نویسنده: سائس سعیدی سومین نشست دوحه قرار است به میزبانی سازمان ملل در دوحه‌ای قطر برگزار شود، این نشست مورد کنکاش و واکاوی‌های متعدد از جوانب مختلف قرار گرفته است اما مقامات امارت اسلامی هنوز از شرکت نمودن در این نشست پاسخ مثبت ارائه ننموده است و حضورشان همچنان مبهم و مشروط اند زیرا این دلهره پابرجاست که در این نشست نیز مثل دو نشست قبلی، روی بحث‌ها مهم و سازنده که گره‌گشایی مشکلات افغان‌ها باشد بحث و گفتگو نشود. ذبیح الله مجاهد سخنگوی امارت اسلامی بیان داشت: درصورت منفعت کشور، حاضر به شرکت در سومین نشست دوحه هستیم، مجاهد افزود: ما در حال بررسی سومین نشست دوحه هستیم، اگر منافع افغانستان در آن تامین باشد، بدون شک ما اشتراک خواهیم کرد و اگر شرایط افغانستان مدنظر گرفته نشود و این نشست‌ها به‌خاطر این ایجاد شود که افغانستان را متفرق نشان دهد بدون شک ما در این نشست حضور پیدا نخواهیم کرد. با تمام این کنکاش و واکاوی‌ها برای روشن شدن ابعاد گفتگو‌های مربوط به چگونگی رابطه افغانستان نیازمند این است تا نشست‌های اول و دوم دوحه را مورد بررسی قرار دهیم. بررسی نشست اول دوحه: اولین نشست دوحه که با حضور نمایندگان ۲۵ کشور و سازمانهای بین‌المللی در دوحه برگزار شد هیچ نماینده‌ای از امارت اسلامی افغانستان در آن دعوت نشد. دبیرکل سازمان ملل از اول اعلام کرد که در این نشست از امارت اسلامی دعوت نشده است و آجندای آن نشست هم به اساس منافع ملی افغان‌ها و به مشام امارت اسلامی خوب طرح ریزی نشده بود. در این نشست آنچه را امارت اسلامی در کشور انتظار داشتند، نه تنها که به دست نیامد؛ بلکه روی آن حتی بحث نشد. این نشست به دلیل اینکه نماینده‌ای از امارت اسلامی حضور نداشت و بزرگان امارت اسلامی خواستهای کشورها و نمایندگان سازمانهای بین‌المللی را در غیاب امارت اسلامی و در پشت پرده، مداخله در امور داخلی افغانستان بیان کردند و بدون نتیجه پایان یافت. بررسی دومین نشست دوحه: دومین نشست دوحه که دو روز دوام داشت از نشست‌های پر‌جوش و خروش بین‌المللی در باره افغانستان نامیده می‌شد برای اولین بار نمایندگان ویژه ۲۱ کشور از منطقه و جهان در امور افغانستان از جمله چین، روسیه، پاکستان، ایران و آمریکا و نمایندگان ویژه اتحادیه اروپا و سازمان همکاری اسلامی برای دو روز با آنتونیو گوترش دبیرکل سازمان ملل متحد دور یک میز جمع شدند و درباره آینده رابطه‌شان در مورد امارت اسلامی بحث و گفتگو کردند. در نشست دوم از مسئولین امارت اسلامی دعوت شد، اما به دلیل اینکه سازمان ملل در پی قبولاندن نسخه‌های منسوخه خود به امارت اسلامی در این نشست بودند و از سوی دیگر تمرکز کشور‌های منطقه و فرا منطقه بجای حل مشکلات افغانستان در این نشست در پی جلب منافع‌شان بودند به این علت امارت اسلامی شرکت ننمود. از نشست دو روزه سازمان ملل در دوحه آنچه انتظار می‌رفت به دست نیامد و بدون نتیجه مشخصی پایان یافت این هم یک نشست ناکام بود و گوترش هم در نهایت اعتراف کرد که تلاش‌ها بدون حضور حکومت سرپرست به بن بست خورده است. اکنون سومین نشست دوحه به میزبانی سازملل در دوحه برگزار می‌شود، دیده شود که این نشست چه نتیجه‌ای را در پی خواهد داشت، آیا روزنه امیدی برای به‌رسمیت شناسی امارت اسلامی، اعطاء حقوق مُسَلَم افغان‌ها و رفع تحریم‌های ظالمانه خواهد بود و یا اینکه مانند دو نشست قبلی عاری از نتیجه و در ردیف نشست‌های سمبولیک قرار خواهد گرفت. آنچه افغان‌ها از کشور‌های دخیل و سازمانهای مربوطه می‌طلبد این است که دیگر به طبل نسخه‌های مجهول کوبیده نشود با تجربه از گذشته روی مسائل تمرکز شود که علاج مشکلات چهل ساله افغانستان باشد و بیشتر از این سازمانهای بین المللی و کشور‌های غربی و شرقی در پی متفرق نشان دادن افغانستان و امتیاز گیری سیاسی برای خود نباشند.
