عبدالغفور لیوال، که در دوران جمهوریت سرنگون‌شده به حیث وزیر، سفیر، و یک نویسنده و شاعر ملی‌گرا شناخته می‌شد، با امضای قرارداد کاری با رسانه ضد منافع ملی به نام افغانستان انترنشنل، تمام حیات سیاسی و فرهنگی خود را زیر سوال جدی قرار داد.
لیوال که به حیث یک ملی‌گرا شهرت داشت و جوانان را به نام ملی‌گرایی به دور خود جمع می‌کرد، امروز با رسانه‌ای قرارداد امضا کرده است که اجندای متعصبانه قومی، ترویج نفاق، و مخالفت با مسائل ملی را تبلیغ می‌کند. زمانی که لیوال چنین رسانه‌ای را انتخاب می‌کند که بر اساس منافع و اجنداهای خارجی استوار است، در حقیقت فاصله بین شعار ملی‌گرایانه و تصمیم جدیدش را آشکار می‌سازد و به جای ارائه ارزش‌های ملی، بخش قابل توجهی را در تضاد با منافع ملی تشکیل می‌دهد.
مقامات بلندپایه مانند لیوال، که پس از سقوط جمهوریت در خارج از کشور تحت فشار نسبی اقتصادی قرار دارند، معاشات دالری بالا را در برابر ارزش‌های ملی در اولویت خود قرار داده‌اند. لیوال تلاش می‌کند که از طریق افغانستان انترنشنل دوباره در حیات عامه ظاهر شود و به ترویج نظریات جمهوری‌خواهانه و سیاسی سابق خود در پوشش فرهنگی ادامه دهد.
افغانستان انترنشنل به صورت سیستماتیک در تولید محتوای خبری بر تقسیمات قومی و نفاق زبانی تمرکز دارد و به جای وحدت ملی، تفرقه را دامن می‌زند. نشریات آنها طوری ساخته شده‌اند که بی‌اعتمادی و ناامیدی را در جامعه گسترش دهند تا از لحاظ روانی مردم را تضعیف کنند و بین حکومت افغانستان و مردم فاصله ایجاد کرده و زهر بپاشند.
غفور لیوال در دوران حاکمیت جمهوریت یک حزب سیاسی به نام ودان افغانستان (افغانستان آباد) تشکیل داده بود و آشکارا شعار افغانستان مترقی، پیشرفته و مستقل را می‌داد، اما در باطن ترویج کننده مفکوره سکولار و خواهان انسجام عناصر دشمن دین بود؛ قرارداد فعلی او نیز با ملی‌گرایی در تضاد آشکار است، زیرا همکاری او با رسانه ضد ملت نشان می‌دهد که تنها منافع شخصی برای لیوال مهم است و شعار ملی‌گرایی‌اش فقط برای فریب جوانان و مطرح کردن خود بوده است.
چهره‌های بیگانه پرست که در پوشش ملی‌گرایی پنهان شده بودند، اکنون برای مردم برملا می‌شوند، زیرا با کسانی وارد محیط کاری مشترک می‌شوند که اساس و رویه عملی‌شان بر تبلیغات ضد افغانی استوار است و از الف تا یا نشرات مخالف منافع ملی دارند؛ این رسانه در جایی از اسلام‌آباد نیز دفتر دارد که تحت نفوذ رژیم نظامی پاکستان و به نفع این رژیم کار می‌کند. لیوال و امثالهم که در چندین دهه گذشته ظاهراً دشمنان درجه یک اسلام‌آباد بودند، امروز همان ادعای دروغین خود را کنار گذاشته و قربانی معاش دالری شده‌اند.
ایجاد روابط کاری غفور لیوال با انترنشنل سوالات بسیاری را به همراه دارد؛ آیا ممکن است آدرسی که برای تخریب ملت افغان ساخته شده است، زمینه برای تعمیر/ اصلاح آن فراهم شود؟ آیا لیوال بر سر منافع ملی معامله کرده است؟ لیوال چقدر اطمینان دارد که این آدرس او را علیه منافع ملی به کار نخواهد گرفت؟ آیا تمویل‌کنندگان انترنشنل به لیوال اجازه خواهند داد که به فرهنگ افغانی خدمت کند؟
باقی‌ماندگان اشغال خارجی برای مطرح کردن خود همیشه به مردم در عسل، زهر داده و اشتباهات خود را پنهان کرده‌اند؛ کار با افغانستان انترنشنل کار علیه فرهنگ، تاریخ و مدنیت افغانی است، نه ترویج فرهنگ، تاریخ و مدنیت ملی. تصمیم لیوال نشان داد که چگونه برخی چهره‌ها به نام ملی‌گرایان در برابر معاشات دالری به هرگونه معامله‌ای تن می‌دهند، حتی اگر با تمام ارزش‌های کشور در تضاد باشد.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
