در بیست‌سال زمان اشغال بخاطر نبود حاکمیت مستقل و مقتدر در افغانستان همواره این کشور به عنوان حیات‌خلوت زورآزمایی کشورهای منطقه و حتی جهان قرار گرفته و آینده ملت افغانستان نیز در گرو فعالیت‌های مخرب چند چهره بدنام و خودفروخته دیگر کشورها بوده است.
بعد از سقوط جمهوریت و روی‌کار آمدن نظام اسلامی، دست بی‌گانگان از این خاک کوتاه شده و افغانستان نیز همانند دیگر کشورها به سرزمینی آزاده مبدل گردید.
در مدت‌سه‌سال گذشته کشورهای زیادی علی‌رغم به‌رسمیت نشناخته‌شدن حاکمیت جدید افغانستان روابط نیکی را با این کشور اتخاذ نموده و به عنوان یک حکومت قانونی با آن تعامل نموده اند.
در آخرین مورد از پیشرفت‌های سیاسی اما حمدالله فطرت معاون سخن‌گوی امارت اسلامی طی اظهاراتی بیان داشت که رفت‌وآمدهایی در روز‌های پسین میان هیأت‌های تاجیکستان و امارت اسلامی انجام شده است، وی می‌افزاید که با توجه به رفت‌وآمدهای اخیر، امیدواری برای ایجاد پیش‌رفت در روابط با دوشنبه وجود دارد.
این‌بار اول نیست که امارت اسلامی سخن از بهبود روابط با تاجیکستان می‌زند بلکه چندی قبل مولوی عبدالکبیر معاون سیاسی ریاست‌الوزرا نیز در نشستی بیان داشت که روابط سیاسی امارت اسلامی با تاجیکستان در حال بهبود است و دیدوبازدید نمایندگان دو طرف بیشتر شده‌اند.
برای همه ظاهر و هویداست که تاجیکستان بعد از سقوط جمهوریت بزرگترین مأوای بغاوت‌گران پنداشته شده و حتی برای این طردشدگان، دفتری نیز در شهر دوشنبه افتتاح نموده بودند و تعداد زیادی از این بغاوت‌گران فراری تا اکنون نیز در این کشور اقامت دارند.
از این رو التیام روابط کابل و دوشنبه را می‌توان به عنوان فروپاشی آخرین پایگاه بغاوت‌گران در بیرون از افغانستان دانست و این اتفاق را به مثابه کوبیدن میخ‌آخر بر تابوت فرومایگان برشمرد.
جریانی‌که خیلی زود آشفتگی و هرج‌ومرج را در صفوف بغاوت‌گران افزایش‌داده و فعالیت‌های شوم‌شان را بیش از قبل با شکست مواجه خواهد نمود و همانطور که فتنه بغاوت در داخل افغانستان روی به خاموشی نهاد در بیرون از این کشور نیز مهر پایان بر آن گذاشته خواهد شد.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
