نویسنده: محمد عمر یفتلی
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
بغاوتگران در واقع همان جبهه ای هستند که خود را پیروان باورهای جوانی ناپخته و خام در عرصه سیاست می‌دانند، جوانی که ریشه‌های فکری آن مشخص نیست که از کجا آبیاری شده است.
انسان‌هایی که در خصوص این گروه مطالعاتی داشته اند به درستی به این باور رسیده اند و به درستی به این سوال پاسخ در اختیار دارند، که ریشه‌های فکری این گروه چیست و از کجاها آبیاری می‌گردد؟
ریشه‌های فکری و اساس شکل گیری این جریان از کجا بوده و اهداف آن چیست، برای اهل دانش و فهم هویداست.
در این بخش کوتاه در پی آن هستیم که ریشه های فکری این گروه را به بررسی گرفته و اندکی آنان را در تجزیه و تحلیل قرار دهیم.
١. دُگم اندیشی (دگماتیسم بی نقاب):
در جریان بغاوت یا همان جبهه مقاومت، دُگم اندیشی یکی از ریشه‌های فکری آنهاست.
دُگم یعنی که متعصب در باورهای خود است؛ در سیاست در مورد کسانی به کار می رود که بدون دلیل و پایه و اساسی روی عقاید و باورهای خود پافشاری می کنند.
دُگم فرد خشک اندیش، فرد جزمی، کسی که فقط باور خود را درست میداند، این افراد افکار دیگران را نسبت به باورهای خود نادیده می گیرند.
رای آنها گویا رای صواب است و دیگران در این رای و اندیشه سهمی در اشتراک آن ندارند؛ و این پدیده خاصتا در خصوص امور سیاست و باورهای مدیریتی آنها صدق می کند.
کسانی که سیاست و اداره نظام های ساخته شده را خاصتا برای خود انحصاری دانسته و دیگران را در به دست گرفتن اریکه قدرت سیاسی سهمی نمی دهند، چرا که اندیشه تعصب در باورهای شان حاکم شده و حکم روایی می کند.
در واقع دگماتیسم بی نقاب یعنی به طور علنی دست رد نهادن به هر اندیشه ای بدون در نظر گرفتن محتوای آن.
دگم اندیشانی که در جبهه بغاوت حضور دارند بر اساس همین باور بی نقاب شان که باید همه مردم دیگر نیز همانند ما بیندیشند، در پی آن هستند که دیگران را مجاب به پذیرفش این افکار نمایند.
این گروه هرازگاهی با بیان انگیزه های نهان خویش در پی آن است که نقاب از چهره متعصب خود برداشته و خود نمایی نماید.
از جمله ویژگی های این دسته از افراد، نا دیده گرفتن تاریخ و گذشته شان است، که در واقع چندی قبل رهبر این جبهه به طور واضح بیان داشته که ما از گذشته خود را فراموش کرده ایم و برای ساختن آینده قدم بر می داریم.
این قضیه چطور قابل هضم است که انسان گذشته خود را نادیده گرفته و به ساخت آینده قدم بردارد، در حالی که گذشته او گذشتگان آنها هیچ خطی از خطوط سرخ را نگذاشتند مگر این که آنها را زیر پا نموده اند.
این جزم اندیشان بی باور همواره با نقاب های متفاوت وارد میدان و به خصوص میدان سیاست شده اند و با بهره گرفتن مالی میدان را رها کرده اند.
