نگاهی گذرا به تاریخ چند دههٔ گذشتهٔ افغانستان نشان می‌دهد که بسیاری از چهره‌های سیاسی، در عمل مجری منافع قدرت‌های منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای بوده‌اند. در این میان، احمدشاه مسعود از جمله کسانی است که از آغاز فعالیت‌هایش، روابط نزدیک و گرمی با فرانسه داشت؛ روابطی که می‌توان گفت در خدمت تأمین اهداف سیاسی و استخباراتی فرانسه در افغانستان قرار داشت.
ابعاد پنهان این روابط زمانی بیشتر آشکار می‌شود که دیده می‌شود دولت فرانسه همچنان از احمدشاه مسعود به‌عنوان «قهرمان» یاد می‌کند و برخی مکان‌های فرهنگی و تاریخی را به نام وی نام‌گذاری کرده است. زیرا چنین امتیازاتی معمولاً فقط به کسانی داده می‌شود که منافع چشم‌گیری را برای آن کشور فراهم ساخته باشند. روشن است که احمدشاه مسعود در جریان سال‌های حضورش در صحنهٔ سیاسی، با ارائهٔ خدماتی چون واگذاری منابع گران‌بهای طبیعی افغانستان، از جمله زمرد و لاجورد پنجشیر، دامن‌زدن به جنگ‌های داخلی و انتقال اطلاعات استخباراتی، برای فرانسه یک مهرهٔ سودمند و مؤثر بود.
با گذشت سال‌ها از ترور احمدشاه مسعود، حالا دولت فرانسه می‌کوشد پسر او، احمد مسعود، را به‌عنوان یک چهرهٔ سیاسی برجسته سازد و همانند پدرش از وی در راستای منافع خود بهره‌برداری کند. حمایت‌های رسانه‌ای و سیاسی از احمد مسعود را می‌توان بخشی از یک سناریوی آماده‌سازی برای نقش‌آفرینی آینده‌اش در چارچوب سیاست‌های منطقه‌ای فرانسه دانست.
این‌که از میان تمام چهره‌های سیاسی افغانستان، تنها احمد مسعود مورد توجه خاص فرانسه قرار می‌گیرد، نشان‌دهندهٔ آن است که وی در نگاه آنان توانایی تکرار مسیر پدرش را دارد؛ مسیری که بیش از آن‌که به مردم و ارزش‌های ملی افغانستان توجه کند، در خدمت منافع بیگانگان بوده است.
با این حال، تاریخ به‌گونه‌ای روشن ثابت کرده که خدمت به قدرت‌های خارجی و خیانت به ملت و ارزش‌های دینی و ملی، هرگز سرانجام خوش نداشته است. آنانی‌که در گذشته برای جلب رضایت باداران خارجی عمر خود را سپری کردند، در نهایت رسوا شدند و در حافظهٔ تاریخی ملت‌ها مورد نفرت قرار گرفتند.
امروز نیز کسانی‌که در پی تکرار آن تجربهٔ تلخ هستند، باید بدانند که معامله‌کردن ارزش‌ها و هویت ملت، هرگز بدون پیامد نخواهد بود؛ و خیانت، در هر لباس و زیر هر عنوانی، محکوم به شکست است و نفرت تاریخی را به دنبال دارد.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
