در این اواخر، باب جدیدی از روابط دیپلماتیک بین افغانستان و غرب گشوده شده است و این روابط بیشتر در حال بهبود و توسعه است. هرچند تاکنون حکومت سرپرست از سوی کشورهای غربی به رسمیت شناخته نشده است، اما با این حال، شماری از کشورها تعاملات نزدیکی با حکومت سرپرست دارند. این بدان معناست که در رویکردها و سیاست‌های پیشین غرب در قبال افغانستان تغیر و نرمشی ایجاد شده است و آنان واقعیت‌ها را در ارتباط با افغانستان درک کرده‌اند.
تغیر در سیاست‌های غرب نه تنها در عادی‌سازی تعامل و روابط نقش سازنده‌ای دارد، بلکه نوعی اعتراف نیز محسوب می‌شود که سیاست پیشین زور، جبر و فشار با شکست مواجه شده است. در سیاست جهانی همیشه تغیرات روی می‌دهد، این تغیرات همیشه تأثیرات عمیقی دارند و افغانستان نیز از این قاعده مستثنی نیست.
این تغیرات برای آن دسته از چهره‌هایی که در سال‌های گذشته زیر سایه غرب مانده بودند و برای آن‌ها فعالیت می‌کردند، بسیار نگران‌کننده است. این افراد که همیشه از مواضع غربی به مخالفت با حکومت سرپرست و ملت افغان مشغول بودند، دیگر در غرب نیز جایگاهی نخواهند داشت و نه هم آن‌ها دیگر مورد توجه هستند. امکانات فعالیت خارجی آن‌ها روز به روز به سمت محدودیت می‌رود و زمانی فرا خواهد رسید که دیگر محیطی برای فعالیت سیاسی نخواهند داشت.
مخالفین سیاسی حکومت سرپرست برای بقای خود همیشه از تمویل‌های خارجی بهره می‌بردند، اما این منابع در حال مسدود شدن هستند. کشورهای غربی دیگر به آن‌ها برای فعالیت‌های سیاسی جای نمی‌دهند. زمینه‌ها و بهانه‌های مربوط به پناهندگی و اقامت آن‌ها نیز محدود شده است. نفوذ رسانه‌ای آن‌ها نیز کاهش یافته، فعالیت‌های سیاسی آن‌ها زیر سوال رفته و بیشتر کشورها دیگر به سخنان آن‌ها گوش نمی‌دهند.
وضعیت کنونی سرآغاز زوال حلقه‌های فاسد ضد کشور است. به همین دلیل است که مخالفین سیاسی حکومت سرپرست به زوال خود یقین دارند. ابتدا در زمان قدرتشان با احساسات ملت افغان بازی کردند و سپس پس از تحول نیز از مخالفت فکری، تبلیغاتی و سیاسی با ملت افغان دست برنداشتند. در هر بخش، پیشرفت افغانستان را منفی تعریف کردند. خیانت و غدر آن‌ها با کشور و ملت هرگز از صفحات تاریخ پاک نخواهد شد و همیشه محفوظ خواهد ماند.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
