ششم جدی به عنوان یک روز تاریک و پلید و آغازگر جنایات بزرگ علیه بشریت، در تاریخ افغانستان شناخته می‌شود. ۴۵ سال پیش در چنین روزی افغانستان با اشغال وحشیانه و نامشروع ارتش ابرقدرت سرخ شوروی مواجه شد. در این روز ارتش شوروی با تجهیزات پیشرفته‌ای چون هواپیماها، تانک‌ها، توپخانه‌ها و سلاح‌های مدرن وارد خاک مقدس افغانستان شد و با کمک اجیران حلقه به گوش خود مرحلهای خونریزی و قتل افغان‌ها را آغاز نمود. پیش از حمله مستقیم شوروی به افغانستان، قشون سرخ با استفاده از ائدیولوژی فاسد و فجیح کمونیزم، در بین برخی از افراد افغانستان نفوذ کرده و با وعده‌های مقامها و امتیاز، افکار جنایت آلود خود را در ذهن آنها گنجاند و بعد به طور مستقیم به افغانستان حملهور شدند.
با شروع استعمار غارتگرانه و وحشیانه قشون سرخ، آزادی، آبادانی، ارزش‌ها، امنیت اجتماعی و تمامی داشته های ملت افغان، با تهدید جدی روبرو شد. در نتیجه این اشغال و غارت، نزدیک به یک میلیون افغان شهید، بیش از یک و نیم میلیون نفر مجروح و میلیون‌ها مجبور به ترک کشور و مهاجرت شدند. با شروع اشغال و دست درازی ارتش سرخ، چندین دست‌نشانده خود را در افغانستان به قدرت رساند، این غلامان بی‌رحمانه علیه مردم افغانستان هر نوع جنایات و اقدامات بی رحمانه انجام دادند.
از شهرهای بزرگ تا ولایات، ولسوالی‌ها، روستاها و مناطق دوردست، در هرجا که قشونسرخ جنایتکار حضور داشتند، مرحله قتل، شکنجه، آزار و تخریب خانه‌ها، شهرها، تأسیسات عمومی، سرکها، مدارس، مساجد، زیارت‌ها و حتی قبرستان‌ها آغاز کردند. این ارتش وحشی و جنایتکار روزانه به صدها افغان بی‌گناه را به قتل میرساند، تانک‌های زرهی را بر روی جسدها و حتی انسانهای زنده می‌راندند، انسانهای زنده را زنده به گور می‌کردند، به هزاران نفر دیگر را به زندان‌ها برده و در آن جا تحت شکنجه و آزار قرار می‌دادند.
تمامی این جنایات ارتش شوروی به هدف تحقق ائدیولوژی کمونیستی، تسلط بر افغانستان، از بین بردن روحیه استقلال، آزادی و روحیه اسلامی مردم افغانستان و پیشبرد اهداف نامشروع آنها، انجام شد. در پایتخت کابل و شهرهای دیگر، به دستنشاندهگان و اجیران خود و خانواده‌هایشان زندگی مرفه بامعیشت و هر نوع امکانات فراهم و مسئولیت‌های بی‌صلاحیت و بی‌اختیار را در اختیار شان قرار داد، بدین طریق آنها را نیز در جنایات خود شریک ساختند. این مزدوران بیگانگان برای حفظ موقف و موقعیت خود و زندگی مرفه‌شان حتی از ارتش سرخ نیز ظالم درندهتر عمل کردند. علاوه بر ارتکاب این همه مظالم، مردم مطرح و سران افغان‌ها را دستگیر کرده و پس از شکنجه و آزار در زندان‌ها، زنده و یا مرده در خاک دفن می‌کردند، یا اجساد آن را ناپدید و مفقود الأثر می‌ساختند، بدنام‌ترین نمونههای این جنایات و وحشیگریها «پولیگون‌ها» بودند.
با وجود بیش از یک دهه جنایات و وحشیگریهای بی‌وقفه این ارتش ضدبشری و غلامان آنها، با هیچ تلاشی نتواست روحیه استقلال‌خواهانه مردم افغانستان را تضعیف کند، اعتقاد آنها را تغییر دهد، افغانستان را تحت سلطه خود درآورد یا دین و عقیده مردم را بگیرند. بلکه مردم افغانستان تمامی ارزش‌های خود را با خون و جان خود حفظ کردند، با تحمل این همه وحشت‌ها و جنایات، هرگز تسلیم خواسته‌های جنایتکارانه کمونیست‌ها و مزدوران کمونیزم نشدند.
در نهایت و در نتیجه این همه قربانی‌ها، مهاجرت‌ها، شهادت‌ها، مبارزات و تحمل سختی‌های طاقت فرسا، روزی فرا رسید که قشون سرخ با ذلت در افغانستان شکست خورد و با سری افکنده از این سرزمین طرد شدند. این شکست نه تنها در افغانستان بلکه موجب فروپاشی کلی اتحاد جماهیر شوروی شد. حکومت غلامان باقیماندهی آنها در افغانستان نیز به سرعت از هم پاشید و مردم افغانستان از ظلم و ستم آنها رهایی یافتند.
یادداشت: مطالب منتشر شده در صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است و توافق صدای هندوکش با آن شرط نیست.
