نویسنده: مبارز هروی یکی از بزرگترین بهانه‌های تجاوز آمریکا به افغانستان ادعای پوچ‌شان مبنی بر حمایت از حقوق زنان بود.
بهانه‌ای که اکثریت می‌دانستند تنها در حد شعار هست و آمریکا از این‌طریق می‌خواهد اشغال خود در افغانستان را مشروعیت بخشد. زیرا در زمان اشغال بیست‌ساله در پوشش همین‌شعار، زن‌های زیادی را به خاک و خون کشیدند و تعداد بی‌شماری را نیز در غم و اندوه فرزندان، شوهران و خانواده‌های‌شان به‌سوگ نشاندند.
آمریکا در پوشش همین بهانه‌ها درصدد اجرانمودن نقشه‌های شوم‌اش بود و به‌لطف غلامان داخلی‌اش به دستاوردهای چشم‌گیری از جمله نشر و پخش فحشاء، عادی سازی روابط خارج از ازدواج و زدودن حجاب و عفت از نوامیس ملت مسلمان افغانستان دست یافت.
سرانجام آمریکا و مزدوران‌اش در مقابل امارت اسلامی به‌زانو درآمدند و خود رفتند و نقشه‌های شوم‌شان نیز نقش برآب شد. در چند روز اخیر اما، موسسه روابط بین‌الملل دانشگاه واتسون گزارشی را منتشر نمود که بیش از پیش نقاب از چهره سیاه آمریکا برداشت و باری‌دیگر ماهیت واقعی آن را برای همه نمایان ساخت.
در این گزارش گفته شده است که به گونه اوسط حدود یک چهارم زنان فعال در ماموریت افغانستان از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۲۱ مورد تعرض جنسی واقع شده اند.
با بیانی‌دیگر تعداد زنان قربانی تعرض جنسی، تنها در سال ۲۰۲۱ به ۷۵ هزار و ۵۶۹ مورد و در سال ۲۰۲۳ به ۷۳ هزارو ۶۹۵ مورد رسیده بود.
آماری که برای کشورهای اسلامی یک فاجعه هست، اما برای خودشان که خود را حامیان راستین حقوق زنان می‌دانند، امری پیش‌پا افتاده و معمولیست.
این فاجعه به این‌جا تمام نمی‌شود بلکه در این گزارش آمده است که ۱.۹ درصد مردان فعال در ۲۰ سال ماموریت در افغانستان نیز تعرض جنسی را تجربه کرده اند.
بله! ارتشی که آمریکا ظاهرا آن‌را برای پس‌گرفتن حقوق زنان افغانستان فرستاده بود نه‌تنها به زنان شاغل در ارتش‌خود رحم نکردند بلکه طبیعت بشری را نیز پایمال نموده و حتی به مردها و همکاران همجنس خود نیز تجاوز نمودند.
حال سوال اینجاست که چرا بعد از همگانی‌شدن چنین گزارش‌هایی، آن‌هم از آدرس خودشان، هنوزهم عده‌ای نظیر بغاوت‌گران و جنگ‌سالاران بدنام، سنگ محبت آمریکا را به‌سینه می‌زنند و به‌دستور آن قدم بر می‌دارند؟ مگر تاحال هم به‌واقعیت آمریکا و اهداف پلیدآن پی نبرده اند؟ یا بالعکس خودشان نیز همانند بادارشان از شعارهایی این‌چنین تنها برای پوشش چهره اصلی‌شان استفاده می‌کنند و این‌گونه می‌خواهند نزد ملت افغانستان محبوبیت کسب کنند.
اما این راه که می‌روند به ترکستان است، زیرا ملت عزتمند افغانستان، دیگر فریب این نمادها و شعارهای پوشالی را نخواهند خورد و اسیر تبلیغات زهراگین‌شان نخواهند شد. بلکه اکنون خوب را از بد آنطور که لازم است تشخیص داده اند و تمام بغاوت‌گران و رهبران خودخوانده زمان جمهوریت را با گردپای یک مجاهد و خدمت‌گذار راستین کشورشان نیز عوض نخواهند نمود.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
