در عصر حاضر سیاست بین‌الملل عرصه‌ای پیچیده از رقابت، درگیری و بقای کشورهاست که در آن دولت‌ها تلاش می‌کنند امنیت، قدرت و نفوذ خود را حفظ کنند. بر اساس نظریه نیوریالیزم، هر دولتی برای بقای خود تلاش می‌کند، زیرا اگر ضعیف شود ممکن است از بین برود.
جنگ‌های مدرن امروزی تنها با سرباز و توپ انجام نمی‌شوند، بلکه با پهپاد، موشک‌های سکات، بالستیک، دوربرد و کروز دریایی صورت می‌گیرند و اینها مواردی هستند که توازن جنگ را تغییر می‌دهند و روز به روز در حال نوآوری هستند.
از یک سو جنگ کنونی ایران و اسرائیل که با تکیه بر فناوری انجام می‌شود و تاکنون سربازان خود را به جنگ زمینی نکشانده‌اند، و از سوی دیگر در همین موضوع درس و پیام بزرگی برای کشورهای ضعیف نهفته است که ماهیت جنگ تغییر کرده و باید خود را با شرایط زمانه وفق داده و همگام شوند.
حکومت سرپرست اگرچه تاکنون توانایی ساخت سلاح‌های استراتژیک و موشک‌های دوربرد را ندارد، یا توانایی خنثی‌سازی تجهیزات پیشرفته‌ای که توسط قدرت‌های بزرگ استفاده می‌شود را ندارد، اما برخی تدابیر اساسی و مؤثر وجود دارد که نادیده گرفتن آنها می‌تواند بی‌توجهی و غفلت بزرگی در قبال کشور و مردم تلقی شود.
در سطح بین‌المللی قدرت‌های بزرگ نیز برای حفاظت از سلاح‌های استراتژیک، موشک‌های بالستیک، هواپیماهای بدون سرنشین، تانک‌ها، تجهیزات نظامی و رهبری نظامی خود در زمان جنگ هسته‌ای، بر ساخت و استفاده از تونل‌ها، غارها و تأسیسات نظامی زیرزمینی تمرکز زیادی دارند؛ زیرا اینها در زمان جنگ امن‌ترین مکان‌ها در برابر موشک، پهپاد و بمباران هستند و از جمله مکان‌های مناسب برای نگهداری سلاح‌های حساس (هسته‌ای، شیمیایی، موشکی و غیره) به شمار می‌روند.
چین در پروژه “Underground Great Wall”، تونل‌هایی به طول ۳۰۰۰ تا ۵۰۰۰ کیلومتر در زیر زمین ساخته است تا در زمان تشدید جنگ از آنها استفاده کرده و برای حملات متقابل آماده شود. به همین ترتیب روسیه، آمریکا، ایران، هند، پاکستان و سایر کشورها نیز از همین تاکتیک استفاده کرده‌اند و این یک روال معمول کشورهاست که در زمان جنگ، تجهیزات و رهبری خود را حفظ کرده و دشمن را فریب دهند تا هدف آشکار نشود.
از آنجا که حکومت سرپرست تاکنون در سطح منطقه‌ای و بین‌المللی هیچ کشور دوست اسلامی ندارد که در زمینه نظامی با آن همکاری کند یا جوانان را در زمینه صنعت نظامی آموزش دهد، با توجه به این مشکل حکومت سرپرست نباید منتظر کشورهای دیگر بماند و باید به اندازه توان خود سلاح‌های کوچک و بزرگ، بمب، موشک، پهپادهای کوچک نظارت/فدایی بسازد و به بخش صنعت نظامی توجه و توسعه کامل دهد تا ظرفیت فنی جوانان در داخل کشور ارتقا یافته و زمینه برای خودکفایی داخلی فراهم شود.
روال سازمان‌های استخباراتی جهان این است که متخصصان هر بخش از کشورهای دیگر، به‌ویژه متخصصان صنعت نظامی را در ازای پول‌های کلان استخدام کرده و تمام امکانات زندگی را در کشورهای خود برایشان فراهم می‌کنند تا به نفع کشور خود از آنها استفاده کنند. برای نهادهای نظامی و امنیتی حکومت سرپرست نیز لازم است که به صورت پنهانی متخصصان صنعت نظامی و سایر بخش‌ها را در کشورهای دیگر شناسایی و استخدام کرده و سپس زمینه آمدن آنها به افغانستان را فراهم کنند تا از آنها در آموزش جوانان استفاده شود.
افغانستان که دارای جغرافیای کوهستانی و منطقه‌ای مناسب برای ساخت تونل‌ها و غارهای زیرزمینی برای تأسیسات مهم نظامی، مراکز قوماندانی و سلاح‌ها است، تمرکز مسئولان حکومت سرپرست باید بر این باشد که برای حفاظت از تجهیزات نظامی با ارزش، مراکز قوماندانی، پنهان کردن تجهیزات و حفاظت از افراد کلیدی نظام (سیاسی، نظامی، استخباراتی)، پناهگاه‌های امن و مصون در زیر کوه‌ها بسازند.
حکومت سرپرست باید به ساخت مترو از طریق تونل‌ها بین مکان‌های وظیفه‌ای نهادهای مهم امنیتی (استخبارات، وزارت دفاع، وزارت کشور و سایر افراد درجه اول) نیز توجه کند تا در زمان جنگ شدید ناگهانی و سایر شرایط اضطراری، انتقال آنها به صورت امن و مصون انجام شود.
درس تجربیات تاریخ این است که یک ملت اگر از نظر فنی ضعیف هم باشد، اما اگر بر اساس عقل، تدبیر و برنامه هوشمندانه عمل کند، پیروزی‌اش ممکن است. حکومت سرپرست، اگرچه از سلاح‌های استراتژیک و سایر تجهیزات مهم بی‌بهره است، اما فرصت اتخاذ تدابیر هوشمندانه را دارد. با استفاده از همین فرصت باید موارد فوق را اجرا کند.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
