در تاریخ ۱۵ آگست سال ۲۰۲۱م، هنگامی که نیروهای حکومت سرپرست، پایتخت کشور یعنی شهر کابل را تحت کنترل خود درآوردند و تمام سیاستمداران و جنرال‌های جمهورییت سرنگون‌شده، از جمله رئیس‌جمهور فراری به کشورهای منطقه و همسایه گریختند، تعدادی از مقامات شکست‌خورده پس از مستقر شدن در خارج، جنبش‌های آنلاین مبارزه مسلحانه را علیه دولت موقت تأسیس کردند که یکی از آنها جبهه مقاومت به رهبری احمد مسعود است.
در اوایل، بحث‌های بسیار داغی در مورد این جبهه در رسانه‌های اجتماعی در جریان بود و بسیاری از جنرال‌های شکست‌خورده و سیاستمداران فراری، جنبش آنلاین مقاومت را زنگ خطر و چالش سیاسی برای دولت موقت می‌دانستند.
علاوه بر این، برخی از کشورهای جهان و همچنین تعدادی از کشورهای همسایه، برای دستیابی به اهداف خود و به عنوان ابزاری برای فشار بر دولت موقت، به جبهه مقاومت علاوه بر دفاتر مدرن، مجوز فعالیت سیاسی نیز دادند.
آنها فکر می‌کردند که حمایت از جبهه مقاومت در برابر دولت موقت یک فرصت طلایی برای آنها است و می‌توانند در آینده از آن برای دستیابی به اهداف استخباراتی خود به خوبی استفاده کنند.
با گذشت زمان و با توجه به اینکه فعالیت جبهه مقاومت بیشتر بر تبلیغات آنلاین و احساسات مقامات سابق استوار است تا بر استقامت یک بنیاد منظم و مردمی، و همچنین با توجه به اینکه مبارزه مسلحانه اعلام شده توسط مقاومت بیشتر تبلیغاتی است تا عملی، کشورهای جهان به تدریج از جبهه مقاومت فاصله گرفتند و حمایت استخباراتی، دفاتر و مجوزهای سیاسی آن لغو شد.
یکی از این کشورها آمریکا است که پس از به قدرت رسیدن مجدد حکومت سرپرست، موضع مثبتی نسبت به جبهه مقاومت داشت و سخنان احمد مسعود را بسیار ارزشمند می‌دانست، اما در حال حاضر تمام تمرکز خود را به کمک‌های بشردوستانه، مبارزه مسلحانه غیرقانونی و تعامل سیاسی با حکومت سرپرست معطوف کرده است که نمونه بارز آن سفر ناگهانی اخیر زلمی خلیلزاد نماینده سابق آمریکا در امور افغانستان و نماینده ویژه رئیس جمهور آمریکا در امور زندانی‌ها به کابل و آزادی یک زندانی آمریکایی توسط حکومت سرپرست به نشانه حسن نیت است.
چندی پیش، آمریکا نیز به طور رسمی تأیید کرد که از مخالفان مسلح در افغانستان حمایت نمی‌کند و حتی فعالیت‌های آنها را تأمین مالی هم نمی‌کند.
علاوه بر این، فرانسه نیز در ابتدا با توجه به روابط تاریخی پدر احمد مسعود «احمد شاه مسعود»، وعده‌های شیرینی به جبهه مقاومت داده بود، اما اکنون تمام تمرکز خود را بر مهاجران افغان و حقوق بشر معطوف کرده است.
در ماه‌های اخیر، برخی از کشورهای همسایه نیز حمایت تبلیغاتی خود از جبهه مقاومت را کاهش داده‌اند و تمام تمرکز خود را بر امنیت مرزی بنا نهاده‌اند.
با توجه به سکوت و اختلافات داخلی جبهه مقاومت، روشن است که تلاش‌های خارجی آنها با شکست کامل مواجه شده است و جنبش آنلاین آنها به سمت انزوا پیش می‌رود.
اگرچه رهبری این جبهه هر از گاهی در تعدادی از کشورها جلسات و گردهمایی‌هایی برگزار می‌کند، اما تعامل سیاسی و رفت و آمد مستمر بین‌المللی با کابل نشان می‌دهد که حکومت سرپرست حاکم در افغانستان یک واقعیت است، واقعیتی که جامعه بین‌المللی را مجبور به اعتراف به مشروعیت آن کرده و جبهه مقاومت را به آخرین حد انزوا رسانده است.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
