از ابتدای روی‌کارآمدن رژیم جمهوریت، جنگ‌سالارانی که در ابتدای قیام علیه شوروی، آرمان برپائی نظام اسلامی را شعار خویش قرار داده بودند، هر یک برای سهم گرفتن در حکومتی‌که به‌طور کامل با اسلام و شریعت ناب آن در تضاد بود با یکدیگر به رقابت برخواسته و همه‌چیز را در مسیر رسیدن به چوکی و منصبی بالاتر، به فروش گذاشتند.
اسماعیل خان پس از سقوط حکومت طالبان، با برخورداری کامل از حمایت اشغالگران آمریکایی و تن‌دادن به درخواست‌ها و فرمایشات شان بر کرسی ولایت هرات نشست و تا سال ۱۳۸۳ در این سمت باقی ماند.
در مدت زمانی‌که اسماعیل خان بر هرات حکومت نمود، این شهر و مردم مجاهد آن شاهد حوادث و اتفاقات تلخی بودند؛ جریاناتی‌که در بخش‌های آتی این سلسله، به‌طور مفصل به بیان هرکدام آن خواهیم پرداخت.
زیاده خواهی و طمع سیری ناپذیر اسماعیل خان باعث شده بود تا در هرات حکومتی نیمه‌مستقل ایجاد کند که به «امارت عمومی حوزه جنوب غرب» معروف بود؛ او نه‌تنها بر هرات، بلکه بر ولایت‌های همجوار مانند بادغیس، غور، فراه و نیمروز نیز نفوذ داشت و در عزل و نصب مقامات محلی دخالت می‌کرد.
اسماعیل خان با این خودخواهی، شهر هرات را در انزوا قرار داده و بخاطر منافع شخصی خود مدت‌ها با دولت مرکزی، به‌خصوص با شخص حامد کرزی تنش‌های بی‌شماری داشت و بگونه‌ای کنترل نظامی و مالی هرات را به‌طور مستقل در اختیار خود گرفته بود.
سرانجام سایه سرد اسماعیل خان بر آسمان هرات، با فشار غربی‌ها و حکومت مرکزی آن زمان، پایان یافت و دولت وقت با پیشنهاد دادن سمتی بالاتر از ولایت، یعنی وزارت انرژی و آب، وی را متقاعد به ترک ساختمان ولایت هرات نموده و آن را به مرکز فراخواند.
اسماعیل خان در مدت زمانی‌که وزیر انرژی و آب کشور بود نیز همان‌طور که انتظار می‌رفت، به جای خدمت به مردم و کشور‌ش، به نفع بیگانگان عمل نموده و دستورات خود را از غربی‌ها و یا برخی از کشورهای همسایه اخذ می‌نمود.
اسماعیل خان در مدت ۹ سال در دو دوره حاکمیت کرزی وزیر انرژی و آب بود، با این حال این نقش بیشتر نمادین بود و او نفوذ پیشین خود را از دست داد.
در سال ۱۳۹۲ زمانی‌که سیاف، دیگر جنگ‌سالاری که از نام و نشان دین به نوکری غرب رسیده بود، خود را برای انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۹۳ نامزد نموده و دعوای حکومت عمری داشت، اسماعیل خان به طمع تصاحب منسبی بالاتر و چور و چپاول بیشتر، به عنوان معاون اول در تیم انتخاباتی سیاف شرکت نمود.
اما از آن‌جایی که اشغالگران آمریکایی اعتماد کافی نسبت به این غلامان خود نداشتند، پس چوکی ریاست جمهوری نیز به آن‌ها نرسید و تمام نقشه‌های شان نقش بر آب گردید.
در سال‌های بعد، نقش اسماعیل خان کم‌تر از قبل شده و به‌عنوان یکی از رهبران خودخوانده جهادی و عضو حزب جمعیت اسلامی به فعالیت سیاسی ادامه داد، اما بیشتر در حاشیه قرار داشت و نفوذش نیز به هرات محدود گردید.
ادامه دارد…
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
