نویسنده: امین غفوری
کنفرانس امنیتی موسوم به هرات، روز گذشته در مادرید پایتخت اسپانیا آغاز شد. در این کنفرانس، شماری از مقامات جمهوریت سرنگون‌شده و نیز نمایندگان برخی کشورهای خارجی و سازمان‌های استخباراتی گرد هم آمده بودند. این کنفرانس نیز مانند سایر کنفرانس‌های مشابه، از سوی بسیاری از مقامات جمهوریت سرنگون‌شده و همچنین سایر گروه‌های مخالف تحریم شده بود. علت تحریم آن‌ها نیز اختلافات داخلی بر سر منافع شخصی و گروهی بود.
برخی از آن‌ها بر سر بیرق اختلاف داشتند، برخی بر سر چوکی، برخی بر سر سرود و ترانه و برخی دیگر نیز دلایل مختلفی برای تحریم خود ذکر کردند. شاه محمود میاخیل، سرپرست پیشین وزارت دفاع جمهوریت سرنگون‌شده، علت عدم اشتراک خود در این نشست را اختلاف بر سر سرود و سایر مسائل عنوان کرد، اما برخی دیگر از مخالفان او را به این دلیل سرزنش کردند که وی در زمان تصدی خود در ننگرهار با طرف پاکستانی بر سر سیم خاردار در امتداد خط فرضی دیورند معامله کرده بود. این کنفرانس روز گذشته در سایه‌ی اختلافات بزرگ و با حضور تعداد محدودی از افراد که در این میان نام اسد درانی رئیس سازمان استخباراتی پاکستان (آی‌اس‌آی) نیز به چشم می‌خورد آغاز شد.
شرکت‌کنندگان در این نشست زیاد تلاش کردند تا وضعیت افغانستان را نامناسب و ناامن جلوه دهند و از این طریق توجه جهان را به آن جلب کنند. در کنار آن، آن‌ها در این نشست به شکل گسترده‌ای برای گروهی به نام داعش، که بیشتر در مناطق تحت کنترل سایر کشورها در خارج از افغانستان مستقر است، کمپاین کردند و طوری وانمود کردند که گویا این گروه نه در کشورهای همسایه، بلکه در افغانستان مستقر است و جهان را تهدید می‌کند. در این نشست سخنان سپنتا وزیر خارجه پیشین دولت ساقط‌شده و رحمت‌الله نبیل رئیس عمومی امنیت ملی، قابل توجه بود، زیرا آن‌ها در آنجا بیشتر به نیابت از پاکستان سخن می‌گفتند.
کنفرانس امنیتی موسوم به هرات، مانند سایر نشست‌های خارج از کشور، یک نشست و نوآوری نمایشی، فرمایشی و تحت تأثیر مستقیم طرف‌های خارجی و سازمان‌های استخباراتی است. در این کنفرانس نیز این تلاش صورت گرفت تا تمام گروه‌های مخالف مقیم خارج، یا حداقل بخش بزرگی از آن‌ها، در آن گرد هم آیند، اما شکاف‌های عمیق بین شان، سلیقه‌ها و منافع شخصی و همچنین سایر تضادها، به آن‌ها اجازه نداد تا حتی با حمایت و تشویق خارجی‌ها نیز جمع شوند.
این کنفرانس از چند جهت با سایر نشست‌های مشابه تفاوت دارد؛ دلیل اول این است که در این کنفرانس این تلاش صورت می‌گرفت تا به کشورهای خارجی، سازمان‌های استخباراتی، گروه‌های جنگی و جنایی نشان داده شود که گویا وضعیت افغانستان نامناسب است، پس اگر از آن‌ها حمایت کنند، همه‌چیز درست خواهد شد.
دومین تفاوت آن این بود که این نشست به‌طور آشکار با هماهنگی و همکاری مشترک مقامات جمهوریت سرنگون‌شده با پاکستان برگزار شده بود. این چهره‌ها در طول نزدیک به دو دهه گذشته، به مردم این فریب را داده بودند که گویا آن‌ها مخالف پاکستان هستند اما از این نشست، چهره‌های اصلی و معاملات گذشته‌ی آن‌ها آشکار شد و شعارها و ادعاهای کاذب آن‌ها باطل گردید. آن‌ها در آن زمان، برای بقای قدرت خط فرضی دیورند را به طور پنهانی به پاکستان فروختند و در نتیجه‌ی یک معامله به آن‌ها اجازه دادند تا بر این خط سیم خاردار بکشند. نکته‌ی دیگر این است که این گروه‌ها، ضمن پذیرش امتیاز از سایر نقاط جهان به پاکستان نیز این اطمینان را می‌دهند که اگر دوباره آن‌ها را به قدرت برسانند، تمام اهداف و برنامه‌های شوم آن‌ها را در افغانستان عملی خواهند کرد. در این نشست یک پیام و درس آشکار برای مردم وجود دارد و آن خیانت، فریب، چهره‌های مرموز مقامات گذشته و در آینده، تأمین منافع پاکستان و عملی شدن برنامه‌های شوم در حضور آن‌ها است.
کنفرانس امنیتی هرات چند نکته را با خود بهمراه دارد. اول اینکه گروه‌های مستقر در خارج فقط در پی آوردن جنگ به افغانستان هستند، برای همین کمپاین‌ها به راه می‌اندازند، می‌خواهند افغانستان را دوباره ویران کنند، باز هم منافع غرب را در اینجا حفظ و نقشه‌های شوم‌شان را عملی کنند، می‌خواهند دوباره پاکستان را در اینجا دخیل کنند و این بار قباله رسمی خط فرضی دیورند را بدهند. نکته دیگر این است که آن‌ها چنان در اختلافات داخلی خود غرق هستند، که اگر زمینه دوباره به قدرت رسیدن در افغانستان برایشان مساعد شود، بدون شک این کشور را به میدان جنگ‌های داخلی تبدیل می‌کنند، اینجا دوباره خون از هر طرف جاری می‌شود، در افغانستان بین اقوام تفرقه می‌اندازند و بالاخره افغانستان را به میدان جنگ‌های نیابتی بیگانگان تبدیل می‌کنند.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
