افغانستان مدت‌زمان بسیار طولانی در دام دشمنان قدرتمند و استکبار جهانی دچار ابتلائات و آزمایش‌های گوناگون شده بود و هر بار بدنش با تبری مسموم مجروح می‌شد.
اما ضربه‌ای که در این دوران از خودی‌ها و فرزندان خودش خورد، از همه بدتر و خونین‌تر بود و لباس عزت و شرفش را پاره‌پاره کرد.
سال‌های متمادی همین مخالفان بر قدرت و حکومت مسلط بودند و جولان می‌دادند و از یک‌سو، هر روز نفوذ و قدرت اشغالگران را در داخل این خاک قوی‌تر می‌کردند و از سوی دیگر، گلوی حق‌خواهان، حق‌گویان و حق‌جویان را می‌فشردند و به هر طریقی آنان را ساکت می‌کردند.
اما پس از فراری‌شدن مخالفان، فروپاشیدن کاخ آرمان‌های اشغالگران و ازهم‌پاشیدن رویای خیالی مخالفان برای قدرت‌نمایی همیشگی در این خاک پاک، افغانستان گویی از خوابی طولانی و ترسناک برخاست و طلوع خورشید روز جدید را تماشا کرد.
اما این جماعت خارج‌درس‌خوانده و حامیان اجرای طرح‌های خارجی، گویی از خواب غفلت برنخاسته‌اند و باور نکرده‌اند که دیگر بس است و باید بگذارند افغانستان نفس آرام بکشد و به فکر آینده‌ای بهتر باشد.
از همین‌رو، همچنان در کشورهای خارجی و در ضمن برگزاری نشست‌های متعدد، کاسهٔ گداییِ حمایت خارجی را در دست گرفته و دنبال حامی می‌گردند.
زیرا کشورها یا افرادی که مستقیم و غیرمستقیم از آنان در داخل و در دوران جمهوریت حمایت می‌کردند و به آنان قدرت و قوت می‌دادند، با آمدن دولت جدید در افغانستان، دست از حمایتشان کشیدند و واریزی‌ها را مسدود کردند.
اما این مخالفان گویا نمی‌خواهند قبول کنند که دوران اقتدار کذایی‌شان به سر آمده و پشتیبان‌هایشان دیگر خالی گشته است.
هرچند از حامیان قبلی ناامید شده‌اند، اما در تلاش یافتن حامیان جدید هستند. ولی متأسفانه، کسانی که به سراغشان می‌روند و با هزار تزویر و دغل خود را خوب جلوه می‌دهند، نمی‌توانند نظر مساعدی جلب کنند.
زیرا دشمنان خارجی و اشغالگر، هرچند به اعتقاد خودشان خواهان ایجاد تغییر و تحول در افغانستان هستند، اما هرگز روی این مهره‌های سوختهٔ شطرنجِ معادلاتِ سیاسیِ شکست‌خورده حساب باز نمی‌کنند. همان‌طور که ملت افغانستان چهرهٔ واقعی اینان را شناخته است، دشمنانشان نیز بهتر از خودشان اینان را می‌شناسند و از خیانت‌هایشان آگاه‌اند.
لذا همان‌طور که دولت جدید افغانستان و ملت شریف این کشور از واقعیت امر و کرده‌های مخالفان در دوران گذشته مطلع هستند و هرگز آن را فراموش نمی‌کنند، دشمنان نیز «آب را ندیده، موزه از پا نمی‌کشند» و تنها با گردوخاک‌های رسانه‌ای اینان، دهان کیسهٔ حمایت‌هایشان را برایشان باز نمی‌کنند.
پس مصلحت را در این می‌بینند که دست دوستی از اینان بکشند و تن به مذاکره و گفت‌وگو با دولت سرپرست بدهند و گزینه‌های مناسب حال خود را بررسی کنند.
در این میان، تنها مخالفان خائن هستند که سرشان بی‌کلاه مانده و دستشان به جایی بند نیست و هر دم به هر سو می‌دوند و نفسک می‌زنند.
البته بعید نیست که تمام اینها دروغ و فریب باشد و تنها برای تبلیغات رسانه‌ای و حفظ وجههٔ تاریک خودشان صورت گیرد.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
