عطامحمد نور والی پیشین بلخ و رهبر شاخه جداشده حزب جمعیت اسلامی که به امپراتور بلخ شهرت داشت، در زمان روی کار آمدن نظام جمهوریت دوشادوش اشغالگران خارجی، فرماندهی مقاومت در شهر مزار شریف را بر عهده داشت و همزمان با گسترش نفوذ اشغال، والی بلخ شد.
او با ریش بلند و لباس‌های ژولیده بر کرسی ولایت تکیه زد و سپس با ریش تراشیده و شلوار مارک‌دار از مقام این ولایت خارج شد.
همان‌طور که ریش عطامحمد نور تراشیده شد، ایمان، غیرت و فرهنگ نیز از او تراشیده شد. او شکم خود را بر درآمدهای دولت گذاشت و ده‌ها شرکت ساختمانی، شرکت‌های لوجستیکی، پمپ بنزین‌ها، شرکت‌های واردات نفت، شهرک‌ها، ساختمان‌های بلند، مارکت‌ها، مؤسسات تحصیلی، کلینیک‌های خصوصی، شفاخانه‌های شخصی، سرای‌ها، شرکت‌های ترانسپورتی و درآمدهای بندر حیرتان را به تصرف خود درآورد و حکومت وقت را به چالش کشید.
چرا او اداره‌ای را که با دست خود ساخته بود، به چالش نمی‌کشید!؟ عطامحمد نور از فرماندهان مرکزی مقاومت اول بود که تحت فرماندهی احمدشاه مسعود ایجاد شده بود. او در ولایت بلخ، مأمور استخباراتی و نظامی نزدیک به سازمان سی آی دی بود. او با همکاری مالی و نظامی آمریکا در ولایت بلخ شورش را آغاز کرد و تا پایان مطیع و فرمانبردار آمریکایی‌ها باقی ماند.
هرگاه روابطش با کرزی و بعداً با غنی تیره می‌شد، جنجال رسانه‌ای به راه می‌انداخت و با بی‌غیرتی تمام می‌گفت: «اگر آمریکایی‌ها اجازه بدهند، در ظرف ٢٤ ساعت ارگ را می‌گیرم» یعنی او فقط آمریکا را بادار خود می‌دانست و هربار در نشست‌های رسمی و شخصی بر آمریکایی‌ها منت می‌گذاشت که این ملاحظه و چشم شماست که من اداره کابل را قبول دارم و غنی را به رسمیت می‌شناسم، وگرنه من این‌طور افراد را لایق نوکری خود هم نمی‌دانم.
عطامحمد نور در زمره میلیاردرهای اقتصاد جرمی قرار دارد، او بخش زیادی از پولی را که از سوی سازمان سی آی دی به او می‌رسید، در دوران مأموریت خود چور کرد.
اینها املاک و شرکت‌های ذکر شده متعلق به او تنها در بلخ است، که به طور رسمی به نام همسر، پسران و یک دخترش ثبت شده است. خانه‌ها، ساختمان‌های بلند، شرکت‌ها، پوهنتون‌ها و بازارهای او در سایر ولایات هنوز محاسبه نشده است. همچنین، سرمایه‌گذاری او در امارات، دبی و ترکیه هنوز کشف نشده است.
املاک او در بلخ:
۱: شهرک خالد بن ولید که بیش از شش هزار نمره دارد.
۲: در زیرزمین بازار باختر بیش از دوصد دکان دارد.
۳: بازار بادام در کنار استدیوم سینا.
۴: بازار عجب خان که بیش از ۵۰۰ دکان دارد.
۵: بازار دارو که در کنار شفاخانه مزار شریف ساخته شده است.
۶: کلینیک لایزری نور.
۷: شرکت تیل در کنار دروازه بلخ.
۸: شهرک میترا نور که ۴۰۰ خانه دارد.
۹: بازار ده منزله در کنار شاروالی بلخ.
۱۰: شرکت ترانسپورتی میترا نور که ۳۰۰ موتر دارد.
۱۱: بازار آریا که بیش از ۱۰۰۰ دکان دارد.
۱۲: سرای میترا نور.
۱۳: پمپ استیشن‌های تیل خالد نور.
۱۴: یک قصر مجلل به نام مولانا در کنار قوماندانی.
۱۵: قصر شخصی عطامحمد نور که با دو میلیون دالر ساخته شده است.
۱۶: قصری به نام دفتر سیاسی.
۱۷: تم‌جای موترهای شولگره.
۱۸: ساختمان بلند در پشت کوچه قاضیان.
۱۹: ساختمان بلند در پشت مکتب سلطان راضیه.
۲۰: مؤسسه تحصیلات عالی خصوصی آریا.
۲۱: شرکت سرک‌سازی خالد نور.
۲۲: دو شفاخانه به نام‌های مولانا جلال الدین بلخی و الفلاح.
۲۳: بازار سینافر که حدود ۴۰۰ دکان دارد.
۲۴: ذخیره تیل در بندر حیرتان.
۲۵: شرکت وارداتی تیل انترنشنل.
۲۶: شهرکی به نام کمال نبی‌زاده.
۲۷: شرکت انحصاری بلبوردهای بلهیکا در بلخ.
اینها دارایی‌ها، شرکت‌ها، ساختمان‌های بلند و مارکیت‌های ثبت‌شده عطامحمد نور است. املاکی که به نام خودش یا به نام دیگران در ولایات دیگر و کشورهای دیگر ثبت شده است، از حساب خارج است.
پس چرا عطامحمد نور مدیون احسانات آمریکایی‌ها نباشد!؟ چرا مطیع اوامر آنها نباشد!؟ عطا قبل از قوماندانی و ماموریت، پسر یکی از باشندگان لوگر بود که نان برای سیر کردن شکمش پیدا نمی‌کرد.
این سرمایه و دارایی‌ها که او را امپراتور بلخ کرد، لطف آمریکا بود. او پس از تحولات سیاسی در افغانستان، دوباره از آمریکایی‌ها خواسته بود تا او را بر کرسی قدرت بنشانند. او این یادآوری را هم کرده بود که قدرت از طالبان گرفته شود و با ما تعامل کنند، زیرا به گفته او، ما بهتر از طالبان حکومت‌داری را می‌دانیم و تجربه طولانی و پخته داریم.
که نمونه‌های تجربه طولانی و پخته آنها را خواندید. تجربه طولانی آنها قاچاق، ترور، غصب و فروش زمین‌های دولتی، غصب درآمدهای دولتی، گرفتن معاش استخباراتی از ایران و آمریکا، دزدی و چپاول نمونه‌های تجربه پخته حکومت‌داری آنها است.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
