در این اواخر، شماری از گروه‌ها و جریان‌های مخالف حکومت افغانستان که در بیرون از کشور به‌سر می‌برند، کارزار گسترده‌ای را در کشورهای غربی به راه انداخته‌اند تا زمینهٔ اشغال دوبارهٔ افغانستان را مساعد بسازند. از «گروه مقاومت» گرفته تا دیگر حلقات و دسته‌جات پراکنده که زیر نام‌ها و آدرس‌های مختلف فعالیت می‌کنند و اغلب ساکن غرب اند، به صورت مداوم از هر تریبون، رسانه و ستیجی استفاده می‌کنند تا کشورهای بیگانه، به‌ویژه کشورهای غربی را قناعت بدهند که گویا افغانستان تهدیدی برای آنان است و باید دوباره در آن کشور مداخله کرده، نیروهای نظامی خود را به آنجا بفرستند. اما با همهٔ این تلاش‌ها، دویدن‌ها، نشست‌ها و لابی‌گری‌هایشان، پاسخ جامعهٔ جهانی، و به‌خصوص غرب، منفی و سرد بوده است.
همین اشخاصی که امروز برای اشغال مجدد افغانستان زمینه‌سازی می‌کنند، همان افرا و یا فرزندان همان کسانی‌اند که در سال ۲۰۰۱ میلادی، همزمان با اشغال نیروهای آمریکایی و ناتو بر افغانستان، در کنار متجاوزین ایستادند و شانه‌به‌شانهٔ نیروهای اشغالگر غربی جنگیدند. آنان در جهت اشغال کشور، برهم‌زدن ساختارهای ارزشی ملت، و ترویج دیموکراسی غربی و ارزش‌های بیگانه، جنگی طولانی به راه انداختند؛ جنگی که به قیمت جان ده‌ها هزار تن از هموطنان ما تمام شد. در کنار آن، ده‌ها هزار نفر دیگر تا پایان عمر معلول گردیدند و هزاران تن سال‌های سال در زندان‌های تنگ و تاریک شکنجه شدند و رنج کشیدند.
با شکست اشغال، بساط این افراد نیز بسته شد؛ اما اکنون بار دیگر به تکاپو افتاده‌اند. آن‌ها پیوسته در تلاش‌اند که با لابی‌گری و کمپاین در کشورهای بیرونی، راه بازگشت نیروهای بیگانه به افغانستان را هموار سازند؛ تا دوباره این سرزمین ویران گردد، مردمش کشته شوند، خانه و کاشانه‌شان از دست برود، عزت و وقارشان پایمال گردد ـ فقط برای این‌که قصر و آپارتمانهای این افراد در بیرون از کشور محفوظ بماند، منافع شخصی‌شان تأمین شود و زندگی مبتذل و آغشته با فسق و فجورشان در حرکت باشد، شب و روز در خواب همین رؤیاها به سر می‌برند و برای تبدیل آن به واقعیت، به آب و آتش می‌زنند.
اما این رؤیاها دیگر قابل تحقق نیست؛ زیرا افغانستان امروز، افغانستان سال ۲۰۰۱ نیست. افزون بر آن، اربابان و اشغالگران این افراد در طول بیست سال حضور در افغانستان، درسی چنان کوبنده از مردم ما دریافتند که نه‌تنها خود، بلکه نسل‌های آینده‌شان نیز فراموش نخواهند کرد. آن‌ها در این خاک با شکست و شکسته‌گی روبرو شدند، زخمی شدند و استخوان‌هایشان هنوز هم در دشت‌ها، کوه‌ها و بیابان‌های این سرزمین پراکنده است. چهرهٔ واقعی این افراد و بادارانشان برای مردم افغانستان کاملاً روشن شده است؛ مردم نه دیگر فریب وعده‌های دروغین‌شان را می‌خورند و نه اجازهٔ بازگشت‌شان را می‌دهند.
مخالفانی که در چهار سال گذشته در تحقق نقشه‌های شوم خود یکی پس از دیگری ناکام شدند، اکنون بازی تازه‌ای را روی دست گرفته‌اند و گمان می‌برند که شاید از این راه بتوانند به اهداف پلید خود برسند. اما این راه نیز، همانند تلاش‌های پیشین‌شان، نتیجه‌ای نخواهد داشت. آنان باز هم ناکام خواهند شد و چهرهٔ اصلی و نیت‌های ناپاک‌شان برای مردم، از پیش هم روشن‌تر خواهد گردید.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
