ضرر و زیان بغاوت‌گران به کشور و ملت!
نویسنده: غلام‌نبی فروزان
خوشامدگویان به اشغالگران:
بغاوت‌گران کسانی هستند که عِرق ملی، وجدان بیدار و غیرت وطنی ندارند و فکرشان تنها به شکمان و زیر شکمشان محدود است؛ هر کس تضمین بکند که هر دو جا را برایشان ساپورت خواهد کرد، به بردگان و حرف‌شنوانان او تبدیل خواهند شد و بی‌کم‌کاست گفته‌ها و فرامینش را اجرا خواهند کرد.
از سوی دیگر، دشمنان مکار همیشه قبل از اقدام علیه کشور و ملتی و عملی‌سازی پلان اشغال و استعمار، دنبال افرادی سست‌بنیه از همان مردم و کشور می‌گردند که با اشغالگران خارجی راحت کنار بیایند و خواسته‌هایشان را هم بپذیرند هم در جامعهٔ عرفی و سنتی خودشان تطبیق کنند و در عوض، آنان نیز جیب اینان را پر و شکمشان را فربه‌تر نمایند.
نه اینان خواسته‌ای بالاتر از این دارند و درباره‌اش می‌اندیشند نه آنان دنبال دردسر بیشتر هستند و با زور و اجبار می‌خواهند وارد کشوری شوند؛ ازهمین‌رو، چرا سری را که درد نمی‌کند، دستمال ببندند؟
لذا با تطمیع افرادی خودکامه و خودخواه خیلی راحت و آسوده و با کمترین هزینه و تلفات، کشوری را اشغال، استعمار و استثمار می‌کنند و تا آخرین رمق و رقم باقیمانده خونشان را در شیشه می‌کنند و جانشان را می‌گیرند و منابعشان را غارت می‌نمایند.
خواسته‌های هر دو سمت (هم دشمنان هم خائنان) مطابق خواهششان برآورده شده است: یکی به مراد شکم و زیرشکمش می‌رسد و دیگری به مراد و هدف اشغالگرایانه‌اش نایل می‌گردد.
ازهمین‌رو، یکی از مضرات و زیان‌های ریشه‌ای و ویرانگر بغاوت‌گران بازکردن آغوششان برای پذیرش دشمنان و بازکردن دروازه‌های ورود به کشورشان با تضمین ایمنی و امنیت کامل آنان است.
اگر چنین کسانی در داخل این خاک نمی‌بودند، هرگز نیروهای یک کشور دیگر جرئت و شهامت به خرج نمی‌دادند که اینچنین راحت و فارغ‌بال در این خاک پا بگذارند و به کبکبه و دبدبهٔ نظامی و جنگی بپردازند.
زیرا دشمنان پیشاپیش دانسته بودند که نخست باید راه ایمن و مطمئن پیدا کنند تا حداقل در مراحل اولیهٔ با فریب اذهان عمومی ورود پیدا کنند و سپس به دنبال تحقق اهداف مغرضانه‌شان با تحمیل هر هزینهٔ جانی و مالی بروند و در مسیر تحقق این اهداف هر تر و خشکی را بسوزانند و آتش بر خرمن ملت بیندازند.
ازهمین‌رو، خطر و خسارت بغاوت‌گران که نام دیگرشان خائنان ملی است، شدیدتر، وخیم‌تر و جبران‌ناپذیر از خطر و تهدید دشمنان و خارجیان است.
پس در مرحلهٔ نخست باید با این جماعت کوردلِ داخلی برخورد و رزم صورت بگیرد و دل و دماغشان را از خیانت و تطمیع سیاه کرد و بعد از آن، راه را سوی دشمنان کج کرد و با کشتن و بستن و وحشت‌انداختن در دل‌هایشان، زبون و خارشان گرداند و طردشان نمود.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
