در ۶ جدی سال ۱۳۵۸، اتحاد جماهیر شوروی وقت، برای حفظ حکومت دست‌نشانده‌اش در افغانستان، بیش از ۱۰۰ هزار سرباز همراه با هزاران تانک، نفربر زرهی و طیاره‌های جنگی را از پل حیرتان در شمال کشور وارد افغانستان نمود.
شهر کابل شبانه مورد تهاجم همه‌جانبه‌ی نیروهای شوروی قرار گرفت و اشغالگران خون‌خوار با حمله‌ای غافلگیرکننده، ارگ ریاست‌جمهوری را تصرف کرده، حفیظ‌الله امین، مهره‌ی سوخته‌ی خودشان را ترور کردند و ببرک کارمل، دیگر دست‌نشانده‌ی وفادارشان را بر اریکه‌ی قدرت نشاندند.
بمباران‌های گسترده، قتل‌عام‌های وحشیانه، اسارت‌ها و شکنجه‌های غیرانسانی، نه تنها نتوانست اراده‌ی مردم افغانستان را درهم شکند، بلکه شعله‌ی مقاومت را در سراسر کشور فروزان‌تر ساخت.
ملت مؤمن و مجاهد افغانستان با دستان خالی اما ایمانی راسخ، مقابل قدرتمندترین ارتش وقت جهان ایستادگی نمود و پس از بیش از یک دهه مبارزه‌ی جانانه، اشغالگران را مجبور به فرار کرد.
در ۲۶ دلو ۱۳۶۷، نیروهای شوروی فرار شرم‌آور خود را آغاز کردند و سرانجام در ۸ ثور ۱۳۷۱ حکومت دست‌نشانده‌شان نیز فروپاشید و مردم افغانستان، کشورشان را از یوغ بیگانگان آزاد ساختند.
پیروزی ملت افغانستان بر اتحاد جماهیر شوروی و حکومت دست‌نشانده‌اش، فرصتی بی‌بدیل برای تحقق آرمان دیرینه‌شان فراهم کرد تا نظامی مبتنی بر قوانین مقدس شریعت اسلامی در این سرزمین برپا گردد.
اما در حالی‌که مردم با فاصله‌ای اندک تا تحقق این آرمان بزرگ قرار داشتند، رهبران خودخوانده و جنگ‌سالاران بدنام که طی سال‌های جهاد به نام دین و مقاومت به قدرت رسیده بودند، بر سر تقسیم چوکی‌ها و مناصب دولتی با یکدیگر درگیر شدند.
سلاح و مهماتی که باید علیه دشمنان خارجی به کار می‌رفت، به روی همدیگر نشانه رفته و آتش اختلافات، کابل و دیگر شهرهای افغانستان را به میدان‌های خونین جنگ داخلی بدل ساخت.
آتش سلاح‌های جنگ‌سالاران، نه تنها زیرساخت‌ها، شهرها و آبادی‌های کشور را ویران نمود، بلکه جویبارهای خون بی‌گناهان را در کوچه‌ها و خیابان‌های کابل جاری ساخت.
در جریان جنگ‌های داخلی، هزاران تن جان خود را از دست دادند، شمار زیادی زخمی و معیوب شدند و صدها هزار نفر به اجبار خانه و کاشانه‌ی خود را ترک کرده و به مهاجرت‌های تلخ و ناخواسته روی آوردند.
ویرانی‌های گسترده، از بین رفتن فرصت‌های علمی، اقتصادی و اجتماعی، و تداوم هرج و مرج، چهره‌ی افغانستان را در سطح جهانی خدشه‌دار ساخت و زمینه‌ی مداخلات خارجی، از جمله اشغال نظامی آمریکا و متحدانش را فراهم آورد.
با همه‌ی این تلخی‌ها و فجایع اما، آرمان جهاد و مبارزه علیه بیگانگان و ایمان به تحقق حاکمیت اسلامی همچنان در دل‌های مردم افغانستان زنده ماند و این ملت مظلوم نشان داد که هرگز در برابر ظلم و اشغال سر تسلیم فرود نخواهد آورد.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
