عامل دیگر که بغاوت‌گران را یاغی‌تر می‌کرد و بر طبل غرور و تکبرشان می‌کوفت، ایجاد رعب و وحشت در جامعه و ترس‌انداختن در دل مردم بود.
این جماعت ناپاک از آنجایی که از خرد انسانِ واقعی و بینش دینی منصفانه محروم بودند و در بسترهای مخالفِ با این ارزش‌ها پرورده بودند، ضمیرشان خشکیده بود و به‌جای انجام فعل درست، تشدیدکنندهٔ اوضاع بغرنج و پدیدآورندهٔ ترس و لرز در زندگی ضعیفان و بیچارگان بودند.
جامعه به میدان شکار و صید برای چنین مردمان بی‌بندوبار تبدیل شده بود که هر دم از طیف ناداران و پریشان‌حالان، صیدی در تور تمسخر و ایذا و ریشخندشان گرفتار می‌آمدند و برای لحظاتی رنج و تعب را از سوی آنان برای وقت‌گذرانی و آبروریزی تحمل می‌کردند.
در چنین مواقع حساس و دل‌رنجی نه نیروی امنیتی کاری از دستش ساخته بود نه مردم توان مداخله و جلوگیری را داشتند؛ زیرا به‌خوبی می‌دانستند که چنین مردمانی به بالاجاها وابسته هستند و هرگونه ورود و دخالت سرانجامش گرفتارآمدن و دچارشدن خودشان را در پی دارد.
اوضاع جامعه همواره با حضور خشن این مردمان بر همین منوال استوار بود و گویا زندگی تنها در کام همینان و وابستگان اینان گوارا و خوش است و دیگران حق حیات راحت را ندارند.
اما آحاد و اقشار جامعه محروم از هرگونهٔ دسترسی عادلانه به حقوق‌شان بودند و در هاله‌ای از سردرگمی و آشفتگی به سر می‌بردند، و دستگاهی در کار نبود که اوضاع را بر همان چرخهٔ اصلی برگرداند و امورات را سامان بدهد.
همین امر باعث تشدید مضاعف اوضاعِ نابسامان می‌شد و هر روز شبکه‌های خبری اخباری مبنی بر چنین وقایع ناراحت‌کننده را پوشش می‌داد که کدام مقام دولتی یا وکیل پارلمان در انظار عمومی و در میان سرک‌ها مامور ترافیک یا کدام کسبه‌کار را به باد لت‌وکوب گرفته و هفت جدش را پیش رویش آورده است.
اما این اخبار نه برای پیگیری عاملان و مرتکبان، بلکه به‌منظور ترس‌انداختن مضاعف در دل مردم و تشویق به عدم درگیری با چنین طیف متکبر بازتاب داده می‌شد.
وقتی چنین تنش‌های نابرابر و ظالمانه‌ای در جامعه و از رسانه‌های دولتی و خصوصی بازتاب داده می‌شد و پیگیری قضایی در کار نبود، افراد دیگر از این خیل که در خفا و سکوت به سر می‌بردند، نیز وسوسه می‌شدند که با تخریب وجههٔ مردم در اماکن عمومی و برپاکردن سروصدا خودنمایی کنند و روی مردم عادی را با سیلی‌زدن سرخ نگه دارند.
همیشه یکی از دلایل تسریع انقلاب‌ها و خیزش مردمی، در کنار سایر دلایل دینی و جهادی و اخراج اشغالگران، همین زورگویی‌ها و ظلم‌پیشگی‌های عده‌ای از خودی‌ها بوده است که نفس‌کشیدن را برای هموطنان خودشان دشوار می‌کردند.
الحمدلله امروزه ریشهٔ چنین بغاوت‌گران و متکبرانی در سرزمین افغانستان خشکانده شده است و همگان در برابر قانونِ شریعت برابر هستند.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
