نویسنده: غلام‌نبی فروزان هرچقدر سخن از تعامل با کشور پاکستان بزنیم، سودی ندارد و این مرکب رام‌شدنی و این کاروان به‌مقصدرسیدنی نیست. پاکستان کشوری با بافت‌های قومیتی و ملیتی و تنش‌های دایم و بسیار است که هرگز روی خوشِ آرامش را به خود ندیده است. از زمانی که پاکستان از بدنهٔ هندوستان جدا شد و استقلال پیدا کرد، با وجود آرمان‌ها و اهداف اسلام‌گرایانه‌اش، از قافلهٔ آزادی واقعی دور افتاد و با اتخاذ تصمیمات نادرست راه اشتباه را پیمود. همین کج‌اندیشی در تصمیم‌گیری‌های اشتباه باعث شد که زمام امور از دست خودی‌ها خارج شود و در دستان اغیار درسایه قرار بگیرد و تبدیل به بازیچهٔ آنان شود. و در نتیجه تبدیل به میدان نبرد پیوسته برای رجزخوانی قدرت‌های جهانی علیه کشورهای منطقه شد و قافیه را برای مخالفان باخت. این کشور هرچند از نیروی نظامی قوی و ثابت برخوردار بوده و آبستن بمب هسته‌ای است، اما نتوانسته امنیت کشورش را تأمین کند و دست هر دست‌درازی را کوتاه نماید. ازهمین‌رو، همیشه در برابر ناکارآمدی نیروهای خود و شکست‌خوردن در میدان نبردهای داخلی، دنبال مقصر گذشته و دیواری کوتاه‌تر از دیوار افغانستان ندیده است. همیشه اولین متهم و مقصر پاکستان درخصوص هر ناامنی و آشفتگی داخلی‌اش، افغانستان بوده است. این متهم‌سازی بدون دلیل موجه و تنها با ذکر علل واهی صورت گرفته و تیغ کُند ملامت‌گری را بر گردن افغانستان کشیده است. یکی از دلایل پاکستان در مقصردانستن افغانستان این است که خاک افغانستان به‌عنوان پناهگاه گروهک‌های تروریستی استفاده می‌شود و سپس جزرومد تبعات آن در پاکستان پدیدار می‌گردد. اما حقیقت همیشه پشت ابر نمی‌ماند و روزی صبح امید از دل شب جهل بیرون می‌آید و تلألؤی درخشش آن، آسمان آبی را روشن خواهد کرد. رهبر حزب جمعیت علمای اسلام پاکستان، مولانا فضل‌الرحمن گفته است: «اسلام آباد ضعف و ناتوانی امنیتی خود را به دوش افغانستان می‌اندازد.» مولانا فضل‌الرحمن در مصاحبه با رادیو مشال اظهار کرده است: «با آنکه پاکستان در مقایسه با افغانستان اردوی ثابت دارد، اما در رویدادهای امنیتی در پاکستان بدون آنکه ضعف و ناتوانی خود بر کنترل وضعیت را بپذیرد، فوراً پای افغانستان را می‌کشاند.» از سوی دیگر، افغانستان همواره در مقابل اتهامات ناحقِ کشور همسایه دفاع مدلل کرده و نادرستی آنها را تبیین کرده است، اما کو گوش شنوا و چشم بینا. باوجوداین، این بار فردی شناخته‌شده و رجل میدان سیاست دست روی ناکارآمدی دولت کشورش گذاشته و بار ملامتی را بر دوش مسئولان کشورش حمل کرده است. با این وصف، جای سخن اضافه باقی نمی‌ماند و «شهد شاهد من أهلها» دلیل کافیِ عدم صحت اتهامات همیشگی و ساختگی پاکستان علیه افغانستان است. توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
