بغاوت‌گران فراری، پس از سه سال سرگردانی کامل و امتحان مسیرهای مختلف، در آخرین مرحله به پیروزی ترامپ در انتخابات آمریکا دل‌خوش کرده و آن را امیدی برای جان‌گرفتن دوباره خویش دانستند.
این آرمان پوچ زمانی قوت گرفت که ترامپ در کارزار انتخاباتی خود، برای جلب رضایت مردم آمریکا، وعده‌های فریبنده‌ای درباره افغانستان داد؛ از جمله بازپس‌گیری پایگاه هوایی بگرام و برکناری مسئولان نظامی‌ای که در عملیات خروج نیروهای اشغال‌گر آمریکایی از افغانستان نقش داشتند.
این ادعاهای توخالی ترامپ بیشتر از آمریکایی‌ها سبب دل‌خوشی و شادمانی بغاوت‌گران فراری شده و امید تازه‌ای به آن‌ها بخشید، تا شاید این‌بار دولت جدید آمریکا تحت رهبری ترامپ طوق بردگی را بر گردن غلامان سابقه‌اش انداخته و دوباره از آن‌ها حمایت کند.
همین امر موجب شد که این چهره‌های بدنام پس از پیروزی ترامپ در انتخابات آمریکا سر از پا نشناسند و هرکدام به نوعی این پیروزی را جشن بگیرند.
این خوشحالی و سرور ادامه داشت تا اینکه روز پنج‌شنبه ۲۴ عقرب سال جاری، سابرینا سینگ، معاون سخنگوی پنتاگون، در یک نشست خبری هرگونه اقدامی برای برکناری افراد و مسئولین دخیل در خروج آشفته نیروهای اشغال‌گر آمریکایی از افغانستان را رد کرد و گفت که پنتاگون پیش‌تر تحقیقات خود را درباره آنچه در افغانستان اتفاق افتاده انجام داده است.
این اظهارات، شادمانی و مسرت پوچ و واهی بغاوت‌گران را به یأس و ناامیدی تبدیل کرد و نظریه‌ای که می‌گفت تمام وعده‌های ترامپ صرفاً تبلیغات کاذبی برای پیروزی در انتخابات بوده، آشکار ساخت.
واقعیتی که از همان ابتدای کارزار انتخاباتی آمریکا برای هر صاحب عقل و بینشی همچون آفتاب روشن و هویدا بود، اما بغاوت‌گران فراری، به دلیل ناامیدی مطلقی که گریبان‌گیرشان شده، هر سرابی را آب دانسته و دیوانه‌وار به سوی آن می‌دوند.
به‌راستی چگونه ترامپ که خود مهر پایانی بر جنگ طولانی آمریکا در افغانستان نهاد و ذلت و خواری کشور خود را بر بقای در افغانستان ترجیح داد، اکنون قصد دارد بار دیگر به این قبرستان برگردد و سودای اشغال دوباره آن را در سر پروراند؟!
مگر جز کوتاه‌نظران و سیاه‌دلانی چون بغاوت‌گران، دیگر کسی به چنین شعارهایی باور می‌کند؟!
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
