از کندهار تا مزار، از هرات تا بدخشان، سربازان اجیر، حاکمان و مسؤولین امنیتی جمهوریت سرنگون شده در کشتار، ربایش، شکنجه های جسمی، ترورهای هدفمند و سوء استفاده از مواقف رسمی برای پیگیری منافع شخصی، تمامی حقوق بشر را نقض کردند که به منظور حفظ آن، به همکاران خارجی خود اطمینان می‌دادند و به همین عنوان و بهانه میلیون ها دالر کمک دریافت می کردند.
قاتلان اجیر جمهوریت سقوط شده، با کشتار بی گناهان، مقام های جنرالی و وزارت ها را به دست آوردند؛ افرادی که بسیار ظالم بودند و از هیچ جنایت جنگی دست بر نمیداشت، به دلیل بی رحمی و وحشیگری خود ارتقاء می یافتند و به قدرت می‌رسیدند.
در مقررات کنوانسیون ژینوا ملل متحد آمده است که اسیران جنگی باید از هر گونه شکنجه، خشونت، آزار و تهدید محفوظ باشند؛ همچنین، دیوان دادگاه بین المللی قتل عمدی اسیران جنگی را به عنوان جنایت جنگی می شناسد و چنین جنایتکارانی را محاکمه می کند. اما عبدالرشید دوستم در جنگ های طالبان و اتحاد شمال، پس از دستگیری اسیران جنگی توسط دوستم، آن ها را در کانتینرهایی بدون هوا و آب، قتل عام کرده و باقی مانده را در دشت لیلی زنده به گور کردند.
عبدالرشید دوستم در دوره ای جمهوریت سرنگون شده، علاوه بر نقض مداوم حقوق بشر، به عوض حساب دهی به درجه مارشالی ارتقا یافت و با مدال های متعدد مورد تقدیر قرار گرفت. همچنین جنرال عبدالرازق در جنوب غرب افغانستان که به خاطر ترورهای هدفمند، زندان های شخصی و داشتن گروه های آدم ربا شهرت کسب کرده. بود، در صدها جنایت و نقض حقوق بشر به طور مستقیم دخیل بود.
تپه ها و ریگزارهای قندهار تا هنوز پر از جمجمه و استخوان های بی گناهانی هستند که توسط جنرال عبدالرازق کشته شده بودند؛ در چند سال گذشته، قبرهای دست جمعی افرادی در آنجا پیدا شده اند که با دستان بسته در این ریگزار ها دفن شده بودند.
علاوه بر جنرال عبدالرازق، قوماندان نازک، جنرال گلالی، سید محمد، فرماندهان مناطق و ولسوالی ها و فرماندهان پاسگاها هنوز در چنین جنایات ضد بشری دخیل هستند، اما هر کدام از آنها در ازای نقض حقوق بشر درجات و مسئولیت هایی را کسب کرده و حاکمان مناطق پرجمعیت بودند.
در هر منطقه، ولایت و ولسوالی کشور، حاکمان ناقض حقوق بشر وجود داشتند، جنایات جنگی عظیمی باعث تورم شخصیتی آنها شد، که صفحات تاریخ هرگز نمی‌تواند آن را از خود جدا کند. حاکمان نقض کننده ای حقوق بشر جمهوریت فروریخته، که اکنون در خارج از کشور زندگی می‌کنند، بخش از شر و فساد هستند که از کشورهای خارجی خواهان حمایت بوده، تا آنها را دوباره به افغانستان بازگردانند و بار دیگر به ارتکاب جنایات جنگی بپردازند.
تا کنون، دیوان محکمه بین المللی ، سازمان‌های جهانی و بنیادها هیچکدام از حاکمان زمان جمهوریت را به دلیل نقض حقوق بشر محاکمه نکرده اند.
یادداشت: مقالات، نوشته‌ها و نظرات منتشر شده در صدای هندوکش، تنها نظر نویسندگان بوده، و لزوماً توافق صدای هندوکش با آن شرط نیست.
