با سقوط رژیم جمهوریت در اگست ۲۰۲۱ میلادی، مقامات بلندپایه و حکام، پیش از اشغالگران کشور را ترک کردند، از روز فرار، تا اکنون که حدود چهار سال در حال تکمیل شدن است، مقامات پیشین با نام‌های مختلف در کشورهای خارجی شوراها، گروه‌ها، ریاست جمهوری در تبعید، جبهه‌ها و تشکیلاتی را ایجاد کرده‌اند که همه یک‌صدا ادعای مبارزه در برابر حکومت سرپرست را دارند، اما به جای تلاش‌های واقعی و یافتن راه‌حل، قربانی رقابت‌های داخلی، نمایش‌ها، اختلافات، ادعاها و شعارهای دروغین شده‌اند.
با توجه به اینکه گروه‌ها و تشکیلات ایجاد شده هیچ‌گونه حمایت مردمی، انسجام و فعالیت‌هایی در داخل کشور ندارند، یکی پس از دیگری در آستانه سقوط قرار گرفته‌اند و همچنان در حال سقوط هستند. اختلافات شدید، منازعات، اتهامات، دزدی‌ها، رقابت‌ها و وعده‌های دروغین فیسبوکی به مردم در میان آن‌ها، جای یک برنامه، استراتژی و مسیر ثابت و راهبردی وسیع را گرفته است.
حدود چهار سال می‌شود که اعضا و رهبران گروه‌های مخالف در مصاحبه‌ها، نشست‌های مجازی و اعلامیه‌های فیسبوکی خود وعده از بین بردن حکومت سرپرست، مبارزه با آن و سقوطش را می‌دهند، بلکه برخی از آن‌ها فقط پیش‌بینی حکومت چند ماهه را می‌کردند و برخی دیگر تا عید ضرب‌الاجل تعیین می‌کردند، اما این وعده‌ها نه تنها عملی نشدند، بلکه در شبکه‌های اجتماعی همچون لطیفه‌های سیاسی تمسخر می‌شوند.
حکومت سرپرست بر تمام کشور کنترل دارد، تمام روزهای خاص و مراسم در فضای امن برگزار می‌شود، گروه‌های مزاحم حضوری ندارند، چالش‌های امنیتی در داخل کشور در برابر آن تقریباً به سطح صفر کاهش یافته است، روز به روز ساختارهای داخلی نظام را قوی‌تر می‌کند و هیچ نشانه سقوطی از آن دیده نشده است، اما هنگامی که رهبران آنلاین گروه‌های مخالف وضعیت افغانستان را متشنج تعریف می‌کنند و شایعات نزدیک شدن سقوط را پخش می‌کنند، مورد تمسخر فعالان شبکه‌های اجتماعی قرار می‌گیرند و تمام هیاهوی آن‌ها منحصر به اعلامیه‌های فیسبوکی دانسته می‌شود.
رهبران گروه‌های مخالف با ادعاهای بزرگی وارد این عرصه شده‌اند، اما نه تنها در چهار سال گذشته حتی مزاحمتی برای حکومت سرپرست ایجاد نکردند، بلکه حکومت سرپرست توانسته است ساختارهای داخلی نظام را قوی‌تر و مستحکم‌تر کند و همچنان گام‌هایی را به سوی مشروعیت بین‌المللی برداشته و همچنان در حال کار بر روی گسترش تعاملات است.
مخالفان حکومت سرپرست علاوه بر داشتن گذشته تاریک خود، در حال حاضر به مخالفت بی‌نتیجه و بی‌فایده روی آورده‌اند، مخالفتی که در حدود اعلامیه‌های فیسبوکی منحصر شده است؛ از یک سو مبارزه بی‌ثمر فیسبوکی آن‌ها و از سوی دیگر نفرت مردم که در بیست سال حکومت جمهوریت فاسد نسبت به چهره‌های سیاه پیدا کرده‌اند، هرگز به آن‌ها اجازه نخواهد داد که آرمان‌های شوم خود را برآورده سازند.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
