همزمان با برچیده شدن گیلم جمهوریت و خروج نیروهای آمریکایی و ناتو از افغانستان، متحدین داخلی، همکاران و سایر حامیان آن‌ها، که تقریباً ۲۰ سال در برابر طالبان و گروه‌های ضد اشغال و مردم عادی افغانستان ایستاده بودند، نیز فرار کردند. در ابتدا تلاش کردند که در داخل افغانستان برای خود جای پای پیدا کنند، اما وقتی دیدند اطرافشان خالی است و هیچ‌کس از آن‌ها حمایت نمی‌کند و از سوی دیگر با فشار نظامی شدید طالبان نیز مواجه شدند، به سرعت راه فرار را در پیش گرفتند.
آن‌ها به محض فرار، شروع به منظور جلب حامیان برای خود و شعله‌ور کردن جنگ در افغانستان، لابیگریهای گسترده‌ای را آغاز کردند و گروه‌ها و ائتلاف‌های مختلفی تحت نام‌های مختلف تشکیل دادند. اما این گروه‌ها و ائتلاف‌ها در مدت زمان کوتاهی به جای انسجام، سریعأً به سمت تفرقه به پیش رفتند. اگرچه در ابتدا سعی کردند که اختلافات داخلی و درگیری‌های شدید خود را از مردم و رسانه ها پنهان کنند، اما شدت این اختلافات در حدی زیاد بود که جلوگیری از آن دشوار شد. اگر به دلایل تفرقه آن‌ها به طور مفصل پرداخته شود، احتمالاً دلایل زیادی به دست خواهد آمد، اما در اینجا به چند دلیل عمده میپردازیم:
اول: این حرکت‌ها و گروه‌ها عمدتاً توسط زورمندان قدیمی، چهره‌های سرشناس جنگ‌های داخلی، عاملان اصلی تراژیدی ۴۰ ساله افغانستان یا فرزندان و اعضای خانواده آن‌ها ساخته شده بود که مردم افغانستان از آن‌ها به شدت نفرت دارند. زیرا همین افراد و خانواده‌هایشان با خون، سر و استخوان‌های میلیون‌ها افغان تجارت و معامله کرده‌اند، آتش تفرقه بین اقوام را روشن کرده و بسیاری از بدبختی‌ها را به بار آورده‌اند. بنابراین هیچ‌کس در داخل افغانستان حاضر نیست به آن‌ها کمک کند.
دوم: این افراد، گروه‌ها، خانواده‌ها و حلقات برای خارجی‌ها نیز به خوبی آشکار شده اند. حامیان مالی و خارجی آن‌ها تجربه طولانی از همکاری با این گروه‌ها دارند و درک کردند که این افراد اکنون هیچ نفوذی در افغانستان ندارند، در افغانستان به شدت منزوی شده‌اند و توان ایستادن در برابر حکومت سرپرست فعلی افغانستان را ندارند. به همین دلیل از حمایت این گروه‌ها امتناع می‌کنند و نمی‌خواهند که منابع و پول‌های خود را به هدر دهند.
سوم: این گروه‌ها علاوه بر مسائل دیگر، مدت‌هاست که در فساد مالی و اخلاقی فرو رفته‌اند، به هیچ‌گونه ارزش وفادار نیستند، نه برای خودشان و نه برای کشور خود طرح یا برنامه روشنی دارند. همچنان می‌خواهند که آب افغانستان را گل‌آلود و ماهی را در آن صید کنند. اکنون می‌خواهند که پای حامیان قدیمی خود را دوباره به جنگ افغانستان بکشانند تا از آن‌ها همانند گذشته مفاد دالری به دست آورند، اما دیگر نه آمریکا و. نه هیچ کشور دیگری چنین کاری را می‌کند.
چهارم: گروه‌های مخالف ناکام در آزمون جدید، مستقر در خارج، طی چهار سال گذشته با یک آزمایش جدی روبرو بودند. وقتی که از حامیان سابق و دیگر تأمین‌کنندگان مالی خود ناامید شدند، به دنبال حامیان جدیدی رفتند. درهای کمپنیهای تولید اسلحه، قاچاقچیان بزرگ، گروه‌های آدم‌ربا، شبکه‌های جرمې و حتی گروه‌های استخباراتی بدنامی مانند موساد را زدند. آن‌ها را تشویق کردند که برای ایجاد اغتشاش و هرج و مرج در افغانستان از ما حمایت کنید و در عوض، آن هرگونه منافعشان را در افغانستان تضمین کنند. اما حامیان جدید نیز به‌طور مشروط و به مقدار کم حمایت کردند، وقتی دیدند این گروه‌ها تنها توهمی، بی‌قدرت و بی‌اثر هستند، به سرعت کمک‌های خود را قطع کردند.
پنجم: اختلافات داخلی شدید و فسادهای مالی؛ گروه‌های مخالف حکومت سرپرست افغانستان که در خارج به سر میبرند، به دلیل منافع شخصی و سلیقههای فردی با اختلافات شدیدی روبرو هستند، در بین خود فساد مالی زیادی دارند، پول‌های زیادی را حیف و میل کرده‌اند و هیچ‌کدام آماده نیستند که به دیگری پاسخگو باشند. این همه باعث شده است که نسبت به یکدیگر به شدت بی‌اعتماد شوند، این اختلافات به اوج خود و به مرز گسیختگی شدید رسیده است.
این و دلایل دیگری باعث شده است/می‌شوند که گروه‌های مخالف حکومت سرپرست در خارج بارها و بارها از هم بپاشند. هر بار که سر بلند می‌کنند، دوباره از هم پاشیده و حتی ضعیف‌تر از قبل می‌شوند. نه حمایت داخلی دارند و نه خارجی، نه برنامه‌ای برای افغانستان دارند و نه طرح منظم و مشخصی در قبال خود و کشور، تنها خواستار جنگ و هرج و مرج هستند، اما جنگ و هرج و مرج دیگر بازار و خریدار ندارد.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
