نویسنده: عبدالمتین فطرت
تا زمانی که اقتدار کاذب جمهوریت در افغانستان حاکم بود، گروه‌های مختلف زیر عناوین گوناگون فعالیت می‌کردند و هر کدام با گرفتن حمایت‌های مالی و اعتباری از حکومت‌های خارجی و دادن تضمین‌هایی برای عملی‌ساختن هر نوع طرحی در افغانستان، مصروف فعالیت‌های ضدملی بودند و از حساب ملت به کام خارجی‌ها می‌ریختند و در این میان، در فکر پر کردن جیب‌های خودشان نیز بودند.
اما این‌که چرا حکومت با آنان برخورد نمی‌کرد یا اصلاً پرونده‌ای به نام‌شان برای جلوگیری از فعالیت‌های هنجارشکنانه‌شان ثبت نمی‌شد و به محکمه راجع نمی‌گردید، برمی‌گردد به اتحاد منافع هر دو طرف و یکی‌بودن ارباب‌شان که قدرت حکومت و نفوذ گروه‌ها را تأمین می‌کرد و خودش در پی تحقق اهداف مادی یا نفوذ بیشتر بود.
همهٔ این‌ها به این خاطر بود که افغانستان یک کشور غنی و پرمایه است که تا هنوز دست‌نخورده باقی مانده و منابعش استخراج نشده است. همچنان، افغانستان از لحاظ جغرافیایی موقعیت حساسی در منطقه دارد که این خود یک نقطهٔ قوت برایش محسوب می‌شود.
در دوران حکومت سابق، به تدریج و تحت فشار اشغالگران، برخی جاها در خاموشی کامل شاهد استخراج معادن و تخریب آبده‌های تاریخی بودند، و سرمایه‌های مهم کشور در تاریکی شب‌ها، تحت اسکورت‌های امنیتی، به بیرون از کشور منتقل می‌شد.
تمام این فعالیت‌های ضدملی و آسیب‌های خاموش که بر پیکر کشور وارد می‌شد، بر اساس منافع شخصی هر گروه و هر مسئول بود که همین منافع، راه حق‌گویی را به روی‌شان بسته بود.
همچنان، کسی که بالای سر این‌ها قرار داشت و فرمان می‌داد، خوب می‌دانست که تنها با پر کردن جیب‌شان و بخشیدن سهم اندکی از آنچه به یغما می‌برد، می‌تواند اتحاد این‌ها را حفظ کند، سیاست‌هایش را به پیش ببرد و خود این‌ها را همچنان با همدیگر یکجا نگه دارد.
تا زمانی که چنین بود، وضعیت افغانستان هم همین‌گونه ادامه داشت؛ دزدی‌ها می‌شد، اما کسی هم خبر نمی‌شد.
اما همین که حکومت سابق سقوط کرد و حکومت سرپرست روی کار آمد و عوامل خارجی و نفوذی‌های‌شان فرار کردند، همین‌ها با از دست‌دادن منافع مشترک‌شان، اکنون خیلی برایشان دشوار شده که روی یک میز با هم بنشینند، به توافق برسند و مانند گذشته متحدانه به پیش بروند.
زیرا نه آن فرد متحدساز را کنار خود دارند و نه خودشان آن‌قدر به فکر افغانستان و ملت شریفش هستند که از منافع شخصی بگذرند و صرفاً روی اهداف واحد تمرکز کنند.
به همین دلیل، نشست‌های متعدد میان سران دروغین گروه‌های مختلف برگزار می‌شود، اما هیچ اتحادی شکل نمی‌گیرد و هر بار از گذشته رسواتر، پراکنده و دورتر می‌شوند.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
