هر از گاهی ممکن است عده‌ای، اگر چه اندک و انگشت‌شمار، فریب شعارهای پوشالی رهروان جبهه بغاوت را خورده و فکر کنند که شاید این گروهک منفور در فکر صلاح و منفعت جامعه هستند.
در یادداشت پیش‌رو به بررسی این موضوع خواهیم پرداخت که آیا واقعاً چنین است و آیا بغاوت‌گران در پی حفاظت و تأمین منافع ملی هستند یا اینکه پشت پرده این شعارها واقعیت دیگری نهفته است؟
با اندکی غور و تفکر به کارنامه سیاه افراد منتسب به این جبهه بدنام درمی‌یابیم که واقعیت این افراد برخلاف آن‌چیزی است که از خود بروز داده‌اند و فعالیت‌های‌شان در حال و گذشته، چیزی جز سعی و تلاش در راستای تأمین منافع شخصی‌شان نبوده است.
بله! در گذشته، زمانی که رهبری این جبهه بر دوش احمدشاه مسعود، آن خائن ملی، بود، درحالی‌که ملت و کشور عزیز ما در چنگال زهراگین ارتش سرخ شوروی اسیر بودند، همین جبهه به رهبری احمدشاه مسعود معاهدات ننگینی با اشغال‌گران وقت امضا کرد و به ملت و کشورشان خیانت نمودند.
در زمان جمهوریت نیز، چون افراد این گروهک منفور بر اریکه قدرت نشسته بودند، برای چند صباح دنیا، مردم این سرزمین را قربانی خواهشات نفسانی و قدرت‌طلبی‌های خود کرده و ندای مظلومان این دیار، آن مادران داغ‌دیده و پدران رنج‌کشیده را نادیده گرفته و خون جوانان زیادی را پایمال کردند.
به‌راستی، اگر پرچم‌داران جبهه بغاوت ذره‌ای در فکر منفعت این مردم می‌بودند، یقیناً در بیست سال زمانی که فرصت داشتند، کاری از پیش برده و دردی از هزاران درد این ملت را دوا می‌کردند. حال‌آنکه تاریخ گواه است که این افراد نه‌تنها مرهمی برای دردها نشدند، بلکه خود در حکم نمک بر زخم این ملت عمل کردند.
بعد از پایان دوره اشغال بیست‌ساله و با روی‌کار آمدن نظام اسلامی و مستقل در افغانستان، رهروان این جبهه ضلالت به‌جای پشیمانی از کردار گذشته و سعی در بهبود وضعیت مردم و ملت‌شان، بانگ مخالفت علیه نظام اسلامی و خواسته مشروع مردم را سر داده و اعلان بغاوت نمودند.
علی‌رغم اینکه لله‌الحمد دست‌شان از انجام فعالیت‌های تخریبی کوتاه شده و رمقی برای حضور در فضای حقیقی ندارند، با این حال نشرات‌شان بیش از حضور فیزیکی‌شان است و شب و روز خبرهای دروغینی مبنی بر انفجار و ایجاد ناامنی منتشر می‌کنند، حال‌آنکه نظام مستقل و مردمی این دیار در پی تلاش‌های بی‌وقفه، دائماً دروازه جدیدی را برای پیشرفت و ترقی این سرزمین باز می‌کند و پیامی حاوی نوید و مژده‌ای تازه برای مردمش دارد.
حال از هر صاحب عقل و درایتی می‌پرسیم آیا واقعاً رهروان این جبهه بدنام در پی خوبی‌رساندن به این ملت هستند، یا بالعکس، هرکدام‌شان برای رسیدن به منفعت شخصی‌شان حاضر به قربانی تمام مردم خویش‌اند؟
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
