مقامات فراری و ناکام جمهوریت، پس از آن‌که از قدرت و بازی با سرنوشت مردم مظلوم افغانستان کنار زده شدند، حالا از گوشه‌های اروپا و امریکا دست به جعل روایت‌هایی می‌زنند که هیچ‌گونه پیوندی با واقعیت عینی کشور ندارد. آنان با وقاحت کامل، از افغانستانی حرف می‌زنند که بعد از فرارشان هیچ‌گاه آن را ندیده‌اند؛ از دردهایی می‌نویسند که خود عامل آن بوده‌اند؛ و از تبعیضی فریاد می‌کشند که در زمان حاکمیت‌شان نفس می‌کشید و نهادینه شده بود.
در این روزها، یکی از واژه‌های تبلیغاتی‌شان «تبعیض جنسیتی» است؛ ادعایی که صرفاً به هدف جلب حمایت باداران غربی‌شان ساخته و پرداخته شده تا شاید دوباره بر سر زبان‌ها بیفتند و امتیاز سیاسی به‌دست آورند. اینان با نشر و پخش ادعاهای نادرست در شبکه‌های اجتماعی و نسبت‌دادن اتهامات بی‌اساس مانند «تبعیض جنسیتی» و «نادیده‌گرفتن حقوق زنان»، می‌کوشند چهره‌ای تار و تحریف‌شده از افغانستان به نمایش بگذارند؛ غافل از آن‌که مردم این سرزمین خود بهتر از هر کسی شاهد و قاضی‌اند.
واقعیت امروزی افغانستان، کاملاً متفاوت از این تصویرهای دروغین و سیاهی است که این چهره‌های معامله‌گر به نمایش می‌گذارند؛ زیرا زن افغان در جامعه‌ی کنونی نه‌تنها عزت و امنیت دارد و مورد تبعیض قرار نگرفته، بلکه در بسیاری موارد از احترام و حرمت بیشتری نسبت به مردان برخوردار است. در ادارات دولتی، مکان‌های عمومی، مکاتب، شفاخانه‌ها و حتی ایست‌های تلاشی امنیتی، برخورد با زنان با نهایت وقار و مسئولیت‌پذیری صورت می‌گیرد. این‌ها همه شعار نه، بلکه واقعیتی است که مردم همه‌روزه آن را تجربه می‌کنند.
بی‌انصافی و دروغ‌پراکنی آن‌جاست که همین چهره‌های فریب‌کار، در زمان حکومت فاسد خود، چشم بر تجاوز، آزار و تبعیض‌های سیستماتیک علیه زنان می‌بستند و حتی در بسیاری موارد، خود در آن دست داشتند. زن در آن دوران قربانی دوگانه‌ی فقر و فساد بود؛ هم مورد سوءاستفاده‌ی جنسی قرار می‌گرفت، هم در بازی‌های سیاسی وسیله‌ی تبلیغاتی می‌شد. اما آن زمان نه صدایی بلند می‌شد و نه وجدان خواب‌رفته‌ی رسانه‌های غربی بیدار می‌شد.
امروز اما که زنان در فضای مصئون و عفیف زنده‌گی می‌کنند، از آزار و فساد اداری در امان‌اند و ارزش‌های دینی و انسانی‌شان حفظ شده، ناگهان فریادهای ساختگی از غرب بلند می‌شود که گویا زنان مظلوم‌اند! این فریادها نه از روی دلسوزی، بلکه از سر دشمنی با نظامی است که دروازه‌ی فساد را بسته و سرچشمه‌های خیانت را خشک ساخته است.
این چهره‌های رسوا، با بی‌شرمی تمام از زن به‌مثابه‌ی ابزار سیاسی استفاده می‌کنند تا اهداف شوم خود را تعقیب کنند. برایشان نه عزت زن مهم است، نه آزادی، نه عدالت؛ بلکه تنها دغدغه‌شان بازگشت به قدرت و ادامه‌ی چپاول گذشته است، حتی اگر به قیمت لکه‌دارشدن حیثیت زن افغان در دید جهانیان تمام شود.
پس بیایید فریب این جعل‌کاران را نخوریم. روایت آنان از تبعیض جنسیتی، چیزی جز پرده‌پوشی بر خیانت‌های گذشته‌شان نیست. مردم افغانستان، به‌ویژه زنان آزاده و باوقار، خود بهتر می‌دانند که چه زمانی در تبعیض بودند و چه زمانی در امنیت و حرمت زنده‌گی می‌کنند.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
