نویسنده: احمد شاهد
کنفرانس امنیتی هرات؛ نشستی که سال‌هاست برگزار می‌شود و در هر دور آن، تعدادی از چهره‌های بدنام افغانستان گرد هم می‌آیند و به گمان خودشان در مورد مسایل امنیتی و سیاسی افغانستان، منطقه و جهان تبادل نظر می‌کنند.
در مورد پیشینه این نشست باید گفت که نخستین بار در ۱۹-۲۱ اکتبر سال ۲۰۱۲ میلادی، در قلعه اختیارالدین شهر هرات برگزار شد. پس از آن، دور دوم در ۴-۶ اکتبر ۲۰۱۳، دور سوم در ۲۷-۲۸ سپتامبر ۲۰۱۴، دور چهارم در ۲-۳ اکتبر ۲۰۱۵، دور پنجم در ۱۴-۱۵ اکتبر ۲۰۱۶، دور ششم در ۱۳-۱۴ اکتبر ۲۰۱۷، دور هفتم در ۲۶-۲۷ اکتبر ۲۰۱۸ و دور هشتم در ۱۸-۱۹ اکتبر ۲۰۱۹ برگزار شد.
اما دور نهم این نشست‌های بیهوده، به دلیل شیوع بیماری کرونا (کووید-۱۹) به گونه‌ای متفاوت و در سه سطح ولایتی، مجازی و حضوری برگزار گردید. دور دهم این نشست‌ها نیز پس از سقوط نظام جمهوریت در ۲۹-۳۰ نوامبر ۲۰۲۲ و دور یازدهم در ۲۷-۲۸ نوامبر ۲۰۲۳ در شهر دوشنبه تاجیکستان برگزار شد.
این کنفرانس که از سوی انستیتوت مطالعات استراتژیک افغانستان (AISS) راه‌اندازی می‌شود، دور دوازدهم آن، به‌تازه‌گی در شهر مادرید اسپانیا برای دو روز برگزار شده است.
آن‌چه باید یادآوری شود این است که این سیاسیون بدنام جمهوریت، پس از سقوط اداره دست‌نشانده کابل، محل برگزاری این نشست‌ها را به تاجیکستان انتقال دادند، اما پس از نشر گزارش‌هایی مبنی بر بهبود روابط میان حکومت سرپرست و تاجیکستان، گویا این چهره‌های فراری از تاجیکستان نیز طرد شده و اکنون نشست نمایشی‌شان را در شهر مادرید اسپانیا برگزار کرده‌اند.
در نخستین روز این نشست که با ساز و آواز و رقص زنان بی‌حجاب آغاز شد، افرادی چون رحمت‌الله نبیل، رییس پیشین امنیت ملی افغانستان، ریچارد بنت، گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد، و برخی چهره‌های تکراری دیگر برای هم‌فکران‌شان سخنرانی کردند.
نبیل در گوشه‌ای از سخنان پراکنده خود، با کمپاین برای داعش، جهانیان را نسبت به خطر داعش خراسان هشدار داده و افزود که جامعه جهانی داعش را در سوریه و عراق نادیده گرفت تا این گروه به یک تهدید جهانی تبدیل شد، و حالا همان اشتباه را در افغانستان نیز تکرار می‌کند.
نبیل در حالی داعش خراسان در افغانستان را با داعش عراق و سوریه در سال‌های اوج آن مقایسه می‌کند که هیچ وجه تشابهی میان این دو وجود ندارد؛ چرا که داعش تا اواسط سال ۲۰۱۴ حدود ۴۰ درصد از خاک عراق و تا اواخر می ۲۰۱۵ حدود ۵۰ درصد از خاک سوریه را در کنترول داشت، اما پیروان این گروه منفور، حتی یک وجب از خاک افغانستان را نیز در اختیار ندارند.
در ادامه، ریچارد بنت با استقبال از درخواست حکم جلب رهبر طالبان و قاضی‌القضات حکومت سرپرست، بیان کرد که جهان به‌گونه مجموعی با نوعی عقب‌گرد در وضعیت زنان روبه‌رو است، اما وخامت وضعیت زنان افغانستان با هیچ کشور دیگری قابل مقایسه نیست!
بنت در حالی این یاوه‌ها را بیان می‌کند که تنها در ۱۵ ماه حملات وحشیانه رژیم صهیونیستی بر غزه، بیش از ۲۰ هزار زن مسلمان به شهادت رسیده‌اند؛ اما افرادی چون بنت، از آن‌جایی که رسالت واقعی‌شان برخلاف ادعای‌شان حمایت از حقوق زنان نیست، چشمان خود را بر این جنایات بسته‌اند.
در مورد نتیجه این نشست باید گفت که آن‌چه از تاریخ این کنفرانس برداشت می‌شود، این است که این گردهمایی فراریان نیز، مانند دیگر نشست‌های بیهوده‌شان، همچون نشست ویانا که چند روز پیش برگزار شد، هیچ تأثیری بر وضعیت داخلی یا خارجی افغانستان نخواهد گذاشت.
به‌راستی، اگر نشست امنیتی هرات می‌توانست هرچند اندک، کاری از پیش ببرد، در ۹ دوره‌ای که در هرات و در زمان حاکمیت همین چهره‌ها بر افغانستان برگزار می‌شد، حداقل دردی از مردم دوا می‌کرد و گراف ناامنی را، نه در سراسر افغانستان، بلکه دست‌کم در خود هرات پایین می‌آورد؛ انتظاری که از بانیان فساد و مختل‌کنندگان واقعی امنیت افغانستان، رویایی بیش نبود.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
