احمد مسعود، شخصیتی چند چهره و متغیر که چون عروسک در اختیار قدرت‌های استخباراتی منطقه و جهان قرار دارد؛ گاهی برای تأمین منافع خود و جبهه نمایشی‌اش، درِ این کشور را می‌کوبد و زمانی هم کاسه گدایی به‌سوی کشوری دیگر دراز می‌کند.
براستی احمد مسعود در سرگردانی‌اش میان دروازه‌های باداران بیگانه، شباهت کامل با پدرش احمدشاه مسعود دارد؛ چهره‌ای بدنام که در کارنامه ننگین‌اش، خدمت به اکثریت کشورهای همسایه و خیانت به وطنش به‌وضوح دیده می‌شود.
احمد مسعود نه‌تنها بعد از فروپاشی رژیم جمهوریت، بلکه در زمان اشغال افغانستان توسط امریکا نیز برای تأمین منافع شخصی و رسیدن به اهداف فاسدش، با هر دست ناپاکی دست داد و طوق غلامی باداران زیادی را به گردن انداخت.
پس از فروپاشی جمهوریت و نزدیک‌شدن زوال سیاسی خاندان مسعود، احمد مسعود تلاش‌های فراوانی کرد تا موقف سیاسی‌اش را حفظ کند؛ رویایی باطل که جز خیال و جنون چیزی بیش نبود.
او در این مدت به درب هر خانه‌ای رفت و نزد هر کس و ناکسی پناه برد تا شاید حمایت سیاسی یا مالی به‌دست بیاورد؛ تا جایی‌که با بی‌شرمی کامل دست گدایی به‌سوی رژیم صهیونیستی دراز کرد.
رژیمی که نه‌تنها امت اسلامی، بلکه بسیاری از کشورهای غیرمسلمان نیز از سیاست‌های جنایت‌کارانه‌اش متنفر بوده و تلاش دارند تا راه‌شان را از این رژیم کودک‌کش جدا سازند.
در روزهای گذشته، با شدت‌گرفتن تنش میان رژیم صهیونیستی و ایران، جبهه ساختگی مقاومت اعلامیه‌ای منتشر کرد و در آن حملات اخیر رژیم صهیونیستی بر ایران را محکوم کرده و آن را تجاوز آشکار خواند.
اما همین اعلامیه به‌خوبی نشان داد که رهبران این جبهه به‌ویژه احمد مسعود، چهره‌های دوگانه و فریب‌کار اند؛ اگر احمد مسعود واقعاً از عدالت حرف می‌زند و خود را مدافع مظلومان می‌داند، هیچ‌گاه نباید سراغ رژیم صهیونیستی می‌رفت.
این اعلامیه به‌خوبی افشا ساخت که جبهه‌ی مسعود، مانند دوران احمدشاه مسعود، هیچ‌گونه احساس مسئولیتی در برابر مظلومان ندارد و فقط آن‌جایی می‌رود که منافع‌شان تأمین شود. جز منافع شخصی و گروهی، هیچ اندیشه‌ای ندارند.
در مورد تعامل ایران با چنین چهره‌های فریب‌کار باید گفت: نباید فریب ادعاها و شعارهای دروغین‌شان را خورد؛ با نگاهی به گذشته‌شان به‌راحتی می‌توان دریافت که این افراد نه به عهد پای‌بند اند و نه به اصول، بلکه هرجا منافع‌شان ایجاب کند، همان‌جا می‌روند.
چنان‌که از زمان سقوط جمهوریت تاکنون، گاهی به امریکا، اسرائیل و غرب پناه برده‌اند و زمانی که ناامید شده‌اند، خود را به پاکستان، تاجیکستان و اکنون به ایران رسانده‌اند.
در نتیجه، این واقعیت به‌خوبی روشن می‌شود که احمد مسعود و جبهه ساختگی‌اش نه‌تنها فاقد اصول ثابت و موقف روشن‌اند، بلکه مانند برگ خشک در باد، به‌هرسو که منافع زودگذرشان باشد، حرکت می‌کنند.
بدون شک، این‌گونه افراد که تاریخ‌شان آکنده از دوستی با دشمنان اسلام، معامله با اشغال‌گران و خیانت به هموطنان‌شان است، هرگز نمی‌توانند شریک قابل اعتماد برای هیچ دولت و ملت آزاده‌ای باشند.
بنابراین، هر نوع تعامل با این‌گونه چهره‌های فرصت‌طلب، خطری جدی برای امنیت ملی، منافع منطقه‌ای و آرمان‌های کشورها خواهد بود، خطری که پیامدهای جبران‌ناپذیری را در پی خواهد داشت.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
