چهار سال از فروپاشی نظام جمهوری در افغانستان می‌گذرد، اما در سازمان ملل متحد تا هنوز فردی به نام نمایندهٔ افغانستان نشسته است که نه پشتوانهٔ مردمی دارد و نه دولتی؛ نه صلاحیت دارد و نه احساس مسؤولیت، نه منافع ملی کشور را می‌شناسد و نه از مصالح علیای ملت آگاهی دارد. هرچه مطابق مزاج خود ببیند یا دیگران بر او تحمیل کنند، همان را انجام می‌دهد. نصیر احمد فایق در دوران نظام فروپاشیدهٔ جمهوریت بر اساس معاملات سیاسی به این مقام فرستاده شد، اما از آغاز مأموریت تا امروز حتی یک بار هم از منافع مردم و کشور دفاع نکرده است؛ بلکه همواره در پی منافع شخصی و حزبی خویش بوده، ارزش‌ها و مردم افغانستان را تمسخر می‌کند.
فایق در زمانی و از سوی کسانی به سازمان ملل اعزام شد که خود نمایندهٔ واقعی مردم افغانستان نبودند. آنان با بیگانگان یکجا در برابر ملت خود جنگیدند، ارزش‌های ملت را برای اشغالگران پایمال کردند، مردم را کشتند و در زندان انداختند. اگر فایق وجدان بیدار و حس مسؤولیت می‌داشت، پس از سقوط جمهوریت باید از کرسی نمایندگی کناره‌گیری می‌کرد، اما او نه تنها چنین نکرد بلکه منافع شخصی و حزبی خود را تا حدی بر همه چیز مقدم دانست که تا امروز در برابر مردم افغانستان جنگ تبلیغاتی به راه انداخته است.
نامبرده از واقعیت‌های امروز افغانستان بی‌خبر است یا آگاهانه این کار را می‌کند. تقریباً هر ماه یا دو ماه یک‌بار، همان سخنان و گزارش‌هایی را بازتاب می‌دهد که دشمنان آشکار افغانستان در دیگر تریبیونهای جهانی مطرح می‌کنند. گاهی به نام حقوق بشر، زمانی به بهانهٔ تبعیض جنسیتی، گاه زیر عنوان تروریزم و زمانی هم به نام حکومت فراگیر شایعات منتشر می‌کند، درست همان مطالبی که بدخواهان افغانستان در مجامع دیگر تکرار می‌کنند. متأسفانه سازمان ملل متحد نیز به دلیل نداشتن استقلال واقعی و پیروی از خواسته‌های ایالات متحده و کشورهای غربی، نتوانسته این کرسی را به صاحب اصلی آن بازگرداند؛ صاحبی که ملت رنجدیدهٔ افغانستان از آنان پشتیبانی می‌کند، به کسانی که پس از چند دهه جنگ و ویرانی، برای مردم امنیت و آرامش به ارمغان آوردند و در راه دفاع از ارزش‌ها و منافع ملی کشور، جان‌های خود را فدا کردند و می‌کنند.
ادامهٔ حضور فایق در جایگاه افغانستان در سازمان ملل، خیانت آشکار به ملت افغانستان است. او نه نمایندهٔ مردم است و نه توان و تعهد این نمایندگی را دارد. سخنانش هیچ ارتباطی با مردم و واقعیت‌های کشور ندارد، بلکه بازتاب دیدگاه حلقات و گروه‌هایی است که دشمنی با ملت افغانستان در فطرت آنان نهادینه شده است.
سازمان ملل متحد باید اصل بی‌طرفی را رعایت کند، در برابر فشارها و دستورات تسلیم نشود و هرچه زودتر این کرسی را به نمایندگان واقعی مردم افغانستان واگذار کند. اگر هم نمی‌تواند، باید آن را خالی بگذارد و به عناصر ضدافغان نسپارد. در غیر آن، این وضعیت نه تنها بی طرفی و اعتبار سازمان ملل را زیر سؤال می‌برد، بلکه به لکهٔ ننگی در تاریخ آن تبدیل خواهد شد؛ لکه‌ای که به نسل‌های آینده در میراث باقی خواهد ماند.
افغانستان امروز در حال تجربهٔ واقعیت‌های نو و متفاوتی است. مردم این کشور اکنون در شرایطی بهتر و باثبات‌تر از گذشته قرار دارند. نمایندهگی خود را از طربق نمایندهگان واقعی خود کرده میتوانند، افغانها نظام، جغرافیه، ارزش‌ها مصالح، و فواید ملی خود را دارند و به عنوان کشوری فعال و اثرگذار در جامعهٔ جهانی، شایسته‌اند که صدا و نظرشان از طریق این سمت از زبان نمایندهٔ واقعی این ملت شنیده شود.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
