مدتی است سیاسیون فراری جمهوریت فروپاشیده سخن از برگزاری نشستی می‌زنند که در واقع، تلاش ناکام دیگری در ادامه نشست‌ها و گفت‌وگوهای نمایشی‌شان است؛ نشستی که قرار بود در تاریخ ۲۵ و ۲۶ آگست برگزار شود، اما با یک ماه تأخیر سرانجام به تاریخ ۲۹ و ۳۰ سپتمبر برگزار شد.
بدون شک این نشست که تحت نام «نخستین گفتمان منطقه‌ای به‌سوی وحدت و اعتماد» در اسلام‌آباد پاکستان برگزار شده است، چیزی بیش از یک هیکل توخالی نیست و تأثیری بر اختلافات و کشمکش‌های این احزاب و جریان‌های شکست‌خورده نخواهد داشت.
از سویی دیگر، این نوع نشست‌ها و گردهمایی‌ها که بعد از فروپاشی رژیم جمهوریت به کرات برگزار شده، هیچ سود و منفعتی برای این چهره‌های بدنام در پی نداشته و هیچ‌یک از دردهای آن‌ها را دوا نکرده است.
این نشست‌ها نه‌تنها جایگاه ازبین‌رفته‌شان را برنگردانده، بلکه هر روز بیش از پیش، به‌خاطر پیشینه ننگین‌شان و عدم اعتماد باداران خارجی‌شان، با شکست‌های مفتضح روبه‌رو شده و هر روز بیش‌تر از قبل به باتلاق فراموشی فرو می‌روند؛ به‌گونه‌ای که در روزهای آغازین پس از فروپاشی جمهوریت، نشست‌ها و گردهمایی‌های‌شان در کشورهای اروپایی و آسیایی به‌صورت مطرح برگزار می‌شد، اما امروزه به پاکستان ـ کشوری که جز فلاکت و بدبختی برای افغانستان و ملت آن ارمغان دیگری نداشته ـ پناه آورده‌اند.
در این نشست اگرچه تعدادی از چهره‌های مشهور سیاسیون حکومت پیشین حضور ندارند، با آن‌هم هرکدام از افراد شرکت‌کننده در این نشست‌ها، سابقه‌ای طولانی در فساد و بی‌کفایتی داشته و کارنامه هرکدام‌شان مملو از خیانت و وطن‌فروشی است.
فعالیت‌های این افراد در بیست سال جمهوریت و پس از آن، در چهار سال گذشته به‌خوبی نشان داده است که این چهره‌های منفور، علی‌رغم تمام ادعاهای‌شان، هیچ‌گاه نتوانسته‌اند گرد یک سفره جمع شده و میان احزاب و جریان‌های بدنام خود اتحادی، هرچند نمادین، به‌وجود آورند.
از سویی دیگر، کارنامه‌های ننگین این افراد هیچ‌گاه از اذهان عامه ملت افغانستان پاک نشده و همین امر باعث شده است تا هیچ‌گاه نتوانند با تغییر مکرر نقاب‌های‌شان، چهره واقعی خود را بپوشانند.
افرادی که از همان روزهای آغازین روی‌کارآمدن‌شان تا آخرین لحظات حاکمیت نامیمون‌شان در افغانستان، و حتی بعد از آن‌که از سوی ملت رنج‌دیده این دیار طرد شدند، جز تأمین منافع شخصی‌شان دغدغه‌ای دیگر نداشتند.
اکنون هم که این فراریان بعد از ناامیدی از باداران غربی‌شان به دامان پاکستان پناه برده و زیر چتر آی‌اس‌آی این کشور نشست برگزار می‌کنند و علیه ملت و کشورشان سخن می‌رانند، کاری از پیش نبرده و هیچ‌گاه قرار نیست دستاوردی کسب نمایند.
در نتیجه، این نشست و ده‌ها گردهمایی مشابه آن بیش‌تر به یک نمایش تکراری و بی‌محتوا شباهت دارد؛ نمایشی که نه مخاطب داخلی دارد و نه در بیرون از مرزها کسی به آن اهمیت می‌دهد. این‌گونه نشست‌ها بیش از آن‌که برای افغانستان و ملت رنج‌دیده آن سودی داشته باشد، وسیله‌ای برای مطرح‌شدن دوباره این چهره‌ها و نمایش وفاداری‌شان به قدرت‌های استخباراتی است و بس.
به همین دلیل، با اطمینان کامل می‌توان گفت که ملت افغانستان با آگاهی کامل و تجربه‌ای که از گذشته تلخ این چهره‌ها دارند، هیچ‌گاه فریب این مانورهای سیاسی توخالی را نخواهند خورد؛ چراکه تاریخ به‌خوبی ثابت ساخته است که این جریان‌های شکست‌خورده، در هر لباسی که ظاهر شوند، جز خیانت، فساد و وابستگی چیزی برای ارائه ندارند.
ناگفته نماند که این نشست نیز همانند دیگر نشست‌های‌شان، به‌خاطر عدم کارایی، هیچ‌گاه این افراد را آرام نساخته و اهداف تاریک‌شان را تحقق نمی‌بخشد. بنابر این، دور از انتظار نیست اگر مدتی بعد نیز این افراد خود را به دامان ارباب دیگری انداخته و گردهمایی پوشالی دیگری را راه‌اندازی نمایند.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
