بعضی از قوماندانان سابق جمهوریت فروپاشیده باور دارند که نیروهای امنیتی و دفاعی آن زمان می‌توانند بدیل و جایگزین حکومت کنونی افغانستان باشند. اما وقتی به کارنامه و گذشته این نیروها نگاه کنیم، ورق‌های تاریخ آنان سرشار از وقایع و سابقه بد است. پس مقایسه این صفوف با حکومت فعلی یا معرفی آنان به عنوان بدیل، چیزی جز فریب مردم و خاک پاشیدن به چشم ملت نیست. زیرا نیروهای امنیتی جمهوریت آغشته به شرارت، فساد، قتل، آدم‌ربایی، اختلاس، ظلم، وحشت، دزدی و جنایت بودند. به هم‌وطنان خود رحم نمی‌کردند، اما در مقابل اشغالگران چون سپر عمل می‌کردند؛ برای دفاع از بیگانه، جان خود را در برابر دالر می‌فروختند و در سنگر دفاع واشنگتن قربانی می‌شدند. در صفوف خاص و کوماندو، هرکه بیشتر خون بی‌گناهان را می‌ریخت و در عملیات‌های شبانه ظلم افزون‌تری می‌کرد، رتبه و مقام بالاتری می‌گرفت.
مناطقی که زیر سیطره نیروهای جمهوریت بود، از ناامن‌ترین مناطق کشور به‌شمار می‌آمد. در قلب کابل و زیر دید دستگاه‌های امنیتی، مردم به غارت گرفته می‌شدند و عزت هیچ‌کس محفوظ نبود. بعد از غروب، هیچ‌کس جرأت بیرون شدن از خانه را نداشت. حوزه‌های امنیتی، کابل و دیگر شهرها را میان خود برای قاچاق، سرقت و آدم‌ربایی تقسیم کرده بودند. زورمندان آشکارا از بازار و دکان‌ها باج می‌گرفتند و حوزه‌های امنیتی به لانه دزدان و آدم‌ربایان مبدل شده بودند. در میان همین صفوف، فساد به اندازه‌ای ریشه دوانده بود که هر کس برای منافع و مطامع شخصی خود از آن استفاده می‌کرد و منافع فردی‌اش را تضمین می‌ساخت.
اگر با دیده عمیق به کارنامه این نیروها نگاه شود، صفحه‌ای ننگین در تاریخ افغانستان از خود باقی گذاشته‌اند؛ لکه سیاهی بر دامان تاریخ افغانستان که نشان از فساد و جنایات‌شان دارد. از بین همین صفوف می‌توان به نمونه عبدالرازق، جنرال نامدار کندهار اشاره کرد که هزاران انسان بی‌گناه را به شهادت رساند. بسیاری از اجساد قربانیان هنوز مفقود است و برخی بعد از سال‌ها از زیر ریگ و خاک پیدا می‌شود. در زندان‌های او بعد از تحول افرادی یافت شدند که خانواده‌هایشان فاتحه آنان را خوانده بودند، اما زنده برآمدند.
همچنین در میدان وردک، قوماندانی به نام علی‌پور که از سوی محمد محقق حمایت می‌شد، گرچه در صفوف امنیتی جمهوریت به شمار می‌رفت، اما در ادامه بناء به دلایلی علیه همان نظام ایستاد و حتی طیاره کوماندوها را هدف قرار داد. در سال ۱۳۹۷، اشرف غنی دستور بازداشت او را صادر کرد، اما علی‌پور در جواب گفت: «این حکومت توان دستگیری مرا ندارد» برای اثبات زور خود، در غور چهار سرباز و هشت فرد ملکی را به قتل رساند.
چنین افراد جنایتکار در سراسر صفوف امنیتی جمهوریت حضور داشتند. آنان هیچ‌گونه کارنامه‌ای ندارند که بتواند آنان را بدیل حکومت کنونی معرفی کند. نیروهای جمهوریت، فهم دینی و روحیه ملی نداشتند؛ رهبری‌شان وابسته به بیگانه بود و در برابر پول از همه ارزش‌ها می‌گذشتند. برعکس، صفوف حکومت امروز از دل ملت برخاسته‌اند و توانسته‌اند در کشور به جای فساد، جرم و ناامنی، امنیت، آرامش و عدالت را تأمین کنند و شب و روز برای آبادانی این وطن عرق بریزند.
به هیچ وجه صفوف ناپاک جمهوریت نمی‌توانند جایگزین یک حکومت عادل و ملی شوند و مردم افغانستان هرگز اجازه نخواهند داد که افراد همان صفوف فاسد دوباره بر سر قدرت برگردند و خون بی‌گناهان را بریزند.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
