نویسنده: غلام‌نبی فروزان انرژی و آب دو منبع حیاتی در شریان‌های هر کشور محسوب می‌شوند؛ چرخه‌هایی که حرکت دایم کشور را به‌سوی به‌سازی سامانهٔ پیشرفت تقویت می‌کنند. زیرا هر کشوری در گام‌های اولیهٔ شکوفایی روی نقاط کلیدی و فنی تمرکز می‌کند و برای استانداردسازی آنها تلاش می‌ورزد. ازهمین‌رو، تأسیس و تأمین نیازهای اولیهٔ منابع انرژی و آب در هر کشوری هم از نقطه‌نظر رفاه‌آوری برای مردم هم از لحاظ گرداندن دستگاه عظیم اقتصاد کشوری اجتناب‌ناپذیر است. مسلّم است که رسیدگی به این دو مکانیزم کلان اقتصادی برای کشورهای درحال توسعه و انکشاف قدری دشوار و زمان‌بر و همکاری‌خواه است. زیرا از یک سو آمادگی لازم برای تعبیهٔ دستگاه‌های تولید انرژی و ذخیره‌سازی و مدیریت آب‌ها برای تبدیل آن به منابع انرژی‌زا ضرورت است و از سوی دیگر، جلب توجه سرمایه‌گذاران خارجی برای توسعه و مدیریت فنی و مسلکی حیاتی است. اخیراً سرپرست وزارت آب و انرژی گفته است: «ظرفیت کافی برای تولید انرژی از منابع مختلف در افغانستان موجود است.» همچنین ملا عبداللطیف منصور سرپرست وزارت انرژی و آب، با هیئت تاجران ترکیه که تحت عنوان «انجمن کارآفرینی و اخلاق تجاری ترکیه» فعالیت دارند، دیدار نموده و هر دو طرف در مورد سرمایه‌گذاری روی پروژه‌های انرژی و آب، صحبت کرده‌اند. جای خوشی دارد که افغانستان در حال حاضر گام‌های پی‌هم و دوام‌داری را در مسیر بهینه‌سازی پتانسیل‌های طبیعی خودش برداشته است و ذیل نظارت کاردانان و مسئولان، در اندیشهٔ تقویت داشته‌هایش می‌کوشد تا در اسرع وقت بالاترین بازدهی را داشته باشد. ازهمین‌رو، در چند سال آینده در افغانستان شاهد تحول نوین در میادین گوناگون اقتصادی خواهیم بود که به همت کارگزاران داخلی و توجه سرمایه‌گذاران خارجی رقم خواهد خورد و صحنهٔ وطن را دگرگون خواهد نمود. چون افغانستان تمام پتانسیل‌های لازم برای ارتقا به سطح کشورهای جهان اول را دارد، منتها مدتی زمان می‌برد که به آن درجه برسد و به قله‌ها صعود کند. توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
