به رسمیت شناختن حکومت سرپرست از سوی فدراسیون روسیه، سرآغاز مشروعیت سیاسی بین‌المللی و سلسله‌ی به رسمیت‌شناسی از سوی سایر کشورها شمرده می‌شود. این اقدام فدراسیون روسیه به شمول دیگر کشورها از سوی چین مورد استقبال جناح‌های مختلف قرار گرفت. در نتیجه‌ی این اقدام و اقدامات مشابه، افغانستان کاملاً از انزوای سیاسی و اقتصادی خارج شده و به باب جدیدی از پیشرفت داخل خواهد شد.
جهانیان اکنون کاملاً درک کرده‌اند که حل تمام مشکلات تنها در تعامل نهفته است و فشارهای سیاسی و اقتصادی هیچ نوع نتیجه‌ای ندارد. در عین حال، مخالفان بیرون‌مرزی حکومت سرپرست که همیشه بر جنگ و بدبختی تأکید می‌کنند، به این به رسمیت‌شناسی واکنش‌های تندی نشان داده‌اند.
رحمت‌الله نبیل رهبر «حزب آزادی افغانستان» در واکنش به رسمیت شناخته‌شدن حکومت سرپرست از سوی فدراسیون روسیه، در مورد اختلافات داخلی، عدم تعهد، نبود دیدگاه واضح، عدم موجودیت هدف در نتیجه‌ی اختلاف، نداشتن تصویر واضح برای افغانستان و اینکه چرا نظام گذشته پایدار نبود، اظهاراتی کرده و به شکست و عدم انسجام خود اعتراف کرده است.
رحمت‌الله نبیل آغاز روند به رسمیت شناسی را یک پیشرفت دیپلماتیک عادی نخوانده، بلکه آن را راهی صریح برای حذف آن‌ها از صحنه دانسته است. وی اظهار داشته که مبارزه‌ی آن‌ها تنها به صورت آنلاین بوده و هیچ دیدگاه واضحی نداشته‌اند.
وی در سخنان خود به این نیز اشاره کرده است که آن‌ها برای ملت هیچ پاسخ قانع‌کننده‌ای ندارند، حتی این را هم گفته است که تا هنوز خودشان هدف خود را نمی‌دانند که چه می‌خواهند!؟ او می‌گوید: «ما هنوز یک پاسخ واضح، مشترک و قانع‌کننده نداریم؛ ما از آینده‌ی افغانستان چه تصویری داریم؟ کدام تصویر، کدام نظام و کدام ارزش‌ها؟»
جملات بالا عادی نیستند، بلکه طعنه‌ای به تمام مخالفان حکومت سرپرست مبنی بر نداشتن یک استراتژی واضح و اعتراف به ضعف خودشان است. اعتراف بالا به این معنی است که مخالفان آنلاین نهایت ضعیف، بی‌اتفاق، کم‌دانش و بی‌هدف هستند، زیرا تا هنوز نمی‌دانند که حتی برای چه چیزی در رسانه‌های اجتماعی مشغول هستند!؟
با وجود اینکه به رسمیت شناختن حکومت سرپرست به خیر و منفعت افغانستان است، اما باز هم شماری از رهبران جمهوریت سرنگون‌شده ابراز تأسف کرده‌اند و در کنار واکنش‌های منفی، به شکست و ناامیدی خود نیز صریحاً اعتراف کرده‌اند.
اگر مخالفان حکومت سرپرست واقعاً هم به فکر ثبات و رفاه افغانستان می‌بودند، باید از امروز به بعد از مخالفت خود دست می‌کشیدند؛ زیرا امن و ثبات برقرار است و اشغال، قتل و قتال ناروا وجود ندارد، حکومت مرکزی واحد وجود دارد، اراده‌ی ملی مستقل است، اردوی منظم اسلامی وجود دارد، وضعیت اقتصادی و سیاسی روز به روز رو به بهبود است، جزایر قدرت از بین رفته‌اند، قاچاق صفر شده است، درمان معتادین جریان دارد، دزدی، فساد، رشوه، جعل و تزویر در ادارات پایان یافته است که تمام این وضعیت به نفع افغانستان در جریان است، پس مخالفت برای چیست!؟ اما واضح است که رهبران گروه‌های مخالف برای تأمین منافع شخصی، غم به دست آوردن قدرت را دارند.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
