نویسنده: احمد عابدی
چهرههای شکستخورده و فراری افغانستان، پس از ناکامیهای پیهم و بینتیجهماندن نشستها و گردهماییهایشان در سه سال گذشته، اکنون تلاش دارند تا هوادارانشان را با خیالات سرابگونه امیدوار سازند.
در این اواخر، به مناسبت سالگره کشتهشدن یکی از فرماندهان جبههٔ مقاومت به نام خیرمحمد خیرخواه، نشستی در لندن برگزار شد. در این نشست، برخی از چهرههای شکستخورده، از جمله یونس قانونی، بهگونهٔ آنلاین صحبت کرده و به اشتراککنندگان وعده داد که «سال ۲۰۲۵ سال آبستن تحولات بزرگ است» و تغییرات مهمی در راه است.
یونس قانونی این سخنان را در حالی مطرح میکند که نشستها و گردهماییهای مخالفان حکومت سرپرست از ابتدای سقوط نظام جمهوری، به دلیل اختلافات عمیق میان آنها، همواره به بنبست خورده و ناامیدی را در میان هوادارانشان به بار آورده است.
از آغاز سقوط نظام جمهوری و رویکارآمدن حکومت سرپرست، چهرههای فراری برای جلب حمایتهای مالی و گرفتن امتیازات از سازمانهای استخباراتی کشورهای مختلف، گروههای متعددی را تشکیل داده و نشستهای زیادی را برگزار کردهاند. اما عدم توافق بر سر تقسیم امتیازات باعث تشدید اختلافات و دوری بیشتر این چهرهها از یکدیگر شده است.
نوارهای صوتی که پیشتر از مسعود اندرابی، وزیر داخلهٔ حکومت سقوطکرده، به رسانهها درز کرده بود، نشان میدهد که او احمد مسعود را «بچهٔ خورد» و بسمالله خان، وزیر دفاع آن زمان را «پشقلک» خطاب کرده است. همچنان، مصاحبههای عطامحمد نور، رهبر حزب جمعیت، که احمد مسعود را «بچهٔ کمتجربه» خوانده، عمق اختلافات میان مخالفان حکومت سرپرست را آشکار میسازد.
علاوه بر این، نوارهای صوتی دیگری که از عبدالستار حسینی و عیسی محمدی منتشر شده بود نیز نشان میدهد که اختلافات میان رهبران جبهههای موسوم به «آزادی» و «مقاومت» بسیار گسترده و حلنشدنی است.
بنابراین، با چنین اختلافات عمیقی در میان چهرههای فراری، امید دادن به تحولی که به نفع آنان باشد، چیزی جز یک خیال واهی نیست. این سخنان هرگز مصداق خارجی پیدا نخواهد کرد و به واقعیت نخواهد پیوست.
در چنین شرایطی، انتظار تغییر نهتنها چیزی جز خوشخیالی نیست، بلکه نشان میدهد که یونس قانونی و امثال او تلاش دارند تا با اینگونه وعدههای دروغین، ناکامیها و ناکارآمدیهای نشستهایشان را پنهان ساخته و هواداران خود را با پیشبینیهای دور از واقعیت دلگرم سازند.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.