آگاه‌تر از قبل خواهند شد که عمری را در سایهٔ چه حکومتی مفسد و خودفروخته زندگی کرده‌اند و واقعاً تحت اشغال بوده‌اند و گروه‌های زورگو و افراد نام‌آشنا اما قلدر دستگاه‌های امنیتی را به سخره گرفته بودند.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
