قرار است در تاریخ ۱۸ و ۱۹ فبروری جاری، حدود صد نفر از گروه‌های مخالف حکومت سرپرست که در خارج از کشور به سر می‌برند، در شهر ویانا، پایتخت اتریش، جمع شوند. این پنجمین نشست ویانا در سه سال اخیر است، اما نشست‌های پیشین هم نتیجه‌ی خاصی در پی نداشته‌اند. هدف از برگزاری این نشست‌ها، ایجاد انسجام بین گروه‌های مخالفِ مقیم خارج و رفع اختلافات میان آن‌هاست، اما پس از پایان این نشست‌ها، نه تنها اختلافات حل نمی‌شود، بلکه تشدید شده و گروه‌های جدیدی نیز از دل این گروه‌های موجود بیرون می‌آیند.
با بررسی ماهیت این نشست‌ها، ساختار افراد و گروه‌ها، موضوعات مورد بحث، دستور کار و دیگر جوانب، از همان ابتدا می‌توان دریافت که این‌ها نشست‌های بی‌معنا و بیهوده‌ای هستند که هیچ دستاوردی ندارند. شرکت‌کنندگان در این نشست‌ها کسانی هستند که احزاب یا خانواده‌هایشان از عوامل اصلی رقم خوردن فاجعه‌ی طولانی افغانستان بوده‌اند، کسانی که مردم افغانستان خاطره‌ی خوشی از آن‌ها ندارند، از ترس خار‌هایی که خود در این سرزمین کاشته‌اند، گریخته‌اند و پریشانی ناشی از فقدان جایگاه، قدرت و شکوه و جلال از دست رفته‌شان، در چهره‌هایشان هویداست.
این گروه‌ها و افراد به دلیل منافع شخصی، خواسته‌های حزبی، قومی و منطقه‌ای، و نیز سلیقه‌های گوناگون، چنان دچار اختلاف هستند که بدون کمک خارجی‌ها حتی نمی‌توانند پنج نفر را هم دور هم جمع کنند. برگزاری این نشست‌ها نیز با حمایت خارجی‌ها صورت می‌گیرد و هزینه‌ها را آن‌ها می‌پردازند، دستور کار را هم آن‌ها تعیین می‌کنند و شرکت‌کنندگان را تشویق می‌کنند تا اختلافات داخلی را کنار گذاشته و به قول خودشان برای پیاده‌سازی دموکراسی و ارزش‌های غربی در افغانستان به توافق برسند.
اما آن‌ها نه برنامه‌ای برای خود دارند، نه برای افغانستان، و نه دستاوردی که حامیان مالی را متقاعد کند تا پروژه‌ای را به آن‌ها بدهند. در این نشست‌ها تنها وعده‌های خیالی می‌دهند، هر کدام از داشتن میلیون‌ها طرفدار لاف می‌زنند و تلاش می‌کنند خود را به حامی مالی نزدیک‌تر از دیگر رقبا نشان دهند و این‌طور القا کنند که گویا آن‌ها بهتر از هر کسی می‌توانند منافع حامیان را حفظ کنند.
اما هدف اصلی آن‌ها پر کردن جیب‌های خود، احیای جایگاه و قدرت از دست رفته و تلاش برای تحقق منافع و خواسته‌های شخصی است. در این رقابت، اختلافات به اوج خود رسیده، آن‌ها از هم گسسته‌اند، پراکنده شده‌اند و به شدت تضعیف شده‌اند. با وجود حمایت و تشویق خارجی‌ها، باز هم قادر به اتحاد و همگرایی نیستند. از سوی دیگر، مردم چهره‌ی مبهم و متزلزل آن‌ها را بهتر از گذشته شناخته‌اند و نه تنها از آن‌ها حمایتی نمی‌کنند، بلکه هر روز بر نفرتشان افزوده می‌شود و حضور نداشتن آن‌ها را عامل آرامش و آسایش افغانستان می‌دانند.
پنجمین نشست ویانا نیز مانند نشست‌های گذشته بی‌فایده و بی‌نتیجه است. در این نشست هم گروهی از معامله‌گران و تاجران سیاسیِ وابسته به قوم، منطقه و حزب خاص گرد هم می‌آیند و مانند گذشته، در برابر حامیان مالی و خارجی خود لاف و گزاف می‌زنند، وعده‌های دروغین می‌دهند و پس از پایان نشست، بیش از پیش متفرق شده و با چهره‌هایی درهم شکسته، شاهد نابودی نقشه‌ها و اهداف شوم خود خواهند بود و بس!
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
