نویسنده: زین الدین فطرت یکی از بهترین نعمت‌های که یک انسان، یک شهر و یک کشور می‌تواند داشته باشد همسایه خوب است. نعمتی که داشتنش شاید از بسیاری از نعمت‌ها، مهم‌تر و با ارزش‌تر باشد. نعمتی که افغانستان از بدو تأسيسش تا به امروز از آن محروم بوده است. همسایگان افغانستان همیشه موضع دوگانه درباره افغانستان داشته‌اند و هیچ‌وقت خیر و پیشرفت افغانستان در برنامه‌هایشان نبوده است. همیشه ادعا کرده و می‌کنند که ما ثبات سیاسی افغانستان را دوست داریم اما در عمل چنین نبوده است و چه بسا برعکس ادعاهایشان عمل نموده‌اند. جفای که افغانستان از همسایگانش دیده و می‌بیند هيچ کشوری ندیده است. آنها برای اهداف کوچک‌شان هم افغانستان را قربانی کرده‌اند و به افغانستان مثل یک مستعمره خود نگاه نموده‌اند. کاش همسایگان یک‌بار هم که شده نقش مثبتی در افغانستان و برای مردمش بازی می‌کردند و یک‌بار هم که حق همسایگی را ادا می‌کردند. مردمان افغانستان در برابر اتحاد جماهیر شوروی سینه سفر کردند و بهترین جوانانش را قربانی نمودند تا کمونیسم خونخوار به کشور‌هایی همجوار نرسد. وقتی اتحاد جماهیر شوروی از افغانستان بیرون رانده شد توقع آن بود که همسایگان نقش مثبت خود را در استقلال و ثبات سیاسی و اقتصادی افغانستان بازی نمایند؛ اما نه اینکه این‌کار را نکردند بلکه هریکی حمایت یک حزب را به عهده گرفت و سعی نمود حزبش حاکم مطلق کشور شود که در نتیجه آن، کشور بسوی جنگ خانمانسوز داخلی کشیده شد و آرزوهای مردم به خاکستر تبدیل شد. یا وقتی حکومت طالبان قدرت در افغانستان را در دست گرفت و خواست افغانستان را یک‌پارچه سازد همه کشورهای همسایه موضع خصمانه گرفتند و یا تغییر موضع دادند و این‌بار با آمریکایی‌ها همگام شدند و مستقیم و غیرمستقیم کمک کردند که کشور اشغال شود و بار دیگر مردم افغانستان دچار رنج و عذاب گردند. حالا که مردم افغانستان با جهاد و مقاومت بیست ساله خود یک ابرقدرت دیگر را هم شکست دادند و حکومت یک‌پارچه و مستقل تشکیل داده‌اند باز هم همسایگان موضع خصمانه و یا دوگانه گرفته‌اند و سعی می‌کنند که چوپ لای چرخ پیشرفت و توسعه مادی و معنوی افغانستان بگذارند و از هر دری سعی می‌کنند چالش درست کنند. حکومت جدید در سه سال اخیر که بر سر کار آمده است،با وجود تمام مشکلات، سعی نموده است که روابط دوستانه و براساس حسن همجواری با همسایگان داشته باشد اما همسایگان در مقابل، هیچ کاری نکرده و یا موضع تخریبی و خصمانه گرفته‌اند. جالب است هروقت افغانستان نفس راست می‌کند و به سوی آینده روشن می‌نگرد، دولت‌های همسایه ابراز نگرانی می‌کنند و دولت افغانستان را وابسته به این کشور و آن کشور می‌دانند، اما همین همسایه‌ها زمان اشغال افغانستان توسط آمریکا دولت وقت را وابسته نمی‌دانستند و به‌نوعی از آن استقبال می‌کردند. مردم افغانستان آب‌دیده‌تر و پخته‌تر از گذشته شده‌اند، آنان بازی‌های سیاسی را خوب می‌فهمند. تاریخ چهل‌ساله اخیر به آنان درس بزرگی داده است از این‌رو، با این مردم نمی‌شود بازی نمود و فریبشان داد، با توجه به این امر،برای دولت‌های جهان مخصوصا همسایگان فقط یک راه نرفته باقی مانده است و آن نگاه به واقعیت افغانستان و چیدن برنامه در این دائره است، امری که خواه یا نخواه ضروری به نظر می‌رسد و دولت‌های همسایه باید نگاهشان به افغانستان را عوض کنند و از زوایه واقعیت به آن نگاه کنند. توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
