اعضای جبهه مقاومت، شورای مقاومت و برخی دیگر از گروه‌ها بار دیگر در ویانا، پایتخت اتریش، گرد هم می‌آیند تا در پنجمین نشست ویانا شرکت کنند. این نشست در روزهای هجدهم و نوزدهم فبروری میان چهره‌های تکراری گذشته برگزار می‌شود و قرار است درباره وضعیت افغانستان به‌ویژه موضوع افغانستان پس از طالبان گفتگو کنند.
بسیاری از تحلیل‌گران معتقدند که این نشست نیز مانند دوره‌های گذشته ناکام و بی نتیجه خواهد بود. استدلال بر این است که در این گردهمایی تبلیغاتی، همان چهره‌های تکراری، آزموده‌شده و بی‌اعتبار جمع می‌شوند که در میان مردم جایگاهی ندارند و دیگر به‌عنوان رهبران افغانستان پذیرفته نمی‌شوند. با این‌حال، این افراد همچنان به منافع شخصی خود پایبندند و با هر روشی می‌کوشند تا این منافع را تأمین کنند.
نشست‌های قبلی ویانا نیز بی‌نتیجه به پایان رسیده‌اند. چهارمین نشست در روزهای سی‌ام جون و اول جولای میان چهره‌های سیاسی برگزار شد. در آن زمان، آنها نشست سوم دوحه را به خواست نمایندگان طالبان، یک‌طرفه دانستند. این در حالی بود که نشست ویانا در واقع به‌منظور به چالش کشیدن نشست سوم دوحه برگزار شد، زیرا فاصله زمانی کمی تا نشست دوحه باقی مانده بود. اکنون که نشست چهارم دوحه نیز در پیش است، می‌خواهند با نمایش قدرت، تبلیغات و جند تصاویر خودنما، خود را به‌عنوان یکی از طرف‌های تأثیرگذار در مسئله افغانستان معرفی کنند تا در نشست دوحه نادیده گرفته نشوند.
در نشست پیش‌رو ویانا، حدود صد نفر از سیاستمداران، فعالان مدنی و مخالفان حکومت سرپر شرکت خواهند کرد. این مخالفان که در خارج از کشور اقامت دارند، از چهار سال گذشته به این‌سو تلاش می‌کنند تا به یک اجماع داخلی دست یابند. همچنین به‌دنبال ارائه طرحی جدید برای بازپس‌گیری افغانستان و ایجاد نظامی نوین در این کشور هستند. اما هر بار نشست‌ها یا بدون نتیجه به پایان رسیده یا به‌جای اجماع، به اختلافات درونی انجامیده است.
شرکت‌کنندگان نشست ویانا هربار با ادعاس ارائه راه‌حل برای پایان دادن به بحران افغانستان، طالبان را عامل اصلی این بحران معرفی کرده‌اند. این در حالی است که همین افراد در زمان حضور اشغالگران در افغانستان، دو دهه قدرت را در دست داشتند. با وجود امکانات فراوان، نتوانستند کشور را از بحران خارج کنند و حتی خودشان به تداوم بحران دامن زدند. اکنون که حکومت موقت روی کار آمده و بحران به‌جا مانده از گذشته را به ارث برده، آنها این حکومت را مقصر وضعیت موجود می‌دانند؛ در حالی که این اتهام نه منطقی است و نه با واقعیت تطابق دارد.
شرکت‌کنندگان نشست‌های ویانا همواره تلاش کرده‌اند تا طالبان را عامل اصلی بحران افغانستان معرفی کنند و ادعا داشتهاند که این گروه حاضر به پذیرش صلح نیست و تنها به جنگ ادامه می‌دهد. این در حالی است که از زمان به قدرت رسیدن طالبان از آگست سال ۱۲۰۲ بدینسو گروه‌های مختلف بارها علیه آنان به مبارزه مسلحانه برخاسته‌اند و فرصت‌های صلح را نادیده گرفته‌اند. حالا این گروه‌ها مسئولیت انتخاب جنگ را به دوش طالبان می‌اندازند، در حالی که خودشان جنگ را آغاز کرده‌اند.
براساس شواهد و اظهارات موجود، نشست‌های ویانا تنها تلاش‌هایی تبلیغاتی و بی‌نتیجه علیه حکومت سرپرست افغانستان هستند. این نشست‌ها نه‌تنها گروه‌های شرکت‌کننده را از انزوا خارج نمی‌کنند، بلکه باعث جلب حمایت نیز نمی‌شوند، زیرا هر مجمع، نشست و اتحاد آنها به اختلافات داخلی و انشعاب روبرو شده‌اند.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
