با فروپاشی نظام جمهوری در ۱۵ آگست سال ۲۰۲۱ میلادی و بازگشت امارت اسلامی پس از خروج نیروهای آمریکا و ناتو، بسیاری از چهره‌ها و جریان‌های سیاسی که موجودیت‌شان بر حمایت خارجی استوار بود، سقوط نظام جمهوریت برایشان، ضربهای بزرگی بود که متحمل شدند. شماری از آنان به کشورهای غربی فراری و بخش زیادی در پاکستان مستقر شدند.
این جریان‌ات مخالف حکومت افغان، امروز نیز برای اهداف خود به پشتیبانی همسایه‌ها، به ویژه پاکستان، تکیهکردهاند. اسلام‌آباد که از آغاز پیدایش خود پالیسی عمق استراتيژیک را در قبال افغانستان دنبال کرده، اکنون هم با استفاده از همین گروه‌ها در پی گسترش نفوذش در امور داخلی افغانستان است. مخالفان افغان با پشتیبانی مستقیم اردو و دستگاه استخباراتی پاکستان نشست‌های پی‌درپی در اسلام‌آباد برگزار و علیه افغانستان باهم موقف گیری میکنند.
سیاست «عمق استراتژیک» پاکستان از زمان تأسیس این کشور بر همین اصل استوار بوده هدف این سیاست آن است که افغانستان را در مدار نفوذ خود نگه دارد و از آن به عنوان ابزار سیاست خارجی و امنیتی استفاده کند، تا پاکستان در برابر هند عقبه‌ای امن داشته باشد؛ جایی که اردو بتواند امکانات و تدارکات به دست آورد، استراحت کند و امنیت پشت جبهه‌اش را تضمین نماید.
پاکستان همواره بر اساس منافع خود با نظام‌های افغانستان رفتار کرده است. پس از حاکمیت امارت اسلامی نیز انتظار داشت که حکومت تازه‌نفس در کابل در برابر خواسته‌های اسلام‌آباد سر خم کند، اما استقلال رأی و سیاست مستقل کابل موجب سرخوردگی و ناکامی پاکستان شد. به همین دلیل، اسلام‌آباد بار دیگر دامن حمایت از مقامات پیشین و گروه‌های مخالف را گرفت و پرورش آنان را آغاز کرد.
در چهار سال اخیر، نشست‌های متعددی به ابتکار پاکستان در اسلام‌آباد، ترکیه و برخی کشورهای دیگر برگزار شده که در آن، مخالفان افغان با هماهنگی کامل اردړ و استخبارات پاکستان علیه حکومت افغانستان تبلیغات منفی صورت گرفته و بدیل سیاسی را نیز مطرح کرده اند. در این محافل، تلاش شده تا چهره‌ای منفی از افغانستان به جامعه جهانی نشان داده شود و زمینه برای شکل‌گیری یک جریان سیاسی بدیل فراهم گردد. ارتش و دستگاه استخبارات پاکستان نه تنها این نشست‌ها را سازمان‌دهی میکنند، بلکه منابع مالی، امکانات و پوشش رسانه‌ای نیز در اختیار آنان می‌گذارند. رسانه‌های تحت نفوذ اردوی پاکستان نیز در خدمت همین هدف قرار گرفته و پیوسته برای مخالفان تریبون باز میکنند تا جهانیان باور کنند که امارت اسلامی با یک روند جدی مخالف روبه‌رو است.
آنچه اسلام‌آباد دنبال می‌کند، چیزی جز جلوگیری از ثبات سیاسی و استقلال افغانستان نیست؛ زیرا یک افغانستان نیرومند، متحد و مستقل سد بزرگی در برابر اهداف منطقه‌ای پاکستان است. از همین رو، حمایت از مخالفان افغان برای اسلام‌آباد ابزار استراتژیک درازمدتی محسوب می‌شود.
مخالفان حکومت فعلی افغانستان که به آغوش پاکستان پناه برده‌اند، در حقیقت دشمنان استقلال، وحدت ملی و آینده روشن افغانستان ثابت میشوند. این وابستگی نه تنها آنان را به جایی نمی‌رساند، بلکه به ابزار تحقق اهداف استراتژیک پاکستان مبدل‌شان می‌سازد.
استخبارات پاکستان با گردهم‌آوردن مخالفان افغان، به دنبال فشار بر حکومت کابل، تضعیف روندهای مستقل حکومت، استفاده ابزاری از آنان و القای این تصور به جهانیان است که مخالفان سیاسی در افغانستان هنوز فعال و پرقدرت‌اند. هدف نهایی این است که با اثبات ضعف و انزوای حکومت افغانستان، جامعه جهانی قانع شود نظام کنونی پایدار نیست.
مخالفانی که به اسلام‌آباد پناه بردند، چیزی جز مهره‌های بازی استراتژیک پاکستان نیستند. هدف اصلی در پشت این همه، فقط افزایش فشار بر افغانستان است.
در برابر این پدیده، تنها راه‌حل پایدار تقویت وحدت ملی، حل مشکلات درون‌کشوری و شکل‌گیری موضعی مشترک در برابر بیگانه است. تا زمانی که افغان‌ها خود برای پاسداری از استقلال، ثبات و یکپارچگی خویش دست در دست هم نگذارند، سیاست‌های اسلام‌آباد ادامه خواهد یافت و مخالفان همچنان وسیله‌ای برای تحقق منافع بیگانگان باقی خواهند ماند.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
