نظام جمهوری فروپاشیده افغانستان که به جبر بر این سرزمین تحمیل و حاکم شده بود، گروهی از افراد جامعه را در ساختار خود جا داد که به‌جز ثروت و عیش‌ونوش، به هیچ چیز دیگری باور نداشتند. “پول باشد، حتی اگر آبرو و عزت نباشد، مهم نیست” سخنی که در بین آنان تبدیل به یک شعار شده بود، این همان سیاستمداران بودند که اکنون به عنوان عاملان شر و فساد شناخته میشوند.
عاملان شر و فساد به منظور داشتن یک زندگی مجلل و مستریح، خود را به اشغالگران غربی فروختند. غرب این افراد که عقاید و باورهای نادرست داشتند، در طمع پول و مادیات نیز گرفتار کردند. این روند آموزش بود که به‌طور ناخودآگاه و غافلانه، این طیف را به بزرگ‌ترین فاسدان، دزدان و بی‌سوادان جهان تبدیل کرد. پس از فاسد شدنشان، به مردم خود روی آورد، تا موقعی که بادارانشان در کشور حضور داشتند، ملت خود را قتل عام کرد.
راهروان شر و فساد بارها و بارها در صفوف دشمنان اسلام استخدام شده‌اند. آن‌ها همواره در برابر ارزش‌های اسلامی و ملی صف‌آرایی کرده‌اند. این گروه شریر، در اوایل کار نیز در زمان دشمنی با دشمنان اسلام، به روابط دوستی پیوند گرفتند.
این رفاقت با گذر زمان مستحکم‌تر شد تا جایی که در اوج این پیوند، ارزش‌های اسلامی و ملی خود را نشان گرفتند. اولین آسیب که به ارزش‌های ملی وارد کردند، زیر سوال بردن هویت افغانی بود؛ آن‌ها افغانیت را تنها به قوم پشتون نسبت دادند، در حالی که واژه “افغان” از تمام اقوام و جغرافیای افغانستان نمایندهگی میکند، و به وسیله این هویت، مردم در این جغرافیای بزرگ گرد هم آمده‌اند.
اگر در کشورهای خارجی فردی از قوم تاجیک، ازبک یا هر قوم دیگری مرتکب اعمال غیرقانونی شود، این مسئله به هویت او ارتباط پیدا میکند و گفته می‌شود: “یک افغان به دلیل این جرایم دستگیر یا کشته شد.” این بار سنگین به تمامی اقوام تخصیص می‌یابد و به جای دیگر اقوام، افغانیت مورد توجه قرار می‌گیرد، چرا که این هویت به‌عنوان نقطه اساس وحدت همه اقوام به شمار می‌رود.
این امر در اکثر کشورهای جهان معمول است. برای مثال، در تاجیکستان اقوام مختلفی زندگی می‌کنند، اما همه به عنوان تاجیک شناخته میشوند. در ازبکستان، اقوام مختلف تحت هویت ازبک به زندگی خود ادامه می‌دهند. در هند، هر شهروندی را هندو، در چین تمام شهروندان چینی نامیده میشوند. در پاکستان، افراد به هویت پاکستانی نسبت داده میشوند، در ترکمنستان، به ترکمنی شهرت دارند، در دیگر کشورها نیز مردم به هویت آن کشور نسبت داده میشوند.
این‌که در اینجا افغانیت تنها توسط عاملان شر و فساد به قوم پشتون نسبت داده می‌شود، نمایانگر اهداف شوم آن‌هاست، نظیر تجزیه کشور؛ هدف آن‌ها این است که هر قوم در افغانستان به‌عنوان هویتی جداگانه شناخته شود و کشور به چندین بخش تقسیم گردد: پشتون، تاجیک، ازبک، ترکمن، پشه‌یی و دیگر اقوام. این تفکر تجزیه‌طلبانه از سوی عاملان شر و فساد به مردم القا می‌شود. در حالی که افغانیت یک ارزش ملی و مشترک است که همه اقوام را در یک هویت واحد گرد هم می‌آورد، اما برای تجزیه‌طلبان این هویت قابل‌قبول نیست.
آن‌ها به جامعه افغانی از منظر خواسته‌های کشورهای دشمن اسلام نگاه می‌کنند. کشورهای که به‌وسیله این افراد، یکی‌یکی ارزش‌های اسلامی را هدف قرار می‌دهند. گاهی علیه حجاب مبارزه کرده و ادعا می‌کنند که این اقدام، سلب آزادی از زنان به‌دست نظام حاکم است. گاهی نیز علیه مساجد، مدارس دینی و علما موضع می‌گیرند و شایعاتی علیه آن‌ها منتشر می‌سازند. این افراد به هر ارزش دینی با تحقیر می‌نگرند و تمام تلاش خود را به‌کار می‌گیرند تا افکار مردم را علیه این ارزش‌ها تغییر دهند. روش شر و فساد به‌طور کامل در تضاد با اصول و بنیان‌های جامعه اسلامی است.
عاملان شر و فساد تجاوز خارجی به کشور خود را از آدرس‌های رسمی تمجید کرده‌اند. در روزهای اخیر، تجاوز پاکستان به حریم افغانستان توسط این افراد ستایش شد و کودکان بی‌گناه را تروریست خواندند. این امر نشان می‌دهد که عاملان شر و فساد هیچ احترامی به ارزش‌های اسلامی و ملی قائل نیستند و حتی با برخی از این ارزش‌ها به مقابله برمی‌خیزند.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
