جمهوریت سرنگون‌شده در افغانستان، یک فیلم آمریکایی بود که می‌خواست با بازیگری امرالله صالح و سایر بازیگران مشابه، اذهان مردم افغانستان را تسخیر کند و آنها را بازیگران اصلی فیلم معرفی نماید.
این‌ها چهره‌های سیاهی هستند که بدون سیاست و استراتیژی غرب، صلاحیت و اراده تصمیم‌گیری مستقل برای افغانستان را نداشتند. این حرف تنها یک ادعای پوچ نیست، بلکه مواضع دیروز و امروز آنها در برابر منافع ملی، گواه آشکاری بر این مدعاست.
پس از حاکمیت حکومت سرپرست در افغانستان، پیشرفت‌های جاری چهار ساله که خودکفایی مردم افغانستان در آن نهفته است، دارای منافع اقتصادی، سیاسی و امنیتی درازمدت بوده و برای حکومت سرپرست نیز ارزش استراتیژیک دارد و کارها به خوبی پیش می‌رود.
هر زمان که ادارات مربوط به حکومت سرپرست با کشورهای همسایه برای پروژه‌های بزرگ مانند کاسا ۱۰۰۰، تاپی، راه آهن ترانس افغان و سایر پروژه‌های بزرگ جلسات تخنیکی برگزار می‌کنند یا کارهای عملی آنها را آغاز می‌کنند، برای امرالله صالح و سایر چهره‌های منفور، تطبیق این پروژه‌ها یک خواب و خیال به نظر می‌رسد و در تبصره‌های خود در مورد همین پروژه‌های بزرگ و اساسی، تبلیغات منفی انجام می‌دهند، که از جمله در مورد پروژه تاپی نیز شکوک و شبهاتی را در اذهان مردم افغانستان ایجاد کرده‌اند.
تاپی (TAPI) یک پروژه بزرگ خط لوله گاز طبیعی بین چهار کشور (ترکمنستان، افغانستان، پاکستان، هند) و یک پروژه تاریخی و منطقه‌ای برای اقتصاد است. این خط لوله از میدان بزرگ گازی گالکينش ترکمنستان آغاز می‌شود و از طریق افغانستان به پاکستان و سپس به هند امتداد می‌یابد؛ پروژه مذکور در افغانستان پس از چندین سال توقف، در نتیجه تلاش‌های حکومت سرپرست دوباره فعال شده و وارد مرحله عملی شده است.
طول کل این پروژه ۱۸۱۴ کیلومتر است و سالانه ظرفیت انتقال حدود ۳۳ میلیارد متر مکعب گاز را دارد و ۸۱۶ کیلومتر از خط لوله آن از ولایات هرات، فراه، هلمند و کندهار افغانستان می‌گذرد، که کل هزینه آن حدود ۱۰ میلیارد دالر تخمین زده شده است.
منافع پروژه تاپی برای افغانستان به شرح ذیل است:
۱. افغانستان سالانه ۴۰۰ میلیون دالر عاید از طریق حق ترانزیت گاز پروژه تاپی کسب خواهد کرد.
۲. با اجرای پروژه تاپی، هزاران فرصت کاری برای افغان‌ها در داخل افغانستان فراهم خواهد شد.
۳. پروژه تاپی باعث ایجاد اتصال اقتصادی شده و افغانستان را با سایر کشورهای منطقه وصل کرده و جایگاه دهلیز اقتصادی را به آن خواهد داد.
۴. در داخل افغانستان، در کنار خط لوله تاپی، زمینه برای ساخت جاده‌ها، خط فیبر نوری، برق و سایر تسهیلات فراهم خواهد شد.
۵. تطبیق چنین پروژه‌های بزرگی، زمینه را برای ثبات امنیتی، سیاسی و اقتصادی درازمدت کشور فراهم می‌کند.
۶. با این پروژه، افغانستان با کشورهای منطقه به طور متقابل وابسته می‌شود، که این از انزوای سیاسی جلوگیری می‌کند.
به گفته سخنگوی وزارت معادن و پترولیم، ۸ کیلومتر از خط لوله این پروژه در زمین نصب شده و سروی ۱۷.۴ کیلومتر مسیر نیز تکمیل شده است، همچنین ۱۰.۲ کیلومتر پایپ به ساحه منتقل شده است.
این در حالی است که در دوران جمهوریت، با وجود مشروعیت بین‌المللی، کمک‌ها و حمایت جامعه جهانی، پیشرفت عملی پروژه تاپی و سایر پروژه‌های مهم مشابه حاصل نشد. دلیل اصلی این امر، سیستم فاسد، ناتوان و وابسته به غربِ اداره جمهوریت بود. جمهوریت تنها صحنه‌ای برای تقسیم قدرت، فساد و حفظ منافع شخصی چند فرد محدود بود، نه وسیله‌ای برای پروژه‌های ملی و رشد اقتصادی افغانستان.
امرالله صالح که خود را متخصص امنیت، استخبارات و سیاست می‌داند، هرگز طرحی واضح و مثبت برای منافع استراتژیک و اقتصادی کشور ارائه نکرده است. برعکس، زمانی که پروژه تاپی دوباره آغاز شد و حکومت سرپرست از آن حمایت کرد، وی در شبکه‌های اجتماعی اظهاراتی را مطرح کرد که گویا این پروژه به نفع پاکستان است و هیچ منفعت اقتصادی برای افغانستان ندارد.
هر گاه امرالله صالح در برابر پروژه‌های تاپی، ترانس افغان و سایر پروژه‌ها تبلیغات منفی می‌کند، این نشان می‌دهد که برای او نه اقتصاد افغانستان ارزشی دارد، نه اتصال منطقه‌ای و نه هم رفاه مردم افغانستان، بلکه تنها آن پروژه غربی برایش مهم است که تداوم قدرت آنها در آن حفظ شود.
مسئولان جمهوریت سرنگون‌شده، هیچ‌گاه نتوانستند بر محور منافع ملی تصمیم بگیرند، زیرا آنها تطبیق‌کنندگان اراده اشغالگران غربی بودند، نه اراده ملت افغانستان. ادعاهای امرالله صالح نه تنها منطقی نیست، بلکه تعهد او را به اجنداهای بیگانه آشکار می‌سازد. افغانستان از طریق تاپی و سایر پروژه‌های مشابه، دروازه‌های جدیدی از اتصال اقتصادی و پیشرفت را باز خواهد کرد، اما این چیزی است که برای صالح و همکارانش قابل تحمل نیست و نشانه‌ای دیگر از دشمنی آنها با منافع ملی را آشکار می‌سازد.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
