نویسنده: مبارز هروی
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
بخش‌چهارم!
ادامه نگاهی گذرا بر معاهده ننگین احمدشاه مسعود و اشغالگران شوری:
ادامه مواد معاهده ننگین احمدشاه مسعود و قوای اشغالگر ۴۰ شوروی در افغانستان:
- تبادلۀ معلومات و مساعی مشترک در جهت پیداكردن اتباع شوروی و افغانی كه در منطقۀ مورد بحث مفقود شده اند، صورت خواهد گرفت.
- در صورت خلق و اوج تشنج، برای اجتناب عملیات جنگی و برقراری صلح در منطقۀ مورد نظر، مشاورۀ لازم میان طرفین بعمل خواهد آمد.
- موثریت این پروتوكول در سرتاسر قلمرو ۳۰ كیلومتری در هر دو سمت بین تاجیكان و چاگانی امتداد خواهد یافت؛ در ماورای این قلمرو، قوای شوروی و قوای مسلح پنجشیر حق دارند تا عملیات نظامی را علیه سائر گروه‌های مسلح متعلق به دیگر تنظیم‌ها به‌راه انداخته و آنها را محو نمایند، خصوصاً گروه‌هائی كه عملیات نظامی را علیه هر دو جانب متعاقدین متوقف نساخته اند.
- پروتوكول حاضر از لحظۀ امضأ و صحه‌گذاشتن به‌آن مرعی الاجرا می‌شود.
آنچه بیان شد مواد یکی از ذلت‌بارترین معاهده‌های تاریخ افغانستان محسوب می‌شود که این‌بار توسط خائن ملی احمدشاه مسعود و ارتش اشغالگر شوری بسته‌شد، معاهده‌ای که باعث شد دست قوای اشغالگر شوروی در كوبیدن مجاهدین واقعی و انهدام شهرها در جنوب و شرق افغانستان آزاد گذاشته شود و در نتیجۀ مردم آن مناطق متحمل خسارات غیر قابل جبران گردند.
اگر احمدشاه مسعود بخاطر قدرت‌طلبی و طمع سیری ناپذیرش این قرارداد خائنانه را با قوای اشغالگر شوروی امضاء نمی‌كرد، ارتش شوروی زودتر طعم شكست را در افغانستان می‌چشید و سریع‌تر كشور ما را ترک می‌کرد.
بله! همین قرارداد مخفی احمدشاه مسعود بود كه زمینۀ تاخت‌وتاز را برای قوای اشغالگر شوروی برای چندسال دیگر مهیا ساخت، تا اینكه سرانجام اشغالگران شوروی زیر ضربات نیروهای مبارز واقعی، با سرافگندگی و ندامت شکست را پذیرا شدند و در زباله دان تاریخ افتادند.
اگر اندکی به مواد مذکور تامل نماییم درخواهیم یافت که طبق مادۀ دوم این قرارداد مخفی، احمدشاه مسعود برای دل‌خوشی اشغالگران شوروی و دریافت پاداش بزرگ كه غصب قدرت سیاسی و تجزیۀ افغانستان بود، همكاران جهادی خود را قطاع‌الطریق نامید و مانع فعالیت‌های نیروهای مبارز در ضربه‌زدن به قوای اشغالگر شوروی شد.
مادۀ چهار این قرارداد نیز ثابت می‌سازد كه احمدشاه مسعود به دوستی هیچ یک از همکاران «جهادی» خود اعتقاد نداشت و برای رسیدن به هدف، حاضر به هرگونه ارتكاب خیانت به دوستان، فامیل، مردم و كشور خود بود.
ناگفته نماند که نه آمریکا و نه سائر کشورهای غربی، هیچ‌یک از گروه‌های جهادی ضد شوروی را تروریست خطاب نمی‌کردند و برای اولین‌بار کلمه تروریست در معاهده احمدشاه مسعود و قوای اشغالگر شوروی، به گروه‌های جهادی پیوند داده شد و این امر به‌تنهایی خود دستاوردی ننگین برای احمدشاه مسعود به‌حساب می‌آید.
ادامه دارد…
