در میان گروه‌های مخالف حکومت سرپرست افغانستان، «جبهه مقاومت» بیش از همه خود را یک حرکت ملی، فراقومی، عدالت‌محور و ضد استبداد معرفی می‌کند. اما زمانی که ادعاهای این جبهه را در میدان عمل بررسی کنیم، تصویری کاملاً متفاوت پیش چشم قرار می‌گیرد. شعارهایشان سخن از وحدت و عدالت می‌زتند، اما رفتار و عملکردشان بر پایه‌های قومی، تنظیمی و جغرافیایی استوار است؛ پایه‌هایی که نه‌تنها وحدت نمی‌آفرینند، بلکه تفرقه را دامن می‌زنند.
ساختار تصمیم‌گیری در این جبهه به دو حلقه تقسیم شده است: حلقه کوچک و حلقه بزرگ. حلقه کوچک را اعضای خانواده احمد مسعود، رهبر جبهه، تشکیل می‌دهند که تصمیم‌گیری در امور مالی و موضوعات کلیدی را در دست دارند. حلقه بزرگ نیز متشکل از پنجشیری‌های نزدیک به احمدشاه مسعود، پدر احمد مسعود است که در امور نظامی و عادی ایفای نقش می‌کنند. دیگر افرادی که نامشان در این جبهه برده می‌شود، تنها نقش نمادین دارند و در تصمیم‌گیری‌ها سهمی ندارند. همین ساختار بسته و انحصاری قدرت، ادعاهای ملی‌گرایی و عدالت‌خواهی جبهه مقاومت را به وضوح بی‌اعتبار و دروغین جلوه می‌دهد.
از این هم مهم‌تر، این که خود را یک حرکت ضد استبداد معرفی می‌کند؛ در حالی که چهره‌هایی که در بدنه آن جای گرفته‌اند، از چهرهها ومهرههای اصلی دوران استبداد و وحشت به‌شمار می‌روند. کسانی که سال‌ها در ازای ریختن خون مردم، معاشات دالری و امتیازات کلان گرفتند، دارایی‌های دولتی و خصوصی را بدون هیچ حساب‌وکتابی تصرف کردند و شبکه‌های مافیایی خیانت و فساد را بنیاد گذاشتند. بنابراین، ادعای مبارزه با استبداد در برابر این سابقه، کاملاأ متناقض به نظر می‌رسد.
نکته قابل تأمل دیگر، که ماهیت «ملی» این جبهه را زیر سؤال می‌برد، پناه بردن و یاری و استمداد پیوسته آنان به نیروهای خارجی است. رهبران این جبهه پی‌درپی از آمریکا، اتحادیه اروپا و دیگر قدرت‌های جهانی، درخواست کمک سیاسی، مالی و نظامی دارند. نمونه آشکار آن، سخنان اخیر عبدالله خنجانی، رهبر سیاسی این جبهه است که در گفت‌وگویی رسانه‌ای، آشکارا به چنین درخواستی اشاره کرده بود. این در حالی است که اساس مسائل ملی در این است که ملت‌ها باید خود سرنوشت‌شان را در دست بگیرند، نه اینکه انتظار تحول خارجی، دخالت و حمایت بیگانگان باشند. چنین وابستگی‌ای، در تضاد کامل با ارزش‌های استقلال ملی قرار دارد.
در پایان باید گفت، واقعیت‌هایی که در پسِ شعارهای جبهه مقاومت پنهان است، برای مردم قانع‌کننده و امیدبخش نیست. مردم به‌خوبی میدانند که در تمام ساختار این جبهه، چهره‌ای یافت نمی‌شود که واقعاً خیر ملت و کشور را بخواهد. شعارهای آنان فریبنده و رفتارشان برای منافع شخصی، عقده‌گشایی و انحصار قدرت هستند.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
