نویسنده: محمد فیصل اعتراضات درکشمیر تحت حاکمیت پاکستان از یک هفته بدین سو دوام داشت. این اعتراضات پس از ایجاد پاکستان بی سابقه بود، هزاران کشمیری به خیابان‌ها ریختند و خواهان حقوق خود شدند؛ اما در تیر اندازی نیرو‌های پاکستانی سه نفر کشته و بیش از 100 نفر زخم برداشتند. چرا اعتراضات؟ در یک سال گذشته به دلیل تورم و افزایش قیمت‌ها نارضایتی در کشمیر وجود داشته است، مطالبات عمده مردم کشمیر کاهش قیمت گندم و برق بود. دومین و ششمین سدِّ بزرگ جهان در پاکستان واقع شده است، سدِّ منگله بیش از هزار مگاوات برق تولید میکند. کمیته ای 30 نفر برای حل مشکلات و گفتگو با اداره خود مختار کشمیر تشکیل شده بود تا با این اداره در مورد حل مشکلات صحبت نماید، گویا نتوانسته اندن خواسته‌های شان را برآورده و رضایت شان را جلب کنند که بلافاصله به اعتراضات و راه پیمایی مردم کشمیر منجر شد که این اعتراضات تبدیل به یک عمل تاریخی شد. حکومت محلی که تحت نفوذ دولت مرکزی پاکستان است، تعدادی از بزرگان کمیته تشکیل شده از طرف کشمیری‌ها و مردم عادی را به زندان انداخته بودند که این امر سبب خشمگین شدن کشمیری‌ها شده و هر دو طرف به سوی یکدیگر آتش گشودند که در نتیجه تیر اندازی سه کشمیری و یک پلیس کشته شدند. کشمیر تقسیم‌شده که هم هند و هم پاکستان مدعی حاکمیت کامل بر آن هستند، منطقه مورد مناقشه ای است که هردو طرف هندی و پاکستانی نیرو‌های امنیتی بیشتری را د رمناطق تحت صلاحیت خود مستقر کرده اند. دولت محلی کشمیر تحت حاکمیت پاکستان از نیرو‌های بیشتری برای سرکوب تظاهرات کنننده‌گان مستقر کرده بود که این امر سبب تشدید اعتراضات و واکنش‌های تند تر شد. آخرین گزارش‌ها حاکی از آن است که دولت تمامی‌خواسته‌های معترضان را پذیرفته و شهباز شریف نخست وزیر پاکستان نیز از کمک 86 میلیون دلاری خبر داده است. پاکتسان؛ پشتون‌ها، بلوچها و کشمیری‌ها دولت مرکزی پاکستان همواره به شدت تحت تأثیر پنجاب بوده است، تصور عمومی‌این است که پنجاب حقوق ساکنان سایر ایالت‌های پاکتسان را خورده و آنها را تحت ستم و محرومیت قرار داده است. ارتش پاکستان که اکثرا پنجابی هستند، سابقه بدی در ظلم و کوبیدن دیگر اقوام دارند. قبل از این، ارتش پشتون‌ها را در منطقه ویژه قبایلی کوبیدند و با زدن مهر تروریست‌بودن روی آنها جنایاتی تاریخی روی شان انجام دادند، همچنین ده‌ها سال است که با بلوچها هم بد رفتاری میکنند. می‌گویند ارتش و پنجاب پای خود را بر گلوی دیگر ایالت‌ها گذاشته اند و نمی‌گذارند لقمه از گلوی شان پایین برود بلکه لقمه نان آنها را نیز خودشان میل میکنند. اما این مطالبه کوتاه اما موفق کشمیری‌ها نشان داد که سایر اقوام محروم نیز می‌توانند در احقاق حق خود موفق شوند و اگر این امر به زودی اتفاق نیافتد پس از مدتی به وقع خواهد پیوست و همانا مبارزه برای حق حتما زمانی به پیروزی ختم خواهد شد.
