ملاله یوسفزی که در سال ۲۰۱۲ میلادی از سوی تحریک طالبان پاکستان هدف تیر‌اندازی قرار گرفت، به ابزاری برای یک توطئه عمیق توسط سازمان استخبارات پاکستان (آی‌اس‌آی) تبدیل شد. آی‌اس‌آی این اتفاق را فرصتی طلایی برای تحقق اهداف شوم خود دانست و با مهارت تمام توانست توجه شبکه‌های جاسوسی خارجی را به خود جلب کند، به‌ویژه در زمینه حقوق زنان، که به ابزار تبلیغاتی مؤثری برای این سازمان بدل شد.
همگان می‌دانند که سازمان استخبارات پاکستان، که کنترل آن در دست ارتش فتنه‌گر و دستگاه جاسوسی بدنام آی‌اس‌آی است، سوابق طولانی در نقض حقوق زنان و موارد متعدد خشونت علیه آنان دارد که زنان پاکستانی همچنان از این تجاوزات سخت رنج می‌برند. اما اگر قرار است بحث از حقوق زنان باشد و ملاله یوسفزی به‌عنوان مدافع این حقوق مطرح شود، چرا او در برابر موارد مستند تجاوزات ارتش، آی‌اس‌آی و دیگر نهادهای پاکستانی بر حقوق زنان چشم‌پوشی کرده است؟ پاسخ روشن است، ملاله ابزاری تبلیغاتی و نمایشی در دست غرب، آی‌اس‌آی و ارتش فتنه‌گر پاکستان است.
آیا زنان مظلوم بلوچستان و پشتون‌خوا انسان نیستند و حق تحصیل ندارند، در حالی که زندان‌ها مملو از آنان است؟ آیا زنان وزیرستان انسان نیستند، در حالی که ارتش فتنه‌گر خانه‌ها، مدارس دینی و مدارس آنان را بمباران کرده است؟ ملاله یوسفزی همان توطئه آی‌اس‌آی و ارتش فتنه‌گر است که در برابر این جنایات آشکار بشری سکوت کرده است.
سازمان جاسوسی پاکستان (آی‌اس‌آی) اکنون ملاله یوسفزی را برای دو هدف عمده به کار می‌گیرد: ۱. نخستین هدف این است که به نام حقوق زنان، اتهاماتی علیه افغانستان مطرح کند و با این ادعا که نظام اسلامی حاکم در افغانستان حق تحصیل را از زنان سلب کرده است، بر آن کشور فشار وارد کند. ملاله باید بداند که امارت اسلامی طی بیست سال گذشته مبارزه کرد تا اشغال پایان یابد، نظام اسلامی برقرار شود و حقوق مردان و زنان بر اساس چارچوب دین مبین اسلام تأمین گردد.
۲. دومین هدف پاکستان این است که ملاله یوسفزی را به‌عنوان ابزاری برای جمع‌آوری کمک‌های مالی و جلب توجه خارجی‌ها در شرایط دشوار اقتصادی کنونی به کار گیرد. در سال ۲۰۱۲ ملاله و پدرش در مصاحبه‌ای با یک تلویزیون آلمانی از ریچارد هولبروک، نماینده ویژه آمریکا در امور افغانستان و پاکستان، تقاضای کمک مالی کردند، در همان مصاحبه ملاله یوسفزی به هولبروک گفت که پاکستان بودجه کافی برای تمویل مدارس ندارد؛ در پاسخ، هولبروک اشاره کرد که ما یک میلیارد دلار به نهادهای پاکستانی کمک کرده‌ایم.
این اظهارات نشان می‌دهد که هدف اصلی پاکستان از نشست سازمان همکاری اسلامی که در تاریخ ۲۳ جدی در اسلام‌آباد برگزار شد، تنها جمع‌آوری کمک مالی بود، پاکستان قصد داشت از نام حقوق آموزشی زنان به‌عنوان ابزاری برای گدایی استفاده کند و از این طریق منافع کوچکی به دست آورد.
