دولت پاکستان که همواره سیاست تخریب دیگران را دنبال می‌کند و ابادی خود را در بربادی کشورهای همسایه می‌بیند، به تازگی در اسلام آباد کنفرانسی را برای حمایت از حقوق بشر و زنان برگزار کرده است.
این کنفرانس که با ظاهری حمایت از حقوق و آموزش زنان برگزار شده در واقع نه تنها هدفی سیاسی در نهان دارد، بلکه به طور اساسی به دنبال تخریب وجهه حکومت اسلامی افغانستان و کسب منافع سیاسی برای خود است. نیرنگ پاکستان در این کنفرانس از چشم و گوش هیچ فردی پنهان نمانده و به همه واضح شده است که دولت پاکستان می‌خواهد با گِل آلود کردن آب، ماهی بگیرد.
اما این سوال در اذهان می‌آید که آیا دولت پاکستان می‌تواند با این نیرنگ‌ها وجهه حکومت اسلامی افغانستان را خدشه‌دار کند؟ آیا می‌تواند اذهان عمومی را از مشکلات داخلی خود منحرف سازد؟ و آیا می‌تواند با این کنفرانس‌ها پرده به روی جنایات ارتش خود بیندازد؟ اینها سوالاتی هستند که نیاز به پاسخ دارند که دقیقا جواب واضح و مشخص است که به خیر و نفی خاتمه می‌یابد.
ارتش پاکستان که زمام دولت را می‌چرخاند خوب می‌داند که سیاست «تفرقه بینداز و حکومت کن» که از دوران استعمار انگلیس به ارث برده، دیگر در افغانستان موثر نیست و شرایط تغییر کرده است زیرا حکومت سرپرست افغانستان در مقابل ارتش و دستگاه دیپلماسی پاکستان دست بالا را دارد و همین امر باعث شده که سیاستمداران پاکستان به شدت سراسیمه شود و گاهی با برگزاری کنفرانس علیه افغانستان موضع‌گیری کند و گاهی وزیر دفاع آن با استفاده از زبان طعن و تمسخر، به شخصیت‌های ملی و تاریخی افغانستان حمله‌ور شود.
از سوی دیگر، پاکستان که وجهه‌ای تاریکی در قبال دفاع از بشر دارد، چگونه می‌تواند از حقوق بشر و بالاخص از حقوق زنان سخن بگوید؟ این کشور در چند سال تاسیسش، همیشه مسلمانان را به عنوان سپر برای پیشبرد اهداف سیاسی خود استفاده کرده است.
حتی اگر قرن‌ها از این حکومت پاکستان بگذرد و بالفرض در مسیر اصلاح و اسلامی هم، حرکت کند، اما پیشانی این حکومت هیچ‌گاه از جفای که در حق عافیه صدیقی، خواهر مظلومه مسلمان ما، انجام داده، پاک نخواهد شد و فقط همین نقطه سیاه برای بطلان و ضدبشری و ضد زن بودن این حکومت پاکستان کافی است.
حرفی دیگری که با اشتراک کنندگان این کنفرانس دارم این است که آیا اینها در این کنفرانس که در اسلام آباد گرد هم آمده‌اند آیا به معنی واقعی برای دفاع از حقوق بشر و حقوق زنان صدا بلند کرده‌اند؟ و آیا از وضعیت زنان و کودکان بلوچ و پشتون که تحت ظلم و جنایات ارتش پاکستان قرار دارند، آگاهی ندارند؟ آیا این افراد نمی‌دانند که مسلمانان و انسان‌های بی‌گناه در این کشورها قربانی سیاست‌های سرکوبگرانه ارتش پاکستان هستند؟ و آیا زنان و کودکان بلوچ و پشتون انسان نبوده و در زمره بشر نمی‌شوند؟
این‌کنفرانس در حالی برگزار شده است که ظلم و جنایات اسرائیل علیه زنان و کودکان فلسطینی جهان را تکان داده اما همین مجمع و افراد هیچ گاه به معنی واقعی برای زنان و ملت مظلوم فلسطینی که هر لحظه سلاخی می شوند صدای اعتراض بلند نکرده است. آیا فریاد زنان و کودکان فلسطینی به گوش این افراد نرسیده است؟ و چرا هیچ‌کدام از این افراد در این کنفرانس از دولت پاکستان در خصوص جنایات این کشور در حق عافیه صدیقی سوال نکردند؟ چرا هیچ‌کدام از این افراد از دولت پاکستان نخواستند که بجای دسیسه‌سازی برای دیگران پاسخگوی سرنوشت افرادی چون عافیه صدیقی باشد.
این همه اعمال شوم دولت پاکستان واضح می‌سازد که هدف اصلی این دولت دفاع از حقوق زنان یا حقوق بشر نبوده، بلکه تخریب وجهه حکومت اسلامی افغانستان است و بس!
کسانی که در این کنفرانس حضور دارند، نه برای کمک به امت اسلامی بلکه برای تخریب امت مسلمه گرد آمده‌اند. این افراد، اعم از علمای طراز اول جهان اسلام و دیگر بازیچه‌های در دست سازمان‌های اطلاعاتی پاکستان، تنها به دنبال منافع سیاسی خود هستند و هیچ‌گاه به حقیقت و حقوق واقعی مسلمانان لب به سخن نخواهد گشود.
پس برای ملت افغان و دیگر ملت‌هایی اسلامی لازم است تا با بیداری کامل این اعمال مخرب پاکستان را شناسایی کرده و علیه آنها اقدام نمایند و ارتش مزدور این دولت باید درک کند که با حکومت کامل اسلامی می‌توانید موفق شوید نه از طریق این فریبکاری‌ها و سیاست‌های مخرب که در نهایت به ضرر خودشان تمام خواهد شد.
