تیم برچت، عضو کانگرس آمریکا در حساب توییتر خود نوشته است که معاون اول حکومت سرنگون‌شده‌ی جمهوری را برای گفتگو درباره‌ی آینده‌ی افغانستان به واشنگتن دعوت کرده است. او همچنین صالح را رئیس‌جمهور خطاب کرده و افزوده است که تا زمانی که طالبان در افغانستان حاکم باشند، این کشور تهدیدی برای آمریکا خواهد بود. شایان ذکر است که تیم و ترامپ هر دو از یک حزب هستند و تیم شخصاً از سیاست‌های ترامپ حمایت می‌کند.
حدود دو دهه پیش، زمانی که آمریکا به افغانستان حمله می‌کرد، در شمال کشور گروه‌های بدنام و جنایتکار، احزاب و افراد مختلف از جمله ائتلاف شمال را به عنوان جنگجویان اجیر به خدمت گرفت تا در آن زمان علیه طالبان بجنگند.
آمریکا در ازای این خدمت به آن‌ها وعده‌های پر زرق و برق مانند پست‌های عالی دولتی، دالر و زندگی خوب در خارج از کشور داد. پس از عقب‌نشینی طالبان از کابل، این گروه‌ها با استفاده از تانک‌ها، هواپیماها و تسلیحات آمریکایی وارد کابل و دیگر شهرها شدند، غارت کردند، افراد بی‌گناه را کشتند، املاک عمومی و زمین‌های مردم را غصب کردند و هزاران نفر را شکنجه کردند، با سگ‌ها به آن‌ها حمله کردند و به مدت نامحدود در زندان‌ها انداختند.
یکی از همین افراد امرالله صالح بود که دیگران را نیز در حزب و کشتی خود سوار کرده بود. امرالله صالح برای مدت طولانی جاسوس سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا سی آی ای بود و چندین بار با افتخار این موضوع را در محافل عمومی اعتراف کرده بود.
علاوه بر این، او در دو دهه‌ی گذشته به ویژه در دوران جمهوری، به عنوان رئیس امنیت ملی، وزیر داخله و سپس معاون اول اشرف غنی، صدها و حتی هزاران افغان را به شدت شکنجه کرد، آزار داد و حتی کشت.
ازین خطرناکتر این‌که در اواخر دوران جمهوری، زمانی که طالبان در میدان جنگ دستاوردهای بزرگی کسب کردند، برای بدنام کردن آن‌ها، ترورهای مرموزی در کابل و دیگر شهرهای بزرگ علیه علمای دینی، بزرگان قومی و شخصیت‌های برجسته آغاز کردند. همچنین حملاتی خونین به اهداف غیرنظامی، علاوه از حمله بر دانشجویان پوهنتون کابل بالای یک تعداد اهداف ملکی نیز حملات خونینی انجام دادند، اما جالب اینجا بود که این حملات از درون همان جمهوری و دستگاه دولت افشا می‌شد و چهره‌ی مرموز صالح را آشکارتر می‌کرد.
پس از دو دهه خوش‌خدمتی به آمریکا و غرب، و همچنان شکنجه کردن، زندانی کردن و کشتن هزاران افغان، درست با سقوط حکومت جمهوری صالح و تمام افراد همراه او راه فرار را در پیش گرفتند.
طبق گزارش‌ها، او برخلاف دیگر مقامات، هنگام سقوط جمهوری به تاجیکستان گریخت و از آمریکا و دیگر متحدان غربی شاکی شد که گویا در میانه‌ی راه او را تنها گذاشتند و از او مانند یک بوتل پپسی استفاده کردند.
از سوی دیگر، جنگ‌های دو دهه‌ی گذشته‌ی آمریکا در افغانستان درس‌های تاریخی و عبرت‌هایی را برای مقامات، پالیسی‌سازان، اعضای کانگرس و دیگر سیاستمداران این کشور به جا گذاشت، به طوری که با شنیدن نام افغانستان نیز لرزه بر اندام آن‌ها می‌افتد، اما برخی از آن‌ها همچنان با بی‌مسئولیتی اظهارات غیرمنطقی می‌کنند.
نه افغانستان امروز افغانستان سال ۲۰۰۱ است، نه آمریکا همان آمریکا است، نه افغان‌ها مردم آن دوران هستند و نه صالح و همراهانش همان افراد گذشته‌اند. اکنون همه متوجه واقعیت‌های جدید، قدرت‌مند شدن افغانستان و سرگردانی مزدوران اجیر شده‌اند. شاید صالح نیز فهمیده باشد که این بار حلقات آمریکایی او را کجا و چگونه استفاده خواهند کرد.
پس دشمنان افغانستان، چه آمریکایی باشند و چه مزدوران و اجیر آن‌ها، باید این حقیقت را با چشمان باز ببینند و با گوش‌های شنوا بشنوند که توطئه‌های آن‌ها علیه افغانستان و افغان‌ها، همچون گذشته، بی‌اثر، بی‌معنا و بی‌نتیجه خواهد بود و تنها چهره‌ی رسوا و شرم‌آور آن‌ها را بیشتر آشکار و مفتضح خواهد کرد. افغانستان به پیشرفت خود ادامه خواهد داد و دشمنانش همواره سرگردان و آشفته خواهند بود!
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
