نویسنده: مبارز هروی
در چند روز گذشته نشست‌های مختلفی در بیرون از افغانستان پیرامون وضعیت زنان در این کشور به مناسبت ۸ مارچ، «روز زن»، برگزار شد. برخی از این نشست‌ها از سوی نهادها و مؤسسات خارجی راه‌اندازی شده بود و برخی دیگر اما از سوی سیاسیون فراری حکومت جمهوری و احزاب و جبهات مخالف حکومت سرپرست برگزار گردیده بود.
این در حالی است که این نشست‌ها وضعیت زنان در افغانستان را محور بحث خود قرار داده‌اند، اما در کشورهایی مانند فلسطین و سودان، زنان مسلمان بدترین شرایط ممکن را سپری می‌کنند. از آنجایی‌که ماهیت واقعی چنین نشست‌هایی حمایت از زنان نیست، پس نباید از این افراد انتظار دفاع از هزاران زن شهیدشده را داشت.
پس از روی‌کار آمدن حکومت طالبان، موضوع زنان یکی از برجسته‌ترین مباحث در بیرون از این کشور بوده است؛ به‌گونه‌ای که حتی برخی حکومت‌ها از این قضیه به‌عنوان اهرم فشار بر حکومت سرپرست استفاده کرده و در راستای تحمیل خواسته‌های نامشروع‌شان از آن بهره برده‌اند.
در این میان اما، فراریان رژیم جمهوری و پرچم‌داران جبهات مخالف حکومت طالبان نیز از این قافله عقب نمانده و هرزگاهی مسئلهٔ حقوق زنان را به‌عنوان ابزاری برای کسب شهرت، مطرح‌شدن و جلب توجه باداران‌شان استفاده می‌کنند.
حال آن‌که در دوران حکومت‌داری همین افراد، زنان افغان در بدترین وضعیت ممکن به‌سر می‌بردند و با چالش‌های متعددی چون اعتیاد، ازدواج‌های اجباری و زیر سن، خشونت خانوادگی و محرومیت از حق میراث و مهریه روبه‌رو بودند؛ چالش‌هایی که هیچ تلاشی از سوی حکومت وقت برای برطرف‌ساختن‌شان انجام نمی‌گرفت.
علاوه بر این، حملات وحشیانهٔ زمینی و هوایی اشغالگران با همکاری همین سیاسیون، در طی بیست سال، خود به‌تنهایی ناقض اساسی‌ترین حقوق زنان افغان، یعنی حق زندگی، بود. در این مدت، هزاران زن مسلمان این سرزمین در نتیجهٔ حملات اشغالگران، زیر سایهٔ تلخ همین چهره‌ها، به شهادت رسیدند یا مجروح و معیوب شدند.
به‌راستی، اگر وجدان‌های مردهٔ این افراد چیزی به نام حقوق زن را می‌شناسند، پس در تمام این مدت کجا بودند؟! چرا در بیست سالی که در رأس قدرت قرار داشتند، حتی یک‌بار هم برای دفاع از حقوق زنان صدای‌شان را بلند نکردند و نشست یا جلسه‌ای برگزار ننمودند؟!
پاسخ این پرسش برای همه واضح است! بله، فراریان حکومت جمهوری نیز همانند باداران‌شان از مسئلهٔ حقوق زنان صرفاً به‌عنوان ابزاری برای تأمین منافع شخصی‌شان استفاده می‌کنند و در حقیقت، نه‌تنها برای زنان، بلکه برای هیچ قشری از جامعه هیچ اهمیتی قائل نیستند. این حقیقت را عملکرد ننگین‌شان به‌وضوح ثابت کرده است.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
