خبر: نظام‌الدین قیصاری، عضو پیشین حزب جنبش و فرمانده سابق شبه‌نظامیان در شمال افغانستان، اخیراً در مصاحبه‌هایی با برخی رسانه‌ها به شدت از مقاومت، آزادی، مجمع نجات افغانستان و سایر ائتلاف‌ها و جنبش‌ها انتقاد کرده است، او این گروه‌ها را در میان مردم منفور، بی‌کفایت، دزد، قاتل و مزدوران خارجی خوانده است.
قیصاری در مصاحبه خود به طور مشخص احمد مسعود، رهبر جبهه مقاومت را شخصی بی‌اختیار نامیده است، امرالله صالح عضو رهبری این جبهه را دزد، یاسین ضیاء رهبر جبهه آزادی را مزدور خارجی، و یکی از اعضای رهبری مجمع نجات افغانستان را قاتل و قوم‌پرست خطاب کرده است. او تأکید کرده که بیشتر رهبران این گروه‌ها و ائتلاف‌ها در دوران جمهوری سرنگون‌شده مقام‌های دولتی بودند، بر مردم ظلم کردند، تاجران و افراد بی‌گناه را کشتند، و اکنون هیچ‌کس حاضر نیست از آنها حمایت کند.
به گفته وی: «آنها در دوران حکومت حامد کرزی و اشرف غنی کارهای خوبی نکرده اند و مردم حامی آنها نیستند، وقتی مردم از آنها حمایت نکنند، آنها چه خواهند کرد؟ جنگ را چگونه پیش خواهند برد؟» قیصاری این گروه‌ها را به چالش کشیده است؛ در صحبت هایش می گوید در سه سال گذشته حتی یک پوسته را هم نتوانسته‌اند تصرف کنند، پس چگونه ادعای بزرگی به نام مخالفت دارند؟ شما ببینید سه سال گذشته است، کدام پوسته را گرفته‌اند؟ کدام منطقه را تصرف کرده‌اند؟ نتوانسته‌اند! چون مردم از آنها حمایت نمی‌کنند. تبصره: نظام‌الدین قیصاری که زمانی از افراد مهم حزب جنبش و فرمانده شبه‌نظامیان در شمال افغانستان بود، طی دو دهه گذشته زندگی‌اش با فراز و نشیب‌های سیاسی زیادی همراه بوده و در عرصه‌های مختلف سیاسی نقش ایفا کرده است. اظهارات اخیر او درباره گروه‌ها و جریان‌های مخالف خارج از افغانستان، سخنانی سطحی یا خالی از معلومات نیست، بلکه واقعیتی است که او آشکار کرده و نشان‌دهنده شکاف‌ها و وضعیت شکننده این جریان‌ها است.
این جریان‌ها که با حمایت شبکه‌های اطلاعاتی و جنایی خارجی فعالیت می‌کنند، تلاش دارند اختلافات داخلی خود را پنهان کرده و به بیرونیان نشان دهند که متحد و هم‌صدا هستند.
اما در روزهای اخیر، بروز سریع اختلافات میان آنها، وضعیت پرتنش درونی‌شان را نشان می‌دهد و تردیدها درباره اتحاد آنها را به یقین تبدیل کرده است و احتمال همبستگی میان این گروه‌ها اکنون به صفر رسیده است. گرچه آنها وانمود می‌کنند که از حمایت مردم برخوردارند، اما سخنان قیصاری نکته مهمی را آشکار کرد؛ مردم از آنها بیزارند و در میان مردم چنان منفور هستند که هیچ‌کس از آنها حمایت نمی‌کند یا با آنها هم‌صدا نمی‌شود.
یکی دیگر از پیام‌های مهم اظهارات قیصاری این بود که این افراد و سایر افغان‌ها را به یاد دو دهه گذشته می‌اندازد؛ زمانی که این افراد در قدرت بودند، با مردم چه کردند؟ چند نفر بی‌گناه را کشتند؟ چند نفر دیگر را به زندان انداختند؟ چند نفر را بی‌خانمان کردند؟ چند فرزند را از خانواده‌هایشان جدا کردند؟ چند نفر را به اعتیاد گرفتار کردند؟ و چند نفر را برای حفظ منافع خودشان مورد سوءاستفاده قرار دادند؟ اینها همه مواردی هستند که گذشته تاریک و وحشتناک این افراد را برای مردم یادآوری می‌کند.
نتیجه این است که چنین افراد، هرچقدر هم فریاد بزنند، هرچقدر هم به شبکه‌های استخباراتی و جنایی خارجی متکی باشند، هرچقدر هم برای اجرای پروژه‌های بیگانگان و ایجاد ناامنی تلاش کنند یا بخواهند مردم را فریب دهند، هیچ‌کس به سخنان آنها توجه نمی‌کند و از آنها حمایت نمی‌کند، آنها توان و صلاحیت انجام هیچ کاری را ندارند و نسبت به گذشته، با شکست‌های سنگین‌تر و پراکندگی بیشتری روبرو خواهند شد، در نهایت آنها رویاهای شوم خود برای ویرانی افغانستان و پر کردن جیب‌هایشان را با خود به گور خواهند برد.
یادداشت: مطالب، مقالات و نظرات منتشرشده در صدای‌هندوکش صرفاً بیانگر دیدگاه نویسندگان آنهاست و توافق صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
