به نظر نمی‌رسد در جریان تاریخ، حکومتی یا سیستمی در منطقه، همسایگی یا حتی در سطح جهانی به وجود آمده باشد که تمامی مردم از آن راضی باشند، چرا که چنین نوع حکومت‌داری ممکن نیست. افکار و دیدگاه‌ها همواره متنوع و گوناگون بوده‌اند، هر فرد با توجه به خواسته‌ها، جایگاه و مسؤولیتی برای خود، مطالباتی از حکمرانان دارد که تحقق همه آن‌ها، امری غیرممکن است.
با این وجود، افغانستان دارای تاریخی طولانی از تحولات حکومتی است و در دهه‌های اخیر، عوامل اصلی این تغییرات به هجوم افکار خارجی و گاه مظالم داخلی بازمی‌گردد.
در بیش از دو دهه گذشته، جزیره‌های قدرت، فساد و بسیاری از چالش‌های دیگر، شرایطی را به وجود آوردند که مردم مؤمن و مجاهد افغانستان توانستند در مدت تنها یازده روز حکومت وقت را سرنگون کرده و مسئولان را به ترک کشور مجبور سازند.
با بیش از سه سال از حکومت طالبان، جریان‌های مخالف آن‌ها در تمام عرصه‌ها به‌طور گسترده شکست خورده و تسلیم شده‌اند. حالا این جریان‌ها به انتشار دروغ‌ها و شایعه‌سازی علیه حکومت طالبان روی آوردهاند.
این جریان‌ها که هسته اصلی آن‌ها در کشورهای خارجی قرار دارد، به‌طور سیستماتیک هر روز ادعای حملات و تحرکات علیه طالبان را مطرح می‌کنند. با این حال، هیچ تأیید مستقلی از سوی مردم افغانستان، نهادهای بین‌المللی ثبت جنگ، سازمان‌های بی‌طرف جهانی، یا رسانه‌های پایبند به اصول رسانه‌ای در مورد این حملات وجود ندارد.
نه تنها این حملات تأیید نمی‌شوند، بلکه تاکنون هیچ مدرکی نشان نداده که این جریان‌ها حتی یک وجب از خاک افغانستان را تحت کنترل خود داشته باشند یا در قالب مبارزه‌ای جبهه‌ای وارد عمل شده باشند.
جریان‌های ضدطالبانی هر روزه در حال تبلیغ برای حملات ناموفق خود هستند. این تبلیغات تنها به‌منظور برهم زدن امنیت بی‌سابقه کنونی، جلب حمایت کشورهای خارجی برای تحریک شورش‌ها و ممانعت از پیشرفت و جذب سرمایه‌گذاری‌های خارجی صورت می‌گیرد.
در حال حاضر، پروژه‌های آن‌ها عمدتاً جنبه تبلیغاتی به خود گرفته‌اند، چرا که پس از شکست‌های میدانی، تمام تلاش‌آنها به فعالیت‌های رسانه‌ای و تبلیغاتی محدود شده است. آن‌ها از این مسیر می‌کوشند تا ضعف، کاستی‌ها و اختلافات سیاسی و نظامی خود را که در سه سال اخیر به وضوح نمایان شده، پنهان کنند.
همزمان، یکی دیگر از تلاش‌های گروه‌های ضدطالبانی این است که با انتشار شایعات، حملات انجام‌شده توسط گروه‌های دیگر در کشورهای همسایه و منطقه را به افغانستان ربط دهند.
با انتشار این شایعات، آن‌ها می‌خواهند به منطقه و جهان نشان دهند که افغانستان تحت کنترل طالبان به بستری امن برای گروه‌های هراس افگن در منطقه تبدیل شده است و نیاز به حمایت گروه شر و فساد علیه این گروه‌ها وجود دارد.
از طریق شایعات، جریان‌های ضدطالبانی همچنین سعی دارند تا منابع مالی دریافت شده از اربابان خود را، که برای بی‌ثبات کردن افغانستان و پیشبرد اهداف بیگانگان به آن‌ها اختصاص یافته، با ادعاهای حملات خیالی و ایجاد هیاهوهای رسانه‌ای حیف‌ومیل کنند.
این گروه‌ها همچنین با انتشار شایعات هدف دیگری را نیز دنبال می‌کنند. گاه گاه خبرهایی از کشته شدن سربازان دولت پیشین منتشر می‌کنند، همان سربازانی که حتی حقوق سابقهشان توسط طالبان پرداخت شده است، در حالی که در دوران خود علیه طالبان می‌جنگیدند.
بیش از سه سال از شایعه‌پراکنی بغاوتگران علیه طالبان می‌گذرد. اگر تنها ۱۰ درصد از این شایعات حقیقت داشت، اکنون این گروه‌ها باید وارد جنگ جبهه‌ای می‌شدند و مناطقی را تحت کنترل خود میگداشتند.
مردم افغانستان حقیقت این بغاوتگران، جریان‌ها و دیگر حرکت‌های خیالی را به‌خوبی درک کرده‌اند. این گروه‌ها نه تنها خواستار یک حکومت متحد، قوی، مرکزی و مستقل در افغانستان نیستند، بلکه نمی‌خواهند مردم این سرزمین در صلح و امنیت به زندگی خود ادامه دهند.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
